Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Ne düşüneceğim bilemiyorum ne yapmalıyım bilmiyorum
Staj yaptığım yere işe başladım biri var herkes abi dediği için ilk abi dedim ama 4 5 yaş var aramızda çalışırken çok konuşmadım sadece bakışlarımız arada denk geliyor çok sohbet etmedik, gece nöbetindeydim çok kalabalık olmuyor arkadaşla sigara içmeye çıktılar pencere önünde oturuyordum aklına korkutmak gelmiş aksiyon yaşayalım biraz falan demiş korkuttular, geldiğinde o yaptı falan diye arkadaşı suçluyor bende çok güçlü olmadığını bildiğim için ya sen ne güçlüymüşsin o ses nasıl çıktı camı kırıyodun ne kas varmış sende de falan diye dalga geçtim onunda yaptığını bildiğimi belli etmek adına sonra korktun mu falan dedi tabiki nasıl korkmiyim falan dedim ama sonra güldük ettik, kuzenim aramıştı çıktım ortamdan bak bak rapor vermeye gidiyo şimdi falan dediler ama bende tabi gizliliği merak uynadırmayı sevdiğim için kim olduğunu söylemedim geldim işte raporu kime verdin bakalım falan demeye başladılar sonra yüzü kızarıyor sormayın üstüne gitmeyin gibi şeyler söylemeye başladılar o anda söyledim kuzenim olduğunu neyse ilerleyen saatlerde durduk yere beni övmeye başladı iyi öğrendin biraz daha olursa en iyisi olucaksın diye bunlar normal şeyler olduğunu düşündüm teşekkür ettim en sonunda (daha toplasan 3 kere konuşmamışızdır) senle kafamız uyuyo iyi anlaşırız demeye başladı ilk başlarda gıcık oluyordum en çok kendi biliyor gibi davranınca, böyle konuşunca beni takip ettiğini fark ettim misafir ilişkin kuvvetli sesini kullanma yeteneğin var ileride düşün seslendirme yapabilirsin gibi şeyler de söyledi (teşekkür ettim ne alaka bilmiyorum özgüvensiz hissettirdi abi teşekkür etmem) . O günün gecesinde sigara içiyorlardı bende çıktım yanlarına acil koşarak üstüme gelmeye başladı ne olduğunu anlamadan sigarasını verdi elime gelesiye kadar tuttum almaya geldi yanıma gözlerine baktığımda gözleriyle gülümsedi sanki (sigarayı bırakmış biri olarak o sigaranın kokusu ile sigara içesim gelmişti birde öyle ani hareket yapmasıda garip bi şekilde iyi hissettirdi yani sigarayı verebileceği 3 4 kişi vardı yanında daha yeni kapıya çıkmama rağmen neden bana verdi anlayamadım ) yemek yemiştim markete gitti bisküvi istemiştim nasıl yediğimi bilmediği için iki çeşit almış parasını almamıştı. Arkadaşla konuşuyorlardı yeni hemşire geldi tanışalım diye sonra adımın geçtiğini duyunca baktım efendim dedim hemşireyle nasıl tanışcam ben falan dedi bende senin için bayılırız buraya gelir nolcak falan dedim yok benim bayılma lazım bana bakması için falan dedi sonra bi soğuma geldi . Sonradan da dikkat çekmek için söylüyo gibi hissettim ne düşünmem gerekiyor ne yapıcam bilemiyorum sürekli aklıma geliyor ama sadece etkilendim mi sevmeye başladım mı hiç bilmiyorum aynı iş ortamı olduğundan da onaylamıyorum ama aklımdan çıkmıyor hiç ne yapmalıyım yani istemsiz düşünüyorum
Gizli Kullanıcı
kaybetme korkusunu nasıl yenerim
benım bir sevgilim var ve her tartismamizda beni kırıp dökuuor ben hicbirşey diyemiyorum sırf benden ayrılır ben onsuz nasıl yaşarım onsuz hayatım nasıl olur diye düsünmekten kafayı yedim artık sadece iliskim icinde degil arkadaslarim icinde mesela telwfonu kaparken bay diyolar ben neden sadece bay dedi optum bay derdi bana soguk yapıyor bisey mi yaptim benden sogudu diye dusunmekten kafayı yiyorum ornek bu
Gizli KullanıcıSosyal ortamlarda kendimi dışlanmış hissediyorum
Merhaba. İlkokul ve ortaokul yıllarımda çok arkadaş canlısı ve neşeli güleryüzlü bir insan olmama rağmen maalesef dışlanan hep ben oldum. Üstelik bir kişiyle çok yakın arkadaşken araya bir yada daha fazla kişinin girmesiyle maalesef gruptan dışlanan (maddi manevi) ben oldum. Üstelik genelde onları gruba alan yada benimseyen ben oluyordum. Ama şimdi Üniversite öğrencisiyim sosyal ortamlarda kendimi sürekli dışlanmış hissediyorum. Görece yakın arkadaşlarım başka bir kişiyle yakın olunca yada gruba başka birisi dahil olunca sürekli kaçınma eğilimi gösteriyorum. Kendimi hep arka planda kalmış hissediyorum. Beraber gidilecek bir yere türlü bahanelerle gitmek istemiyorum. İkili arkadaş ilişkilerinde çok iyiyim ama daha fazla kişilik gruplarda maalesef hep bir dışlanma korkusu yaşıyorum. ..
Gizli KullanıcıRutin haline gelen bazı alışkanlıklarımı nasıl değiştirebilirim?
Bazen farkında olmadan birçok davranış sergiliyorum. . ve bunları bilinç dışı yaptığımın farkındayım. Bi nevi oturmuş bazı alışkanlıkarşı,her şeyi yapmak istiyorum, her konuda birsürü kitap okumak,sağlıklı beslenme ve sporu hayatıma geçirmek,düzenli su içmek,sosyal olmak etkinliklere katılmak,bir ara yaptığım kıyafet dikmeyi yine yapmak satışını yapmak,evi olmak etkinliklere katılmak,bir ara yaptığım kıyafet dikmeyi yine yapmak satışını yapmak,evi sürekli temiz tutmak temizlemek farklı bir sürü tatlı yemek tarifleri denemek ve stok yapmak ve daha aklıma gelmeyen nicesi… böyle her şeyi yapmak istiyorum öyle hevesleniyorum ki bazı geceler içim bir dünya heves ve sevinçle doluyor, sabah olsun her şeyi yapacağım diyorum ama sabah aynı heves kalmamış oluyor . . Son zamanlarda içimde çok yoğun bir heves ve coşku hissediyorum. Her konuda bir şeyler yapmak, yeni şeyler öğrenmek ve hayatımı bir düzene sokmak istiyorum. Örneğin; bir sürü kitap okumak, sağlıklı beslenmeyi ve sporu kalıcı bir şekilde hayatıma yerleştirmek, düzenli su içmek, sosyal olmak ve etkinliklere katılmak, bir ara başladığım kıyafet dikme işini yeniden yapmak ve hatta belki satışını bile yapmak gibi hedeflerim var. Evi sürekli düzenli ve temiz tutmak, farklı tatlı tarifleri denemek ve bunları stok yapmak gibi bir sürü isteğim de mevcut. Ve bunlar aslında aklıma gelenlerin sadece bir kısmı; daha sayamadığım birçok hedefim ve hevesim var. Bazı geceler içim adeta bir dünya umut ve sevinçle doluyor. “Sabah olsun, hepsini yapacağım” diye heyecanla yatıyorum. Hatta o anlarda kendimi inanılmaz motive olmuş ve her şeyi başarabilecek gibi hissediyorum. Fakat sabah olduğunda, o gecedeki heves ve enerji neredeyse kaybolmuş oluyor. Yapmak istediğim şeyler hâlâ aklımda ama içimdeki o güçlü istek ve coşku sabaha taşınamıyor. Bu durum bana hem şaşırtıcı hem de biraz hayal kırıklığı verici geliyor. Bir yandan da şunu fark ediyorum: Hayatıma düzen katma, üretken olma, sağlıklı yaşama ve birçok şeyi aynı anda yapma isteğim gerçekten çok güçlü. Ancak bu kadar çok şeyi aynı anda yapma düşüncesi sabahları beni hem zihinsel olarak yorgun hissettiriyor hem de nereden başlayacağımı bilemez hale getiriyor. İçimde bir taraf “hemen harekete geç” diyor, diğer taraf ise bu kadar şeyi birden yapamayacağımı, dolayısıyla hiç başlamasam daha iyi olacağını fısıldıyor. Sonuçta geceki o yüksek motivasyonla sabahki gerçeklik arasında bir uçurum oluşuyor. Bu döngü bir süredir devam ediyor ve ben bu durumu çözmek istiyorum. Çünkü gerçekten hevesim var, yapmak istediğim şeyler var, üstelik başaramama korkum da yok. “Denerim, olmazsa bile tecrübe edinmiş olurum” diye düşünen biriyim. Ama bu kadar istekli olmama rağmen sabahları adım atmakta zorlanmak beni düşündürüyor. Bu durum sizce motivasyon eksikliği, disiplin eksikliği veya enerji yönetimi sorunu gibi bir şey mi? Bu gece coşkusunu sabaha ve gündelik hayata taşımak için ne tür yöntemler veya teknikler uygulayabilirim? cevabınız için çok teşekkür ederim ….
Gizli KullanıcıHer şeyi kafaya çok takıyorum
Şöyle söyleyeyim şimdi benim annemin kuzeninin kızı var adı bilge aramızda bir yaş var o benden bir yaş küçük kendisiyle yakın arkadaş kuzen gibi bişeyiz. 2 sene önce kavga etmiştik . Kavga sebebi de onun sevgilisi bizim okuldaydı bende onu seven bir kızla arkadaştım . Buda bunu öğrenip benimle küstü . Ben ilk 2,3 ay pek de umurumda olmadı . ama iste daha sonra hata yapip yapmadigimi bilmiyordum ama yine de suclu hissettim ozur dilemek istedim ve o bunu kabul etmedi. Ben iki yıl boyunca snapchat tiktok instagram vs tüm uygulamalardan uzun uzun satirlar yazdim sonunda baristi ramazan bayraminda sonra araya yine bi küslük girdi bu sefer pek de umursamadım . Neyse iste bu haziran ayı akrabamızın dugunu vardi halay oynuyorduk geldi girdi koluma neyse iste tekrar konusmaya basladik beni kendi evlerine cagirdi antebe iste gittim evlerine benimde o zaman 1 yillik sevgilim vardi adi sametti oda antepte oturuyordu bilge ben samet iste avm de falan bulustuk bilge resmimizi cekti ilk iki uc gun guzeldi normaldi 4. Gün ben bilgeyle beraber uyuyordum iste telefonumu bilgenin yanina sarja koydum uyudum neyse iste ertesi sabah eve geldim ben aradan 2 hafta gecti bilgeye yazdim bilge ben sametle ayrildim resimlerimizi siler misin dedim . Oda bu nasıl zihniyet ya dedi bende ne olmus dedim once bana guvenmiyorsun simdi de sil mi diyorsun dedi bende sana ne oluyor bilge dedim neyse bana bir suru hakaret etti engelledi bisey anlamadim icimde kaldi 2 hafta sonea arkadasimdan uzunca sey yazdim ne yapmis biliyor musun o gece sametle biliyorum yanlis seyler konusuyorduk sonra ben uyumustum o gece telefonumu almis tum mesajlasmalari her seyi kendi telefonuyla cekmis neyse iste bana dedi ki “sen iğrenc bir kizsın senden igreniyorum iste sen tam bir iki yüzlüsün senden utanıyorum senin sevgilimle konusman dedigin igrenc cinsellikle bir konusmaydi gelmis bana burda psikolokluk tasliyorsun . Keske seninle Barismasaydım kendini erkeklerin cinsel oyuncagi olarak goren birinin kendisine saygisi bile yoktur . Birak seni kiskanmayi aramizda gecen bu ufak diyoloktan bide utaniyorum seni hayatimda istemiyorum eger sen cok istiyorsan belli ki istiyorsun seni hala o kucuk kizlari sanan masum teyzeme ve enisteme uzuluyorum en cok da benimde senin gubi bir evladim olsa bende utanirdim . Sana son kez diyorum bana yazma sabrimi tasirma (tehdit etti yani ) bi insan seni hytinda istemiyorsa istemiyordur. ” Dedi bunlari yazdi her yerden engelledik birbirimizi neyse iste 1 ay once de sametten ayrilmistim zaten ama onu aldattigimdan supheleniyordu bilge gilkeydennde bi cocuk bana yazmisti neyse iste samet bilgeye yazmis esma beni aldatmismiydu diye bilge de samete demis ki evet seni aldatiyordu ama sana soylemek istemedim sonra o konusmalarinizi duyunca ikinizin de ayni karaktere sahip oldugunuzu dusundum keske esmayla hic barismasaydim ikinizde bana yazmayin demis neyse iste biz samstle 2 aydir ayriyiz zaten 3 aya gircek bilgenin o laflari o dedikleri hic aklimdan cikmadi o gun bu gundur Cok zoruma gitti cok kalbime dokundu bide deger verdigim biri olunca ayri bi huzunlendim benim suan tek istedigim gercekten pisman olmasi ben yine affetmem ama pisman olursa az da olsa içim rahatlar nolur bana bi akil ver boyle Biri oisman olur mu haa bide cok kiskanc biri beni asiri kiskanir ve gururlu kibirli biri nolur Biseyler soyler
Gizli KullanıcıNasıl olduğum anlayamıyorum
3 yılık bir ilişkim var ve beni seven bana değer veren bi sevgilim var ama ben sürekli durmadan onu ilişkimizi düşünüyorum bu düşüncelerden sonra da onun yapmadığı ufak şeylere bile takılıyorum canımızı sıkıyorum ve sürekli sorun çıkaran konuma düşünüyorum ve sonra özür diliyorum bütün suçlamaları kabul ediyorum ve hatalı olduğumu kabul ediyorum devam ediyoruz bi müddet ama sonra yine aynı şeyler oluyor
Gizli KullanıcıBoşanma sürecindeyim ve beş aylık bir çocuğum var
Eşim çalışmıyor sürekli kumar oynuyor içki içiyor beş aylık bebeğimiz var çocuğuma mama almakta bile zorlanırken eşim sürekli kumar oynadı sonunda başkasının olan 30. 000'i kumara bastı dayanamadım ailemi aradım ailem çıktı ben farklı şehirdeydim beni almaya geldiler eşim de dayanamadı çok hız yaptığı için araçta kaza yaptı Ben babamın evine geldim ben buraya geldim diye beni suçluyor yanında değilim diye
Gizli KullanıcıMotivasyon kaybı ve hayatın renklerini kaybetmek
Merhaba,su an kendimi motivasyonu kaybolmuş,hayatın tüm renklerini ve heyecanlarını kaybetmiş birisi olarak hissediyorum. Geçmişte çok başarılı bir insandım. Enerjik. Ama 22 yaşında yaşadığım bazı olumsuz durumlardan dolayı geleceğim hakkında hayal kurma yetimi kaybettim. Bazı sorumluluklarım haricinde hayat akıp gidiyor diyorum. .Bir şekilde oldu 30 yıl, bundan sonra da olur herhalde diyorum. Bu kadar mücadele etmeye gerek var mı?diyorum. Heyecan duyma yetimi kaybettim. Tüm gün film izleyip yaşayabilirm belki. Bazen de öyle yoğun oluyorum ki. Telefonu elime alacak vaktim olmuyor. Şu an yurtdışındayım yeni bil dil öğrenme için ya da topluma karışmak için motivasyonum yok. Herkesten nefret ettiğim bir evredeyim. Ya da ilerisi adına birini sevip evlenebilecek miyim?Ya da evlenmeye de değer mi sonucta bu kadar zorluğu tek başıma göğüsledim bu yaşıma kadar. Nasıl tekrardan hayatın renklerini kazanacağım?Eskiden olduğu gibi elime harita alıp tüm dünyayı gezmeyi hayal edebilecek miyim?Motivasyonumu ve sürekli erteleme hastalığımla nasıl baş edeceğim?İnsanları sevmeyi başarabilecek miyim?
Gizli KullanıcıAilemle eşim arasında kaldım
Merhabalar 23 yaşındayım eşim yanlışlar yaptı annem başından beri istemedi hep beni düşündü biliyorum ama o şunu anlamadı kızım iyi olursa bende iyi olurum demiyor sürekli ağlıyor bayılıyor çok yıpranıyorum o bittikçe bende bitiyorum artık tükendim. Arada kalmaktan başından beri istemedi 2 senelik evliyim geçenlerde eşim annemin kapısının önüne bıraktı gitti bosanma asamasına geldik annem yüzünden tartıstık ve ben geri evime döndüm ama annem kendini bitirdi çok üzülüyorum çok aradayım vicdan azabı çekiyorum eşimin haksız yönleri çok biliyorum öfkelendiginde gözü kimseyi görmüyor zamanında saygısızlıkta etti anneme . Ama anneme zar zor affettirmiştim onu konuşmaya başlamışlardı ama her sohbette annem onu küçümsüyor ve eşimde dolup dolup bana patladı en sonunda ve para konularına kadar girdi işte paramı at demeler bana annene paramı yedirmem demeler . Ben tamamen arada kaldık ve çok kötüyüm.
sinemyavuzBenim sorunum aileyle
Ailem o kadar eski kafaki beni hiç biri anlamıyor her gün evde kavga bende sinirli olduğum için sözlerin altında kalamıyorum ve her gece beni ağlatıyorlar ben artık çok yoruldum yapamıyorum bu eğitim hayatımıda etkiliyor bir baba çocuğuna sen gerizekalısın senden bişey olmaz der mi benim babamla aramda nerdeyse hiç diyalog geçmez konuşmuyoruz ara sıra ben hep odamdayım ve artık napacağımı bilmiyorum yardımcı olur musunuz?
Gizli Kullanıcı
