Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Baskıcı ve kontrol eden ailem var ne yapmalıyım
28 yaşındayım bir ilişkim vardı iki yıllık ama aileme bir iki tartışma yansıdı sonra son 1yıldır tartışmadan ilerliyorduk en son benim kart borcum çıktı ve ailem çocuğu engelledi bunu daha öncede yaptılar bu arada engelle barışa döndü olay birey olduğumu kabul etmiyorlar şimdide nıye engellemişler ben aradım diye babam beni kapı dışarı atmaya kalktı ya biz ya o dıyorlar nefret ediyorum benim kararım yok onlar ne isterse o onla olmaz diyip beni sokağa atmaya kalkan ailem var
Gizli Kullanıcı
Nişanlılık süreci
Nişanlım çok düşünceli fazlasıyla ben o kadar değilim her düşüncesizlik yaptığımda siniri arttı Bidaha yapmicam diye defalarca söz verdim ama tutmadım ve siniri gidilerek arttı artık sözlerime güvenmiyor ve kendisi de bana kavga anında kötü davranıyor o her kötü davrandığında buna itiraz ediyorum ama o da zamanında aynısını yaşadığını söylüyor düğünümüze bir ay kaldı sizce ne yapmalıyım korkuyorum daha kötüye gider diye ve bu kadar öfkeli görmek beni korkutuyor
Gizli Kullanıcıintrovert insan olmak kötümü?
Jung'a göre ambivert insanlar psikolog ola bilir. Amma ben psikoloji okuyurorum ve Jungun testine göre introvert bir insanmışım. Ayrıca kendimi olduğum gibi kabul edemiyorum. İntrovertlerin özelliklerinin kötü olduğunu düşünüyorum. Kendimi değiştirmek istiyorum. Belkide yanlış düşünüyorum amma kendimi olduğum gibi kabul etmekte zorlanıyorum. Sizce bu neden böyle. Hiç bir şeyi beceremediğimi düşünüyorum. Bunu nasıl aşabilirim. Cevaplarsanız çok mutlu olurum. Teşekkürler
Gizli Kullanıcıkendimi daha çok nasıl sevip, geliştirebilirim?
merhaba ben hatice 18 yaşındayım yaklaşık 2 yıldır terapi alıyordum fakat artık ilerleyemiyorum psikoloğuma içimi açamıyorum onun yaklaşımından mı kaynaklı uzun zamanca düşünüp sorguladım aynı zamanda da gözlemledim ama hayır ben rahat olamıyorum kasılıyorum daha önce lisenin ilk yıllarında da 6 7 aylık bir süreç olmuştu başka bir terapistle ama onda öyle değildi içimi çok rahat açıp derinlemesine konuşabiliyordum kendi yaş farkımdan kaynaklı olabilir diye de düşündüm ama olmadığına karar verdim anlayamadığım bir samimiyet bağ oluştu psikoloğumla psikolog danışan ilişkisini aşmamamıza rağmen. o yüzden tamamen o an ki hissimi ,yaramı yansıtamıyorum seanslarda çekiniyorum bunu uzun bir süre aşmaya çalıştım ama olmadı o yüzden farklı bir terapistle devam etmek istiyorum ama o psikoloğum aşırı uygun fiyatla yapıyordu seansımızı 300 lira gibi bir fiyatla ve şuan da maalesef ki bu ücrete bulamıyorum ve ben bu ücreti bile vermekte zorluk çekiyordum harçlığımla biriktirdiğim için:( online olarak süreci devam ettirmek herhangi bir devlete vs gitmek istemiyorum ailemle yaşıyorum ve ailemin haberinin olması beni memnun etmez çünkü. hem bu konudan bıkkınım hemde genel olarak asla iyi hissedemiyorum ergenliğimin başından 18 yaşıma kadar bir gün gerçekten mutlu olduğumu hissetmedim evet, terapi cok sey kattı toparlandım daha iyi anladım kendimi ama hala iyi değilim beklentim hep iyi de olmak değil aslında huzurlu olmak, kendimi daha çok sevmek ve öz disiplinimi, içimde kimseye anlatamadığım o şeyleri anlatıp çare bulmak çaresi yoksa da kabullenmek istiyorum sanırım maddi olarak uygun bir psikolog bulamayacağım o yüzden sorum şu kendim bu sürecimi nasıl atlatabilirim kendimi daha iyi tanıyıp, içimde sakladığım şeylerle yüzleşmem nasıl daha kolay olabilir ve aşırı düşünen biriyim bunu da belirtmek istiyorum sürekli yorgunum hiç bişey yapasım yok her şeyi aşırı erteliyorum hep mükemmel olmayı bekliyorum kendimden yorgunum yksye hazırlanıyorum bu sürecimi genel olarak yaptığım tüm işlerimi etkiliyor bu halim. okuduğunuz için vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim benim için dönüşünüz çok önem arz ediyor 💗💗
Gizli Kullanıcıİlişkim hakkında
Merhaba benim bir çok ilişkim oldu ama ilk defa böyle uzun ciddi bir ilişkim oldu yaklaşık iki buçuk sene olucak ilkte gayet iyi ilerliyorduk ama artık haftanın 3 günü tartışıyoruz ve bu tartışmalarda benimde hatalarım çok oluyor kendi kendime tripleniyorum yani ayrılmam gerektiğini düşünüyorum ve sürekli ayrılalım diyorum aşırı derece takıntı haline geldi onu 2 gün görmeyince kendimi aşırı kötü hissediyorum ve hırçınlaşıyorum aşırı kıskanıyorum onu o bensiz bir yere gidince bile sinir oluyorum ve gerçekten ilk defa uzun bir ilişkim oldu böyle oldum şuan ne yapıcam bilmiyorum onu çok fazla seviyorum ben böyle birisi değildim ama şuan çok takıntılım yapıyorum ve uzun bir süredir evdeyim çalışmıyorum evde kalıncada daha çok sıkılıyorum ve ona sarıyorum sizce ne yapmalıyım naısl bu huyumdan vazgeçerim ?
Gizli KullanıcıErkek arkadaşımdan ayrılmalı mıyım?
Arkadaşı olduğunu iddia ettiği bir kızla benden gizli konuştuğunu gördüm ve daha öncesinden arkadaşlarına bu kızla cinsel bir birliktelik yaşadığını anlattığını yakaladım fakat onlara yalan konuştuğunu söyledi. Şimdi de daha önceden temasta bulunduğu kızla ilişkimizin birkaç ayı snapleşiyordu tabi ben kim olduğunu bilmiyordum o dönem. Ondan ayrılmak istiyorum ama yalnız kalırım diye korkuyorum. Ona ayrılmak istediğimi söylerince ağlıyor ve dayanamıyorum. Napmalıyım?Onu gerçekten sevip sevmediğimden emin olamıyorum. Gerçekten yanımda o kişinin mi olmasını istiyorum yoksa herhangi başka birisi olsa mutlu olur muyum bilmiyorum. Sürekli uzun ilişkilerim oldu. Hiç uzun bir süre kendimle baş başa vakit geçirmedim. Kendimle ilgilenmedim, kendimi sevemedim. Çünkü benim bunu yapmama hiç gerek olmadı zaten hayatımda hep beni güzel hissettiren, değerli hissettiren birileri vardı. Kendimi sevmek, kendimin farkına varmak istiyorum, yalnızlıktan korkmamak istiyorum. Benim için ne gibi tavsiyelerde bulunabilirsiniz?
Gizli KullanıcıHoşlandığım kıza ne kadar dürüst olmalımıyım?
Lise başından beri hoşlandığım bi kız var. İlk tanıştığımızda sevgilisinden ayrılmıştı. Tanıştık zamanla yakın arkadaş olduk. Onun mutlu olduğunu görmek bana iyi hissettiriyodu. Sonucu onu üzen şeyler yapmaya başladı. Bi abi edasıyla hatalarını ve nasıl telafi edebileceğini söyleyerek onu desteklemeye arkasında yaşanabileceği bi dağ olmaya çabaladım. Bu durumdan çok tartıştık sürekli babası olmadığımı abisi olmadığımı söyledi, destek olmamı reddetti. Ailesi ile arası pek iyi değildi o yüzden onlara benzemem onu rahatsız ediyordu farkındaydım elimden geldiğince doğruyu göstermeye çalıştım arkasından dönen dolapları ortaya çıkarttım gözünün açılmasını sağladım. Yeri geldiğinde ona hissetirmeden arkasını toparladım. Zamanla aslında haklı olduğumu yaşıtlarımdan olgun olduğumu söyledi ve bana karşı olan sinirli tavrı geçti. Lakin hep arkadaş olarak kaldık. Erkek çevresi çoktu ve flörtöz bi kişiliği vardı. Dürüst olduğumda kaybetmekten korktum. Gel zaman git zaman lise bitti yollarımız ayrıldı. Eski ortak arkadaşlarımızla toplu WhatsApp konferansları haricinde pekte bi görüşmemiz olmadı. Şimdi ise aynı üniversitede okuyoruz. Tamamen denk geldi. İkimizde pek fazla arkadaşımız olmadığından samimiyiz bu aralar. Son 2 haftadır ilişki başlatılabilir yaklaşımlarda bulunuyor. İster istemez aklıma giriyor lakin bi ilişkimiz olursa veya adım atarsam onu kaybetmekten korkuyorum. Cilveli ve flörtöz yanını biliyorum ama benim için mi yapıyor yoksa içinden geldiği için mi yapıyor tam anlayamıyorum. Artık ciddi ilişki aradığını ve şimdilerden bi ilişkiye başlayıp 28 yaşında evlenmek istediğini söyledi bende hep bu düşüncede olduğum için içim kıpır kıpır oldu. Öncesinde hep daha kısa süreli ilişkileri vardı ve duygularıyla oynuyolardı. Anlattığı kadarıyla aradığı kriterlerle kısmen uyuşuyoruz. Son bir haftadır sürekli söylediği şeyler sıkıcı olduğum, onu güldüremediğim, eğlendiremediğim ve canımı çok yakan kendimi aşağılık gibi hissettiren o iki kelime "senden olmicak" her ne kadar eve gittiğimde yalnız kaldığımda içim kıpır kıpır olsada onunla beraberken olamıyorum. Bugüne kadar hep sert mizaçlı ve ağır başlı bi duruşum oldu onunda aradığı kiriterlerden birisi bu olduğunu biliyorum ama istediğinin bu olduğundan emin olamıyorum çünkü önceki zaman ilişkilerini biliyorum. . İlişki içersindeyken romantik, tutkulu, bağlı, sadık, bi partner olduğumu en son ki partnerimden çok sık duydum lakin duruşum, onun tabiriyle odun ve hödük oluşum onu çok yoruyormuş ve böyle bi insanla hayat geçirmek istemiyormuş. Onunda her genç kız gibi romantizm sevdiğini biliyorum lakin ben hep sevgililik evresinde partnerimin hislerinden emin olduktan sonra romantik yanımı tutkulu yanımı ortaya çıkartabiliyorum. O ise benim bu yanlarımı hiç görmedi bilmiyor. Lise zamanlarında bana o kadar derin duygular hissettiriyor o kadar iyi geliyordu ki sanki içimde bi boşluk var ve o boşluğu tamamlıyodu ve bu his onu tekrar görünce sesini duyunca tekrar içime yerleşti bi gülüşüyle içime yerleşti. O zamanlar onun için yaşıyordum sanki hemen hemen her yaptığımı onun için yapıyordum. Aramıza mesafe girdiğinde bi süre arkadaş edinemedim toplum içine çıkamadım. Hiçbir şey onunla geçirdiğim zamanların keyfini vermiyordu. Zamanla ve arkadaşlarımın desteğiyle toparladım kendimi hatta güzel bi ilişkim dahi oldu. Son partnerimle ayrılık sebeplerimizden birisi onunla olan anılarımızı onun için yaptıklarımı sarhoşken partnerime anlatmamdı kız beyninden vurulmuşa döndü. Bide bu konuşma olmadan birkaç gün önce dışarıdaki sosyal ortamlardaki duruşumdan dolayı biraz tartışmıştık. Şimdi ise hem onunla ilişkim olsun devam etsin hatta aile kuracak kadar uyumluysak ailem olsun çocuklarımın annesi olsun istiyorum, hemde uzaklaşmasın benden onu kaybetmeyeyim istiyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Yeni kavuşmuşken iyice kaybetmek ile bi adım atmadığım takdirde ilişkisi olurda kaybederim endişeleri arasında kaybolup gidiyorum. İlişkimiz olsa ortak arkadaşlarımız nasıl tepki verir kestiremiyorum. Bu da benim pasif kalmama sebep oluyor. Ben şimdi ne yapmalıyım nasıl bi yol izlemeliyim, onun davranışlarını nasıl yorumlamalıyım?
Gizli KullanıcıSınav kaygım ve bununla birlikte zülüm sanrısı yaşıyorum bundan nasıl kurtulurum?
Merhaba ben Ebru 27 yaşındayım Serablal palsyliyim ALES ve ekpss sınavına hazırlanıyorum ancak sınavlarım nasıl geçecek diye aşırı kaygı yaşarken son zamanlarda birde bu kaygının yanında zülüm sanrısı eklendi sanki bütün akrabalarım birlik olmuş benim sınava girmemi engelleyecekler gibi düşünüyorum zaten zülüm sanrısı bende hep vardı sınava hazırlanmaya başlamadan öncede vardı şimdi daha çok arttı sanki akrabalarım hep benim hakkımda konuşuyor sürekli bana laf sokuyor gibi hissediyorum böyle düşünüyorum bu ilişkilerimi etkiledi onlarla konuşmaktan çekiniyorum kaçıyorum bu histen bu düşüncelerden nasıl kurtulurum Lütfen acil yardım ederseniz çok sevinirim Çünkü bu durum sosyal ilişkilerini olumsuz yönde etkiliyor Sevgilerle Ebru
Gizli KullanıcıEski sevgilimin yeni erkek arkadaşı
Eski kız arkadaşım benimle konuşurken başka biriyle konuştu ve beni bırakıp onunla sevgili oldu benle tanıştığında yine eski bir konuştuğu varmış onada aynısını yapmış. Aramızda yaşanan cinsel olayları yeni sevgili bana gelip ne yaşadınız diye sorma hakkı varmı kafamda kurup duruyorum zaten tedavi görüyorum okb-anksiyete tedavisi burda kendimi rahat rahat ifade ettim. Düşünceler bitirdi beni artık ilaç tedavisi de görüyorum ama her olayda yogun kaygı korku yaşıyorum haklı olsam bile böyle . .
Gizli KullanıcıDüşünmekten artık uyuyamıyorum içim içime sığmıyor sürekli ağlama hissiyle yaşıyorum
Gerçekten dayanamıyorum yazmak istiyorum ama yazamıyorum çünkü hayatında birinin olduğundan eminim. Doğum günümdü 22 Eylül ama kutlamadı o kadar ağladım ki derbeder oldum günüm mahvoldu hala ağlıyorum aylardır doğum günümü bekledim yazmadım, onun yazmasını bekledim ama yazmadı. Bana her zaman kalbimi temiz tutacağım her zaman burada seni bekleyeceğim dedi ama hayatına birini almış ben onu bekliyorken onun başka biriyle birlikte olmasını kaldıramıyorum çok kötü hissediyorum kaldıracak gücüm kalmadı hiçbir şekilde mutlu hissetmiyorum. Kime ne desem hobi edin sosyalleş gibi cümleler kuruyorlar ama hayır ben hiçbir şeyden zevk almıyorum midem bulanıyor yemek yiyemiyorum 48 kiloya düştüm lütfen bana yol gösterin.
Gizli Kullanıcı
