Aile Kategorisi

Eşim ve sürkeli aşağılayan hor gören ailesine nasıl davlanmalıyım?

Eşim ailesiyle bir konuşur bir kavga eder yıllarca beni de ailesiyle papaz etti bu tavırlarından ailesi bana cephe aldı kötü koca dolduran gelin ilan edildim. Her zorluklarında koştum ve konuşmasak bile Allah için deyip yaptım her seferinde sonuç yA kovuldum ya ağır ithamlar söylenildi bana. Ikı yıl kadar konuşmadım aile binası bu esnada eşimde hep dışarlarda çalıştı burada benimle olmadı. Durumumuza ise konuşmaman daha hayırlı deyip kestirip attı. Çünkü sonucunda hep ben üzülüyormuşum oyle söyledi. Ailesinin onca yaptığına hiç ses çıkarmaz savunmaya kalksa dahi hemen ağzına tıkarlar lafı suçlu çıkarırlar. Onlara göre hep onlar haklı ben ve oğlu suçlu. Bu uzun zaman sürecinde torunlarını da hiçbir şekilde sevmediler ne kapıda olsun ne doğumuma dahi gelmediler. Ama sorsan yine onlar haklı oldu. Geçen eşim çocukları alıp bir yukarıya çıksam ne dersin dedi bence kendin çık annen babandır sen hal hatır sor ama çocukları işlerinize alet etmeyin muhakkak bir şey derler dedim eşim gönlümü aldı çocuklarla çıktı ailesi çocuklara eşim dışarı çıktığı esnada beni kötülemiş. Kızım eve geldiğinde anne senin için böyle şeyler söylediler dedi ve benim çok zoruma gitti ve çocukları uzun zaman görmemişler ilk dedikleri şey bu olmamalıydı dedim eşime. Kızımda oyle yalan konuşmaz desem çocuk aklı ama değil doğrucudur. Ben artık eşime de ailesine de nasıl davranacağımı şaşırdım. Sizce ben nasıl davranmalıyım? Hep iyi niyetimden Allah için deyip ahiretimi yakmamak adına sustukça iyice bana hakaret edip onur kırıcı davranışlardan çekinmiyorlar. Böyle birilerine tepkimi gösteremiyorum lütfen yardımcı olur musunuz?

Nişanllım ve ailem

Nişanlım ve ailem arasında bazı sorunlar var nasıl düzeltebilirim Ailem gelsinler konuşalım diyor ama nişanlımda burda yaşadıklarından dolayı kendince haklı bn ne yapacağım bilmiyorum ailemi nişanlıma ifade edemiyorum Onların söyledikleri doğru bi şeklinde ifade edemiyorum Ben Artık kim haklı kim haksız çözemiyorum Bizimkilerin düşüncesi sen evlenip gitsen bile bi hala burdayız sen nasıl gelin gidiyorsan vizede bi damat geliyor bizim ailemiz büyüyor genişliyor diye

Eşimle tartışma içerisindeyiz sürekli

Eşimle çoğunluğu çocuk yüzünden olmakla birlikte tartışma yaşıyoruz sürekli ve tartışmalar sonucunda uzaklaşıyoruz birbirimizden nefret eder derecesine ayrılmak üzere gibi konuşmalar yada ayrılalım boşanalım gibi konuşmalar geçiyor aramızda ama sonuca ve gerçek düşüncelere bakıldığında ise ikimizde gerçekten iş ayrılma ve boşanma noktası geldiğinde tedirginlik ve korku oluşuyor bu durumlar yaşanırken de ikimizde yeme içmeleri erteliyoruz çevreye davranışlarımız kötü oluyor moralsiz oluyor uyuyamıyoruz özellikle de ben biraz inatçı bir kişiliğim var sinirimin geçmesi bir hayli zaman alıyor o zaman zarfında muhatap bile olmak istemiyorum ama istesemde istemiyorum gibi bir durum söz konusu oluyor çok enteresan bu tuhaf aynı zamanda çok saçma duygular içerisindeyiz aslında anlam veremiyoruz ama şunuda belirtmek istiyorum ki oğlumuz çok yoruyor ve zorluyor bizi sürekli onun yüzünden karşı karşıya geliyoruz çünkü annesini hiç dinlemiyor daha 4 yaşında ama annesi ne dese hep aksine hareket ediyor Buda ona karşı tahammül süz olmamıza sebep oluyor

İlerde aileme benzememek düşüncesini nasıl aşabilirim?

Aile bireylerim tam olarak 15 yıl önce ayrıldı. Babam düşünebileceginizin tam olarak ötesinde bir cimriydi ve annesine çok bağlı biriydi. 3 katlı binamızın ilki babamın dükkanı üstü babaannem ve en üstte biz otururduk. Sabahtan akşama kadar babaannemle dükkanda oturup sadece gece uyumak için bize gelirdi. Bir nevi otel gibi :) Bayramda, özel günler yada haftasonu dersenizde genellikle annesiyle oturmayı yada dükkanı acmayı tercih ederdi. Bu yüzden annem en sonunda dayanamayıp boşanma kararı verdi. Aslında boşanmak istemesindeki tek sebepler bunlar değildi tabiki. Çok fazla eski kafa ve biraz saf, telaşlı panik birisi. Babaannem yıllarca dibinden ayırmadığı için bir ortamda nasıl davranılması gerektiğini öğrenememiş. Anneme hak verebiliyorum boşanma konusunda. Daha sonra 2. Eşiyle evlendi ama bu 2. Eşinin o kadar psikolojik sorunları vardı ki sürekli her konudan kavga çıkartıp bizi dövebiliyordu. Bir çok kez karakolluk ve hastanelik olduk. Bunlar yaşanılırken orta okul Lise çağlarındaydım. Her ne kadar kafama takmadığımı umursamadıgımı düşünsemde vücut stresten kaynaklı tepkiler verip kansere yol açtı. Vücudumun her yerinde egzamalar çıkardı. Ellerimin titremesiyle bana ben burdayım kendine odaklanmalısın dedirtti. Bu zamanları atlattım. Şuan çok güzel bir ilişkim var ve evliliğe doğru adımlar atıyorum. Erkek arkadaşımdan çok güzel bir eş ve baba olabileceğine gözüm kapalı güveniyorum. Ama o kadar çok ailevi sorunlar yaşadım ki içimdeki ya annem gibi olursam ya boyle ailem olursa ya benimde sonum böyle olursa gibi gibi kafamda o kadar çok soru işareti var ki. Bunları susturken her zaman benim cok güzel bir ailem olucak benim böyle bir hayatım olmuycak diye durdurabiliyorum. Erkek arkadaşım benim en büyük destekçim bana her zaman moral motive verip hayata tutunmamı sağlıyo tekrar ama bazen o korku içimde koskocaman bi karanlık deliğe dönüşüp sanırım ben yapamiycam özgüvensizliğine dönüşüyor. Gece olunca sessizlik çöktüğünde bu düşünceler kafamın içinde sürekli dönüp duruyo. Çok detaylı anlattım belkide okurken bunalttıysam özür dilerim. Öneri ve yorumlarınız içinse şimdiden teşekkür ederim. :)

Kaygılarım ile nasıl baş edebilirim?

Merhaba Ben 1 sene önce evlendim evliligim ailem onaylamadi suan görüşmüyoruz evlenirken ailemi sildim üst düzey yöneticiyken onu bıraktım evlendim Ben daha önce hiç ciddi bir ilişki yaşamadım eşim ise bu konuda çok fazla denegimi olmuş hatta nişanlanmış ayrılmışSimdi rahatsız odligim şeyler eşim benimle dışarıda plan yapmıyor evde mutluyum ben diyor sürekli evde de telefonda oyun oynuyor bisiyler izliyor sadece hadi bisiyler yapalim dediğimde de ne istiyorsan git yap bana bulaşma diyor dışarı çıkabilmemiz zaten mucize sosyal medyada da sürekli aktif tanımadığım kız arkadaşlarının açık giyinmiş fotoğraflarını da sürekli beğeniyor rahatsızlığımi dile getiriyorum bana göre normal arkadaşım öyle beğenip geçiyorum diyor farklı bir tarzı var tarzlarımuz uyumlu değil ayak uydurmaya çalışıyorum fakat ben bir şey istediğimde sınırları çok net ben bunu istemiyorum yapamam yaptıramazsın istemiyorum diyor çok rahatsız oluyorum ben evleneseye kadar çok çalıştım istediğim yere gelebilmek için gezmedim sosyal hayatım. 0 di evlendiğimde de evlenirkende yapamadiklqrimi yapmak istediğimi söyledim şimdi beni ya maddiyatan vuruyor ki istese yapabilecek durumdayiz yada çok gerilirsw herseyi onunla yapmak zorunda olmadığını söylüyor Benim aklımda da sürekli eski sevgilileri ile yemiş içmiş gezmiş hersey görmüş bana git kendin yap diyor bunu konustumfa onu sıkmamam gerektiğini söylüyor 1 senedir evliyiz bir kere elimden tutup bir yere gitmek de istemiyorum hadi şu parkı dolaşalım bi demedi artık zoruma gidiyor birakamiyorum da çok seviyorum sürekli kendimi yiyip bitiriyorum stres sinire dönüşüyor sonra ona öfke kusuyorum durup dururken ve hastalıklı değip duruyor bana maddi açıdan tüm şeyler ona bağlı olduğu için onun istediği şeyleri yapıp istemediklerini yapamıyoruzoysaki bende çalışıyorum ama sanki ben çalışmıyor onun çalıştığından beklentim. varmis gibi davranıyor üzerine çocuk istiyor bende düşünüyorum ki ben suan ondan bile yüksek maaş alırken bu haldeyim diğer türlü benim nefes almam Allahını lütfü olacak çok endiseliyim artık üzülmekten ağlamaktan geçtim bir yere saatlerce dusunmeden bakıyorum şuan hadi gel bisiyler yapalim dese hevesim kaçtı istemiyorum

Evliliğimden keyif alamıyorum

3 ay önce eşimle 4 5 ay ayrı kalıp boşanma aşamalarına gelmiştik ve o duruma nasıl geldiğimizi bile algılayamadım ama şuan aramız çok iyi sanki farklı bir dünyadayım gibi hissediyorum yaşadıklarımı da unutamıyorum zor zamanlar geçirdim 4 yaşında bir bebeğimiz var aramız iyi olmasına rağmen ben bütün hayattan kendimi soyutlamış gibiyim keyif alamıyorum algılarım kapalı gibi ne yaşadığımı bile bilmiyorum anın tadını çıkaramıyorum bu aralar normal insanlar gibi değilim gibi hissediyorum

Annemin bana ebeveyn olmasını ve kullanilmamak istiyorum ne yapmalıyım?

annemle hep arkadas gibi hiçbir zman bir ebeveyn ilişkimiz olmadı günde 6 kez saatlerce konuşuruz benim işim olsa problem ama onun işi olsa bu durum normal kabul görüyor, evli olmama ve aynı şehirde yasmama rağmen tüm işleri hallediyorum, hallettigimde hep takdir edilirim aksi halde umursanmam, annenle fikir ayriliklarımız olursa buda problem, bazen hiç telefonunu acmak istemiyorum, ama bir arkadaş gibi de olsa konuşmak istiyorum ama çoğu zman kapattıgimda üzgün ve mutsuz oluyorum bana yardım edin ne yapmalıyım

Manipülatif çevre sorunları

Merhaba, nasıl başlasam pek bilemedim ama şöyle diyelim her şey benim üniversiteye gitmemle başladı. Çocukluk arkadasım aynı zaman da kuzenimle aynı şehirdeyim aynı yurt ve aynı kat ilk başta çok sevindik mutlu olduk falan sonra olaylar gelişmeye başladı. Kendisinin ailesinin durumu iyi sürekli gezmek isteyen biri tabii ki ben bütçeme göre hareket etmek zorundayım kendi hem kredi alıyor hem de ailesinin durumu iyi ayrıca extra kredi borcunu da girmiş. Neyse, tabii ben o ve arkadasları gibi olamam. Ben ilk gittiğim de misafir ögrenciydim yurtta doğal olarak ücret ödemeden yemek yiyemiyorum 2 gün falan ben dedim ona gidelim diye sonra beni aramadı yazmadı sormadı nasılsın diye üzüldüm ama belli etmedim. Daha sonra kendisinin sevgilisi var o gelecekti çocugun da arabası var kuzenim dedi gelsin gezelim sende gel bizle. Ben kimseye demem beni de götür sevgilinle giderken diye. Neyse bunlar bana dediler işte gidelim diye bende o gün nasıl hastayım ama felaket yatak döşek yatış yani dedim ben gelemem kuzenimin 2 tane de yakın kız arkadası var onlarla gittiler. Bi süre sonra okuldan çıkınca dedim kuzenime bittiyse dersin birlikte geçelim benim ki bitti dedim yok beni sevgilim alacak dedi tamam dedim Sonra bir gün yurtta oturuyorduk fotolara bakarken ne göreyim benim o birlikte dönelim dediğim gün diğer 2 kız arkadası sevgilisi buluşmuş ve bana dememişler o gün nasıl kırılıp üzüldügümü anlatamam agladım resmen ama belli etmedim tabi bunları söyledim ona sonra haklısın dedi ama neye yarar artık. Böyle de çok mu ayrıntı anlatıyorum acaba. Kendinin 1 kız arkadaşı ben kuzenim çaşıya gittik benim beğendiğim bi ceket vardı arkadası da beğendi denedik kuzenim bana dedi ki arkadası da bu arada kemikli balık etki bi kız güzel de kız güzele güzel derim ben çekinmem. Neyse işte bi an demesin mi sana da güzel oldu ama x arkadasıma daha güzel oldu diye şok oldum. Böyle böyle mesafe girdi böyle bi olay yine oldu hemen hemen aynısı ya bi arkadasın iyi niyetle o lafı demediğini anlıyor insan artık birey olduk büyüdük ama nasıl kalbim kırıldı anlatamam. Sonra teyzemin dügün günü çıkışta tatlı yiyelim dedik 5 kuzen o sonra bi şekilde kaldı bende eve gıdıyorum dedim akşam hepsi gitmiş beni çagırmadılar bile insan çok üzülüyor anlıyor musunuz. Şuan ağlıyorum resmen diğer bi kuzenim niye uzaksınız falan demiş saçma bi durum olmuştu onu söylemiş yani boş bir şey cidden. Sonra kuzenime konuştun mu diye böyle yapıyor demiş çevrem beni manüpüle edip suçu benim üstüme atmaya çalışanlarla dolmuş. Ne yapacağım bilmiyorum artık

Unutmak istediğim şeyleri nasıl aşarım?

Merhabalar mine ben öncelikle üç yıl önce evlendim. 1 seneye yaklaşık kayınvalidem ile birlikte yaşamak zorunda kaldım. Başda Yaşanan aksilikler olsa da kendi evime gelebildim ama o evde yaşanan hiçbir kavga ve tartışmayı atamıyorum içimden eşimin ailesinden nefret ediyorum. Annesi görme engelli birisiydi ve kendi geçmiş yıllarda yaşadığı ne varsa acısını düşmanmışım gibi beni istemedi aynı evin içinde olmam oğluyla mutlu olmam sürekli huzursuzluk çıkardı. Bende hemen hamile kaldım ve berbat bir süreç geçirdim üstelik bebeğim de 7 aylık doğdu üç ay küvezde kaldı. Eşimi çok seviyorum bir dediğimi iki etmez ama annesinin durumundan dolayı sürekli onun arkasına alıyordu. Eşim 4 yaşındayken kardeşi de 2 yaşındayken gözlerini kaybetmiş anneleri ve kayinpederim dahil bir dediğini iki etmeyip sürekli mutlu etmeye çabalamışlar buna bende dahil oldum ve vicdanım el vermedi ne ihtiyacı varsa yardımcı olmaya çalıştım hep. Her hareketini gizlemiş her aksiliğini ört bas etmişler onca zaman Hiçbir zaman özelimize bir sınır çizemedi eşim. Çok tartışmalar yaşandı ailelerde dahil oldu ben bir şekilde ikna olup evliliğime sahip çıktım 2. Senedir kendi evimizde mutluyuz hala gelip gidip görüşüyoruz 2 yaşına girecek bir oğlumuz var. Kayınvalidem vefat etti beş ay oldu. Tamamen hissizleştim cenaze boyunca hicbirsey hissedemedim. Ama şu an da aynı şekilde babası özelimize hep dahil istediği anda çat arayıp gelebiliyor kardeşi ise kendi yetiştirememiş bir şımarık 29 yaşında babası ve abisine istediğini nazla yaptirabilen birisi ve bu kişi inanırmısınız öğretmen bekar ve bizim ilk çocuğumuz gibi. Genel anlamda mutluyuz ama eşimle bu konular konuşulmuyor. Ailesi ile ilgili herşeyde tamamen değişip çok kırıcı ve yıkıcı oluyor. Tek isteğim şu ana odaklanabilmek içimde hep bı nefret dilimde sürekli bir beddua var. Mesela eşimin doğum gününde sırf babası ve kardeşi gelecek die ben bir hafta önce kutlayıp baş başa kalmaya çabalıyorum oysa benim hakkım gibi geliyor gününde kutlamak veya nezaketen bir sorulması gerekir. Tek isteğim çocuğuma eşime odaklanabilmek geçmişi unutamam ama şu anı yaşamayı kaçırmamak. Ben yüzlerine tebessüm edip eşimin hatrına tahammül ediyorum ama midem almıyor hazmedemiyorum. Ve bu hayatıma inanilmaz yansıyor.

Aile baskısından nasıl kurtulabilirim

Ailem sürekli para konusunda darda ve sürekli kavga ediyoruz bu durum beni çok rahatsız ediyo sürekli ağlıyorum sınav senem ve ders çalışamıyorum psikolojim bozuldu bazen uyuyamıyorum bazen ilaç içiyorum çok stresli bir dönemdeyim ve bana yardımcı olur diye bu uygulamayı indirdim lütfen bana yardımcı olun yoksa psikolojim asla düzelmeyecek daha da kötüye gidecek Buda benim için iyi olmayacak lütfen lütfen