Aile Kategorisi

Sevilmekten hoşlanmıyorum ne yapabilirim

Birinden hoşlandim ve onla konuşmaya çabaladim fazla utangaçtı ve ilk başlarda gicik oluyordum bu huyuna sonra bu huyunu sevmeye başladım çünkü ben hiç utangaç deyilim sonra ona yazmaya başladım ilk başlarda çok utanıyordu ve hoşumagidiyordu utanması sonra bana biraz alıştı ve yazmaya, ilgi göstermeye başladı ben ilgiden hoşlanmadığını fark etim sadice bu çocuk diyil başka çocuklarında ilgi göstermesinden hoşlanmıyorum hatta nefret ediyorum ilgiden. Hayatimda bir kişi sevsin istedim oda sevmedi beni bir kişi okşasin istedim saçımı oda babamdı sevmedi beni çunku o sevmeyi bilmiyordu ben onu yıllarca bekledim gelmedi artik beklemektende vazgeçtim acaba o yuzdenmi sevilmekten hoşlanmıyorum yoksa korkuyormuyum bilmiyorum bildiyim tek bir şey var oda beni sevmesinler ilgi göstermesinler istiyorum. ..

kocam bana psikolojik şiddet uyguluyor

kocamla her kavga ettiğimizde ağzında gelen her şeyi söylüyor öyle laflar ediyor ki hiç Bir zaman aklımdan çıkmıyor. geçen bana sen kız mısın sen köpek ayı gibi bir şeysin, kız dediğin nazik kibar olur gibi laflar etmişti. Şimdi de ayrılmak istediğimi söyledim bana benim için ayrılmadığını ortada kalacakmışım böyle diyor. Artık laflarını kaldıramıyorum. Çok dengesiz biri. Sonra ki gün hiç bir şey olmamış gibi davranıyor özür bile dilemiyor. Ve ben artık onu sevmiyorum herhalde. Çok yoruldum ve çok bunaldım. Psikolojimi bozuyor artık. Ne yapmalıyım sizce ayrılmalı mıyım? Yoksa bu eziyeti mi çekmeliyim ?ayrılacak kadar gücüm ve cesaretim de yok :(

Eşimi sürekli takip etmekten nasıl kurtulabilirim?

Merhaba Benim 7 yıllık evliyim sürekli eşim beni aldatır sürekli hatalarını yakalarım 2 çocuğum var katlanıyorum amma zerre eşimi sevmiyorum. Habire arayıp eşimla kavga ediyoruz sen böyle yapion sen bunu yapion kimle konuştun nereye gittin diye her günümüz böyle tabi oda sürekli kavga halinde kızar söver ve 10 dk sonra hiç birşey olmamış gibi tekrar arar ben çok kötu durumdayım kurtulmak istiyorum bu psikolojiden ne yapabilirim eşime güvenim yok bana birşey yapmıyorum diyor ama yapıyor görüyorum

Eşimle sürekli kavga ediyoruz

Henüz 1,5 yıllık evliyim. Ve 9aylik bir kızım var. Son zamanlarda aşırı kavga etmeye başladık. Hemen her seyime takar oldu özellikle ben ise başladıktan sonra. Ben boşanmak istediğimi söyledim. Daha dayanamıyorum dedim. Aileler ikna etmeye çalıştı devam ediyoruz ama bende artık çok bıkkınlık var. Bu gece hasta oldu ambulans çağırdık ama ben çok aşırı üzülemedim. Ben eşimi seviyor muyum bilmiyorum. Ruh halim çorba kazanı gibi. Lütfen yardımcı olun. Soğudum mu yoksa kırgınlık mi anlamaya çalışıyorum. Eve gelmek istemiyor aynı yatakta yatmayı bile istemiyorum şuan.

Evliliğim çok kötü gidiyor

Kavga ettiğim için eşimin ailesi ile görüşmüyorum. Eşimde beni hiç bir zaman savunamıyor kendisi bilerek isteyerek savunmadı zaten. Eşim hep ailesini haklı görüyor ve benim üzerime çok geliyor. hayatta annesine laf söylettirmeyip benim aileme ağzına geleni sayıyor. Evliliğimizin başından beri bir sürü kavga ettik. Hiç bir şey düzelmiyor. Ben çok yoruldum boşanamıyorum da boşanırsam başıma ne gelir diye korkuyorum :(

Kaçarak evlendim nişanlıyken ayırmak istediler

Bir buçuk sene önce kaçarak evlendim nişanlıydık ayırmak istediler o telefon işi bitecek bir daha görüşmeyeceksin dediler. O zamana kadar ne yaparlarsa yapsınlar hep susup sineye çekmiştim o gün birşey oldu ben bile bana şaşırdım nişanlımın ailesi yok diye istemiyorlardı ne yaparsa yapsın sorun ediyorlardı o gün kaçalım dedim ve ben onların korkusundan adım atmaya korkan ben kaçtım gittim yeni bir hayata başladım evlendim o an bile el elalem dediler sen ne hissediyorsun yada biz ne yaptık demediler. Düğüne geldiler el elalem için. Hamileliğim zorlu geçti. Hastanede yattım bir hafta boyunca. 2 kere düşük tehlikesi geçirdim. Ziyarete geldi annem çorba getireyim şunu getireyim bunu getireyim dedi akşam ziyaretçi saatinde çok bekledim ne yazan oldu ne arayan ne gelen… Neyse. . hamilelikten önce 2/3 kere gittik eşimle fakat içimin almadığı bir duygu var gitmek istemiyorum samimi gelmiyordu ama özlüyordum da. Bilmiyorum ki bunu nasıl tarif edebilirim. O hastane mevzusundan sonra iyice soğumuştum. Ama bir çorba görüp iç çekmişliğimde çok olmuştur. Velhasıl kelam öyle yada böyle hamilelik sürecimi eşimin desteğiyle atlattım. Doğum yaptım. Şuan bebeğim 2 aylık oldu. Pazar günü çat kapı geldi annem kardeşimle beraber. Kızım pazartesi hastaneye yatacak salı anjiyo olacaktı dua istemek için paylaşmıştım gördüğü halde haberi yokmuş gibi davrandı geçmişi açtı daha ne kadar sürecek dedi ben kendimi toparlamak istedim dediğimde bir buçuk sene oldu daha mı toparlayamadın dedi hani o evde psikolojik sıkıntılarım vardı ya şimdi hiçbiri kalmadı iyileşiyorum derken sözümü kesip götürdük ya hastaneye dedi ne kolay değil mi evladın kendini bildi bileli sizin yüzünüzden geceleri altına kaçırıyor bunu bile bile herşeyin sorumlusu oymuş gibi yada günah keçisi ilan edilmiş gibi iyice bunaltıp üstüne gidenler daha da kötü hale getirenler hasta ettiklerini tedavi ettirmeye götürüyorlar. Ama onlara sorsan mükemmel bir ebeveynler. Herşeyi geçtim ben yine affeder sineye çekerdim alıştım der susardım. Konuşma böyle devam ederken ben konuşabilecek durumda değilim bebeğim yarın hastaneye yatacak dedim ona rağmen görüşmek istersen kapı orda istemezsen kendin bilirsin bu son adımım dedi gitti. Bekliyorum ki hastaneye gelirler ararlar yazarlar sonuçta daha minicik bir bebek riskli bir bölgedeki damarı açmak için girecekler yedi kat yabancı olsa bile için gider merak edersin canının canı o nasıl bu kadar katı olabildiniz? Daha dün aradı açmadım kimse kusura bakmasın ben o hastane köşelerinde oturup ağlarken sadece eşim ve ablam vardı yanımda ben evladıma birşey olacak korkusu yaşarken yanımda olmayanlar şimdi hiç olmasın dedim kendi kendime siz olsanız ne hissedersiniz ne düşünürsünüz ne yapardınız ben sıkıştım kaldım bana yardım edin lütfen bende anne oldum annelik benim gördüğüm gibi değilmiş anne olunca anladım.

Eşim bana sürekli bencil diyor

Merhaba. Eşimle hiç anlaşamıyoruz. Ben temizlik konusunda çok titizim istemeden ona karışıyorum. O da bana evlendiğimiz günden beri bencilsin diyip duruyor. Anlaşamıyoruz. Her konuda da annesini savunuyor. Ona hiç toz kondurmuyor. Bana destek olmuyor. Eşimin bana değer vermesini nasıl sağlarım. Beni sürekli değersiz görüyor. Başkaları eşleri için güzel bir şey yapsa onlara gidip şöyle diyor: yapmayın benim hanım da istiyor. Bana yardım edin ne yapmalıyım?

Aldatılma korkusu

Eşimle 9 yıldır evliyiz aslında büyük problemlerimiz yok ama son bir kaç aydır sürekli onu takip etme ihtiyacı duyuyorum. Bir aldatılmayla karşılaşmadım ama şüphelendigim şeyler oldu esim açıkladı ama benim içimde ki o kontrol etme isteği geçmiyor. Her hareketinden, her cümlesinden şüphelenmeye başladım ve bununla bas edemiyorum. Internette araştırırken çocukken yaşanan cinsel istismar altinda yatan bi neden olabilir diye okudum. Böyle birsey yaşadım sizce bundan kaynaklı şuan bu sorunları yaşıyor olabilir miyim. Nasıl asarım bu durumu. Hem kendime hemde istemeden esime psikolojik olarak zarar veriyorum

Evlilik sorunları ve kendimi nasıl toparlayabilirim

İyi günler ben 30 yaşında evli bir kız çocuğu annesiyim evliliğim başlarda çok iyiydi çok mutluyduk fakat uzun zamandır özellikle son iki senedir iki üç kez boşanma davası açıp vazgeçecek durumlara geldik çok bunaldım yataktan çıkmak istemiyorum dışarı çıkacak enerji bulamıyorum evde iki iş yapıp zar zor geri yatağa atıyorum kendimi çocuğuma bile sevgi gosteresim yok eşimin ailesiyle kalıyoruz abisi kız kardeşi ve annesi bide biz abisi dışında kimseyle muhattap olmak istemiyorum hiç birini sevmiyorum özellikle kız kardesiyle evlendiğimizden beri dusman gibiyiz eşim ise çalışır yataktan öğlen iki üç gibi kalkar direkt ise gider gece yarisi 3 4lerde gelir kendine anca yeter kazandığı para bu zamana kadar ben kendi kazandığım maaş ile kızıma evime baktım hatta belki ayrı eve çıkarız diye çeyiz bile yaptım fakat son iki aydır halsizlikden işi bıraktım ve iki aydır beş kuruş para vermediği gibi kredi borcumuzu ödemediği için kendi emegimle biriktirdiğim altinlarimi bozdurup krediyi bile ben ödedim eve beş kuruş vermez asla bana da öyle ilgi zaten sıfır aslında anlatılacak o kadar çok şey var ki şuan beni anlamanız bile mümkün değil kaynanam köye gider yazları yazın çocuğumu ise götürür kızımla beraber çalışıp akşam 10da işten çıkarız ona rağmen ailesine asla kendimi begendiremedim hiç bir zaman helal olsun sana demediler herkes çocuğuna bak çalışma dedi çalışmadım ailesi nin paraya ihtiyaci oldu Birgül ise gir dediler ne istediklerini hiç bir zaman anlamadım herkese hep iyi niyetli oldugum halde hiç bir zaman hakkettigim gibi değer görmedim ve şuan tükenmiş gibi hissediyorum kendimi bir ailem yok gidecek bir yerim yok bosansam tek başıma nereye gideceğim çocuğu nasıl bırakacağım boşanmasam kendimi nasıl iyilestirecegim

Keyifsiz kocama karşı anlayışlı olmalı mıyım?

Eşim bize vakit ayırıyor ancak sürekli uyuyor elinde telefon yatıyor evin içinde sürekli elinde telefon yatan birisini görmek aşırı sinir bozucu işe gidiyor geziyor ek iş yapıyor her şey de gayet normal enerjik keyifli bizimle bişe yaparken sürekli uykusu var ve keyifsiz bu halde yaptığımız etkinlikler bana da keyif vermiyor sırf yapmış olmak için yapıyor gibi geliyor acaba ben mi abartıyorum bilmiyorum