Aile Kategorisi

Eşimi seviyorum ama mutlu değilim artık

3 yıl önce babam vefat etti ve eşim beni çok destekledi ailemle ilgilendi sürekli ama şimdi 4 aydır esim anneme miras yüzünden resmen düşman kesildi ve beni anneme götürmüyor annemi o kadar özlüyorum ki artik uyuyamiyorum bile. kendi annesine gidiyoruz ama 1 sokak otedeki anneme gidemiyoruz. kendi evliliğime bunu yansıtıp eşimden soğuyorum hergun. ayrica esim sürekli cocuklara bana kavga sirasindada normal konusurken bile bağırıyor artık kendimizi bile savunmak istemiyoruz. cok mutsuzum bu yüzden . daha 31 yasindayim ve hayat sevincim kalmadı artik cocuklarim bile mutlu degil napmaliyim yardımcı olur musun. Kafam o kadar karisikki . Teşekkür ederim

Eşimin pasif olması

Eşimin ailesinin bana ve eşime karşı hiç saygısı yok fakat eşim bu durumdan rahatsız değil özellikle bana yapılan saygısızlığa hiç tepki vermediği gibi birde üstüne beni suçluyor bize ne yapıldığının kendine ne yapıldığının farkında değil bu konu ile ilgili bir uzmana danıştım uzman bana ( eşinizin hiç referansı yok) dedi tam olarak ne demek istedi ben bunu nasıl anlamalıyım referansı yok demek ne anlama geliyor

celikasli

2. Çocuğuma Hazır Değilim

Bir kızım var Kasım'da 2 yaşına girecek ve ben 7 haftalık hamileyim kendimden korkuyorum çünkü sabrım çok çabuk tükeniyor bağırıyorum ama eşim ve çevreye göre iyi çocuk yetiştiriyorum TV izletmeden etkinliklerle büyüttüm ve konuşması çok iyi durumda düşünme yeteneği de yaşına göre fazlasıyla iyi bu korkumu nasıl aşabilirim ikisine de aynı sevgiyi verebilir miyim diye kafamda sürekli dönüyor lütfen bu psikolojiği atlatmama yardım edin. Teşekkürler. ..

Daha fazla nasıl sabırlı olabilirim?

Eşimle beraber zor bir dönemden geçiyor. Üzerinde çok fazla iş stresi ve gelecek kaygısı var. Ben normalde çok sinirli ve gergin bir karakterim ama kendimi değiştirdim alttan alabiliyorum sabırlı olabiliyorum sinir olduğum birseye o an cevap vermeyip daha sonrasında konuşabiliyorum. Fakat artık yetersiz hissediyorum benimde sabrım bir yerde tükenmek üzere bende insanım. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum . Ve artık cevap vermeye başladım.

Kendimce yaptığım çözümleme ne kadar mantıklı ya da normal mi bu durum?

Yıllar önce, kendisi farkında olmadan bana çok fazla Zarar veren biri hayatıma tekrar dahil oldu ve beklediğimin çok ötesinde biri olarak. insanları kolay kolay sevmem yada çok zor ısınıırm ama onu sevdim ısındım . Ve o yaşıtlarının ve özellikle benim kültürümdeki yaşıtlarının çok ötesinde. Ve nasıl yıllar önce kötü yönde çok fazla etkilendiysem şuan da da aynı şekilde iyi yönde çok fazla etkileniyorum sürekli aklıma geliyor. Ve ona sürekli dua ediyorum mutlu olması için. Bu etki normal mi bunu sormak istiyorum? Ve yorumunuzu almak çok isterim. Şimdiden çok teşekkür ederim 🌺 🤍 paylaşmazsanız. Mutlu olurum

Eşimin kumar bağımlılığı

Eşim kumar bağımlısı ve bu durum ilişkimizi kötü yönde etkiliyor. Bu durumu aşabilmemiz için neler yapmalıyız. Ben eşime bu konuda nasıl destek olabilirim. Bu durumdan ötürü de çok sık kavga ediyoruz ve ben psikolojik olarak çok kötü hissediyorum bu durumu bebeğime de yansıtıyorum. Kafamda sürekli kavgalar oluyor ve ben daralıyorum. Bu konuda ben ve eşim nasıl davranmalıyız. İlaç tedavisi oluyorum fakat o da bir noktadan sonra etki etmiyor.

Başkası tarafından kışkırtıldığında nasıl davranılması gerekir?

Nişanlımla ayrıldık, 5 senelik bir ilişkimiz vardı. O gitmiş yerine başka birisi gelmiş sanki. Başka bir erkeği sürekli gözüme gözüme sokuyor, çok acı çekiyorum, dünyam başıma yıkılmış gibi hissediyorum, bir saniye hiç aklımdan çıkmıyor. İlaçlarla ayakta duruyorum antidepresan ve sinir için ilaç kullanıyorum. Çektiğim sıkıntının üstüne beni kışkırtmak için, acı çektirmek için elinden geleni yapıyor. Aynı binada oturuyoruz, bir erkeği sevgilisi olduğunu düşünüyorum, beni kışkırtmak ve acı çektirmek için kapıya kadar getirerek gözüme sokuyor. Çok zor engel oluyorum kendime, görmezden mi gelmem lazım ne yapmam gerekiyor, lütfen yardımcı olun.

Babam neden bize acımasızca davranıyor?

Babam, ben küçükken bize karşı iyiydi. Bağırma, çağırma huyu vardı ancak birkaç dakika sonra pişman olup gönlümüzü almak için çabalardı. Son 8 yıldır ise her şeye sürekli bağırıp çağırıyor. Kavga çıkartıyor ve kavga zamanlarında bize bir kuruş vermiyor. Evdeki yiyecekleri bile evden götürdüğü oldu. Bizi sürekli -özellikle parayla-tehdit ediyor. Sürekli şart koşuyor. Emir veriyor, zorla saygı göstermemizi bekliyor. Dışarıya karşı melek gibi olmasına karşı anneme, kardeşlerime ve bana karşı çok sert ve acımasızca davranıyor. Haliyle ben ve kardeşlerim, bir oluyoruz. Küsüyoruz. Bizi hiç umursamıyor. Dışarıdaki insanlara karşı ise melek gibi davranıyor. Haliyle biz de ondan soğuduk. Evimizde sadece mekanik bir ilişki var. Araya duvarlar örüldü. Özellikle beni sürekli eleştiriyor ve hiçbir şekilde beğenmiyor. Kendini mükemmel gibi görüyor. İnsanlık yapıp alttan alınca daha çok yapıyor ama sert tepki gösterdiğimizde geri adım atıyor. Neden böyle yapıyor anlayamadım ama niçin böyle olduğunu çok merak ediyorum.

Ağda yaparken anneme yakalandım utanıyorum

Öncelikle merhaba ilk kez bu sorundan bahsedeceğim hemde herkesin içinde bu yüzden çok utanıyorum şu anda çok fena ağlıyorum ve kendimi tırmalayıp tokatlıyorum lütfen bu basit şey için bana gülmeyin ben 22 yaşımdayım annemle aramız hep mesafelidir bir yabancı gibi onun yanında kendim gibi veya şımarıkca davranmaktan çok utanırım arkadaşlarımın arasında farklı ama annem arkadaşlarımın yanına gelince daha sert ve ciddi olurum hani olur ya genç kızlar heves eder yeni ergen olduklarında sütyenlere bende etmiştim ve 12 yaşımda bu konuyu anne göğüslerimin ucu belli oluyor sütyen almam lazım dediğimde hafif sırıtarak büyütmeseydin dedi şaka yaptı ama yine de almadı bana sütyen ben lisede bile sütyen takmadım hep göğüs uçlarım belli olmasın diye bantlardım normal bantlarla ve bu canımı çok acıtırdı. İlk sütyenimi 18 yaşımda aldı bana o seçmişti. bunları anlatmamın sebebi annemle ilişkimi anlamanız işte asıl konuya geçiyorum. Ben hep babamın jiletleri ile tüylerimi alırım gizlice bu sefer hep çabuk çıktığı için ve hormon bozukluğum olduğu için daha çabuk çıkıyor ağda ile almak istedim her şeyi çok gizli tutmaya çalıştım televizyon sesini açtım evdekileri kolaçan ettim ama ne fayda tam rahat rahat ağda yaparken annem kapıyı açtı ve o kadar utandım ona karşı sinirlendim ki belli etmedim ona bana ağda mı yapıyorsun dedi ve evle alakalı bir şey dedii bende ona tamam dedim ama o kadar utanıyorum ki neden bu anı yaşadım keşke yok olsam yaşamak istemiyorum şu an odaya kendimi kapattım ve hüngür hüngür ağlıyorum çok incindim annem kızmadı tabii ağda yaptığım için ama dediğim gibi hiç yakın değiliz çok utanç duyuyorum nasıl artık onun yüzüne bakacağım lütfen beni yargılamayın çok üzgünüm çok ne yapacağım bilmiyorum çok fena bir utanç duyuyorum zaten hep de kavga ederiz annemle hiç anne kız olamadık ne yapmalıyım sanki yanlış bir şey yapmış gibi hissediyorum ağlamam durmuyor