İş Hayatı Kategorisi

kendimi neden sürekli günah işlemiş gibi hissediyorum?

Merhaba , işten eve geldiğimde benim gün içerisinde yaptığım bütün konuşmalar kafamda yankılanır ve neden çok konuştum ve niye öyle şeyler dedim diye kendime eziyet ederim. günaha bulanmış gibi kendimi azarlarim. dua açarım iyi gelmez. iki gündür özellikle yoğun bir şekilde bunları hissediyorum ,hasta gibiyim. insanlari yaralamış olma düşüncesi beni mahvediyor. söylediklerimde kötü hiçbir şey yok. ama böyle hissetmekten alıkoyamıyorum kendimi. hep birlikte gülüp geçiyoruz. sonra eve gelip neden o kadar güldüm diyorum . umarım derdimi anlatabilmişimdir.

İş yerinde beklentimi nasıl azaltabilirim

İş yerinde anlaştığım birkaç arkadaşım var fakat kaçıyla anlaşamıyorum sanırım onlar benle anlaşmıyor. Çok nezaketli olmama rağmen. Güzel bir kadınım. Benimle anlaşmayan arkadaşlar da kadın arkadaşlar. Bu iki kişi bana çok nezaketsiz davranıyor fakat ben onları öyle değilim kafama çok takıyorum gün önce düşünüyorum neden bana bunu yapıyorlar diye. Beni kahvaltıya davet etmiyorlar veya benimle grup ortamında çok konuşmuyorlar. Ben de kıskanıyorum onları öyle görünce. Ne yapmam gerekiyor onları takmak istemiyorum. Yazıya da döküyorum fayda etmiyor.

İletişim

Merhabaİlk kez yeni bir ortama girdiğimde veya kişi ile ilk iletişime geçerken heyecan yapıp gergin oluyorum. . Bununla birlikte dışardan veya bulunduğum ortamda en ufak bir noktada olumsuz bir durum görünce tamamen iletişim kurmaktan kaçınıyorum. O an halletmem gerekirken olayın durulmasını bekliyor zaman kaybediyor daha sonra kendimi ifade etmek için çaba gösteriyorum. Bunu nasıl anlatabilirim?Değerli önerilerinizi,fikirlerinizi bekliyorum. İyi çalışmalar dilerim. Kolay Gelsin.

Her şeyi kafama çok takıyorum insanların söylediklerini aşırı umursuyorum bunu nasıl atlatabilirim

Herhangi bir ortamdan gittikten sonra sanki herkes benim hakkımda konuşuyormuş gibi hissediyorum her zaman insanlar benim hakkımda hep iyi düşünsün iç güdüsü. . bilmiyorum tuhaf nasıl atlatacağımı bilmiyorum hemen sıcak basıyor daralıyorum sanırım anksiyete veya da her neyse çözümü keşke olsa atlatmak istiyorum relax takılmak istiyorum kafaya takmamak umursamamak istiyorum hepsi bu umarım çözümü olur daha ne yazacağımı bilmiyorum maalesef

Zorbalıkla nasıl başa çıkılabilir?

Merhaba, yeni bir yerde staja başladım ve takım arkadaşlarıma uyum sağlamakta sorunlar yaşıyorum. Bana “Bir şey anladın mı? O zaman anlat!” gibi sorular sorarak zekâmı sorgulayıp aşağılamaya çalışıyorlar. Girdiğim üniversiteyi beğenmedikleri için tanıştığımız günden itibaren yargılamalar başladı. Ben bilmediğim bir konuyu sormaktan çekinmiyorum, fakat sonda haklı çıksam bile özür dilemiyorlar. “Zaten öyleydi. ” diyerek başarımı küçümsüyorlar. Sürekli sözümü kesiyorlar. Durumu üst tarafa bildirince ise şikayetçi gibi görünüyorum. Sınırlarımı nasıl çizebilirim? Kendimi nasıl koruyabilirim? Ayrıca iş yüküm de fazla; iş bölümü yapılırken adil davranılmıyor.

Rutin haline gelen bazı alışkanlıklarımı nasıl değiştirebilirim?

Bazen farkında olmadan birçok davranış sergiliyorum. . ve bunları bilinç dışı yaptığımın farkındayım. Bi nevi oturmuş bazı alışkanlıkarşı,her şeyi yapmak istiyorum, her konuda birsürü kitap okumak,sağlıklı beslenme ve sporu hayatıma geçirmek,düzenli su içmek,sosyal olmak etkinliklere katılmak,bir ara yaptığım kıyafet dikmeyi yine yapmak satışını yapmak,evi olmak etkinliklere katılmak,bir ara yaptığım kıyafet dikmeyi yine yapmak satışını yapmak,evi sürekli temiz tutmak temizlemek farklı bir sürü tatlı yemek tarifleri denemek ve stok yapmak ve daha aklıma gelmeyen nicesi… böyle her şeyi yapmak istiyorum öyle hevesleniyorum ki bazı geceler içim bir dünya heves ve sevinçle doluyor, sabah olsun her şeyi yapacağım diyorum ama sabah aynı heves kalmamış oluyor . . Son zamanlarda içimde çok yoğun bir heves ve coşku hissediyorum. Her konuda bir şeyler yapmak, yeni şeyler öğrenmek ve hayatımı bir düzene sokmak istiyorum. Örneğin; bir sürü kitap okumak, sağlıklı beslenmeyi ve sporu kalıcı bir şekilde hayatıma yerleştirmek, düzenli su içmek, sosyal olmak ve etkinliklere katılmak, bir ara başladığım kıyafet dikme işini yeniden yapmak ve hatta belki satışını bile yapmak gibi hedeflerim var. Evi sürekli düzenli ve temiz tutmak, farklı tatlı tarifleri denemek ve bunları stok yapmak gibi bir sürü isteğim de mevcut. Ve bunlar aslında aklıma gelenlerin sadece bir kısmı; daha sayamadığım birçok hedefim ve hevesim var. Bazı geceler içim adeta bir dünya umut ve sevinçle doluyor. “Sabah olsun, hepsini yapacağım” diye heyecanla yatıyorum. Hatta o anlarda kendimi inanılmaz motive olmuş ve her şeyi başarabilecek gibi hissediyorum. Fakat sabah olduğunda, o gecedeki heves ve enerji neredeyse kaybolmuş oluyor. Yapmak istediğim şeyler hâlâ aklımda ama içimdeki o güçlü istek ve coşku sabaha taşınamıyor. Bu durum bana hem şaşırtıcı hem de biraz hayal kırıklığı verici geliyor. Bir yandan da şunu fark ediyorum: Hayatıma düzen katma, üretken olma, sağlıklı yaşama ve birçok şeyi aynı anda yapma isteğim gerçekten çok güçlü. Ancak bu kadar çok şeyi aynı anda yapma düşüncesi sabahları beni hem zihinsel olarak yorgun hissettiriyor hem de nereden başlayacağımı bilemez hale getiriyor. İçimde bir taraf “hemen harekete geç” diyor, diğer taraf ise bu kadar şeyi birden yapamayacağımı, dolayısıyla hiç başlamasam daha iyi olacağını fısıldıyor. Sonuçta geceki o yüksek motivasyonla sabahki gerçeklik arasında bir uçurum oluşuyor. Bu döngü bir süredir devam ediyor ve ben bu durumu çözmek istiyorum. Çünkü gerçekten hevesim var, yapmak istediğim şeyler var, üstelik başaramama korkum da yok. “Denerim, olmazsa bile tecrübe edinmiş olurum” diye düşünen biriyim. Ama bu kadar istekli olmama rağmen sabahları adım atmakta zorlanmak beni düşündürüyor. Bu durum sizce motivasyon eksikliği, disiplin eksikliği veya enerji yönetimi sorunu gibi bir şey mi? Bu gece coşkusunu sabaha ve gündelik hayata taşımak için ne tür yöntemler veya teknikler uygulayabilirim? cevabınız için çok teşekkür ederim ….

İşe girmek zor geliyor

Merhaba, ben evde oturmayı sevmeyen birisiyim,öğretmenim. Ama herhangi bir özel kurumda işe girince de eğer ordaki çalışma durumum iş görevim dışındaysa, ya da o ortamda herkes görevi dışındaki işleri yapıp bunu kabul ettiklerini görünce ben bunu kabul edip kendime yediremiyorum, orada mutlu olamıyorum ama insanlara bakıyorum hepsi bu durumu kabul etmişler ve bu yüzden sorunun kendimde olduğunu düşünmeye başladım artık, hiçbir yere uyum sağlayamıyormuşum gibi hissediyorum. insanlardan biraz dayansaydın herkes zorluk yaşıyor gibi sözler duyuyorum bu beni daha da üzüyor. Sorun zaten dayanmamak değil, sorun bu yaptığım meslekte sadece kendi iş görevimi yerine layıkıyla getirmek ve bu meslekteyken mutlu olmak. Hatta bu duruma alışmakta başlarda o kadar zorlandım ki bulunduğum yerde nefesim daraldı, başım döndü ve kendimi sürekli teselli etmek durumunda kaldım. İstifa ettim oradan ama şu an başka girdiğim işte de aynı durumu yaşamaktan korkuyorum çünkü bu ilk kez başıma geldi ve 3 hafta boyunca ne zaman olacağımı bilmeden her gün bu duyguyu bastırmak zorunda kaldım bi nevi panik atak gibi hissetmiştim o dönem ve çok zorlandım. Şimdi de kendimi çok özgüvensiz hissediyorum.

Kaybetme ile başa çıkma stratejileri nedir?

Merhaba, sorum iş hayatımla ilgili. Aşırı mükemmeliyetçi olduğum için sanki her girdiğim savaşı kazanmak gerekiyormuş gibi hissediyorum. Fakat hayatta her zaman emeğimizin karşılığını almayız; bir şey için çok çalışsak da bazen olmaz. Belki hayırlı değildir, belki de sebebini bilmediğimiz bir nedendendir. Ben pazarlama bölümünde çalışıyorum. Bir ihaleye gireceğiz ve cevaplar yakın zamanda açıklanacak. Uygun fiyatlar vererek tüm dosyaları eksiksiz tamamladım ve teslim ettim. Fakat geçen yıl bu müşteri şirketin ihaleye hile karıştırarak istediği firmalara verdiğini öğrenmiştik. Bu yüzden aslında ihaleye girmek istemiyorum ama uzun zamandır bu proje için çok emek verdim. Acaba yine hile yapıp istediklerini seçerlerse kendimi mağlup gibi hissedeceğim ve çok üzüleceğim. Genelde “kaybettiğimizde daha güzeli gelir” diye teselli ederler. Bu gerçekten doğru mu? Bir uzman olarak bana ne önerirsiniz? Olumsuz sonuç açıklandığında kendimi nasıl pozitif yönde motive edebilirim ve depresyona girmemek için ne yapmam lazım?

Psikolojik baskı ve iş yerinde dışlanma

İş yerinde birlikte çalıştığım kişi bana haset ettiği için yıllardır itibarsızlaştırmaya yada algı oyunlarıyla küçük görülmeye maruz kalıyorum ve beni dışlayan kişi tarafından psikolojik baskı altında hissediyorum kendimi kendince bana değer vermeyerek yada sürekli surat asarak benim kendimi suçlu hissetmeme sebep oluyor ve ben bunu çok kafama takıp çok kafamda kuruyorum bende onu takmak istemiyorum ama yapamıyorum süreli takıyorum bundan nasıl kurtulurum düşüncemdenn

Haksızlık karşısında nasıl dik durabilirim?

Sayın hocam uzun zamandır yazamadım çok yorgun ve mutsuzdum çalıştığım ortamı ve mucadelimi birazda olsa anlatmıştım 8 ağustosta kadin patronumula tartışmak zorunda kaldım aslında tartışmasında hakkımı savunmak istedim. Paketleme masasının başında personellerler beraber sevkiyata ürün yetiştirmeye uğraşırken patronum yeni depocu alımı oldu onun hakkında konuşmaya başladı istemedigini ve eşi olan diğer patronun kimseyi beğeniyorsunuz siz kendinizi ne sanıyorsunuz dediğini şöyle bende gayri ihtiyari şaşırdım ve sordum bunu ziya beymi söyledi diye bana öfkelenerek aaaaa Hanife abla ne uzatiyorsun sorup duruyorsun vik vik yapma bana dedi bende sakin bir şekilde Nuran hanim ben vik vik yapmıyorum siz ortaya konuştunuz bende şaşırdım ve sordum sizin rahatsız olacağınızı bilseydim sormazdım dedim bana cevaben aaaaa çok uzatiyorsun buralar çok cevap veriyorsun Nuran hanım uzattigimi düşünmüyorum size 2 senedir en ufak saygısızlık ve terbiyesizlik yapmadım yaptığımıda düşünmüyorum bu söylediniz kabul etmiyorum dedim bunun üzerine bana bilendi herkes işine devam etti Sonrasında sevkiyat başladı yeni depocu boş boş geziyor bana diğer çalışanı soruyor bende sabahtan beri sen onunla çalışıyorsun nerede olduğunu babamı soruyorsun dedim tabi biraz sinirliydim ama o an sevkiyat i ben hazırlıyorum biyanda patorunumun söyledikleri beni üzdü ve iki farklı ürünü yan yana koymuşlar onuda karistirdilar filan patronum vay efendim sen benim elemanima kizamassin onun daha ilk günü sürekli bunları söyledi bana bende ozaman bana sormasın depo benim sorumluluğunda değil beni ilgilendirmiyor dedim sen kendidemisin benim personelime nasıl bagirirsin devam ediyor susmuyor bende artık dayanamadım iki sene burnumdan getirdi başladık karşılıklı atismayaikimizinde sesi yükselmeye başladı bana sesini yukselemezsin ben patronum vesayre susmuyor bendesizdebana sesinizi yukseltemezsiniz bende buranın sorumlusu yum dedim bu daha çok coştu ama beni yiyebilse yiyecek 😊ben ona buzamana kadar tek cevap vermedim iş ilerlesin Kötülük olmasın değer verdim sevdim saydım çekindim ne derse hemen yapmaya çalıştım masajina kahvesine esktira onunla ilgili bir işini onu yaptığı yanlış işleri personele bagirmasin diye herşeyi idare ettim o gün susmadim ama sonrasında kendime ben bile şaşırdım neyse patronum bana sözlü saldırmaya tahrik etmeye devam ediyor herkesin içinde ben aldım elime sazı misali Seni başıma taç ettim önünde elpence divan durdum daha sana neyapacaktim sana verdiğim değeri kimseye vermedim ne dediysem yaptım daha ne yapayım dedim senin karşında patronun var benimle böyle konusamazsin senin derdin çıkmak ben bilmiyomuyum ben kimseyi zorla tutmuyorum gitmek isteyen gider kapı orda vesayre bende o öfkeyle öylemi ozaman ver haklarım gideyim dedim buseferde sen onun için yapıyorsun zaten bütün buunlar tazminat alabilmek için demeye başladı bende Allah'ı şahit tutrimki aklımda asla öyle birşey yoktu eve gitmek nasip olmasın ki beni bu hale sen getirdin dedim beni birkere insan yerine koyup odana çağırıp toplantı yaptinmi bu işler neden ilerlemiyor o neden öyle bu neden böyle sordummu dedim bana sürekli kendi yaptığı kötülükleri ben yapiyormusum gibi söylemeye başladı bama 50 tane personel getirmiş yine olmuyormuş ben kimseyi begenmiyormusun benim için kactane insan çıkartılmış bend sordum Allah aşkına benim için kişi çıkardın say dedim herisimizi o yapıyormuş vesayre ben çok üzüldüm ve hem ağladım hep cevap verdim sizce ben burda yanlismi yaptım son olarak çıkışta tekrar geldi ve bana yeniden bağırmaya başladı sen benim yanimda personelime bagiramazsin sizde bana vagiramazsiniz dedim sizden öğrendim beni siz yetiştirdi biz bize bağıra bağıra herşeyi senden öğrendim dedim ve beni şef yaptiklarinda beni çok sıkıştırıyor du bagirsana kizsana diye sürekli üzerimde baskı kuruyordu kendinide millete şirin göstermeye çalışıyordu bana herkesin içinde çok rahat bağırıyordu da hocam hiç pişman değilim. yanlismi yaptım ben kötü ayrılmak asla istemedim benim aklimla psikolojiyle oynadılar sürekli bı aşağılama alay lama küçümseme kaç defa yoruldum olmuyorsa ben yetersiz sen ben çıkayım dedim ozamada yok asla olmaz küfürlü elharaketlerile reddedi simde ben insan gibi çıkmak istiyorum dememisim oldu