İş Hayatı Kategorisi

İş yerinde değer görmek için ne yapmalıyım?

Merhabalar ben sağlık personeliyim normal hayatımda girişken konuşkanken iş yerinde sessiz çekingen oluyorum utangaç davranıyorum fakat normal hayatımda çok da öyle biri değilim çoğu zaman kendimi değersiz ve yetersiz hissederim Olumlamalar meditasyon yapsam da bu dersi ve yetersiz hissetme durumu pek de geçmiyor değer görülmek saygı duyulmak için neler yapmam lazım. Yeni iş yerime başladım bu arada, özellikle sınırlarımı net koymak için neler yapmam lazım çok fazla kaybetme ve terk edilme korkum var teşekkür ediyorum

Her şeyden beni sorumlu tutuyorlar?

Merhaba ben bir işe başladım 3 aydır çalışıyorum bu üç ayda yaşadıklarından bahsetmek istiyorum ilk haftamda heyecanlıydım panik oluyordum bir kız bana öğretirken sürekli yok sakinlikten anlamıyor yok anlatıyoruz anlamıyor beni anlama kıtlığı ile suçladı ayriyeten ben o kıza karşı kendimi savunamadığım için çok kötü hissettim daha sonra şubem değişti benim başka bir yere geçtim beni gider gitmez mutfağa attılar git orayı yap ama arada da kasaya bak diye tamam dedim yapayım parayı sayıyorum bir tane hatam oluyor aşşağılar gibi konuşuyor kız bir daha say bakalım nasıl sayıyorsun sonra müdürler beni sürekli aracı olarak yazıyorlar kasaya bakıyorum bir şey çıkıyor benden biliyorlar bana sürekli yavaşsın beceremiyorsun anlamıyorsun bu kasayı öğrenemedim gibi laflar söylüyorlar son zamanlarda ise bu sürekli artmaya başladı zaten bende çıkmak istiyorum işten ama artık kendimi o kadar kötü hissediyorum ki dün mesela beni anlama kıtlığım varmış gibi söyleyen kız geldi yeni sistemi ögretecekmiş diye müberra geç sana öğretsin dedi bende kabul etmedim kızda arkamdan yine devam etti yok geç anlıyor anlamıyor diye başladı sustum kendimi savunamadım bile bu da beni çok kötü etkiledi akşam mutfakçılığın son günüydü makine köpük olmuş buna ne attın diye soruyor bende yazdım tableti attım diye diğer kız oradan yazmış ki bende yaptım kabul et hatanı hatam yok ki hata yapmak istemediğim halde sürekli hata yapmaya başladım fatura kesicez mesela küçük hata oysa yok sana kasayı hala. öğretemedik öğrenemedin diye laf söyledi yok benden şikayet alıyormuşlar bilmiyorum ben mi sorunluyum çok mu zayıf karakterli biriyim nasıl düzelicem bilmiyorum yardıma ihtiyacım var?.

Kalabalık ortamlarda konuşmakta, sunum yapmakta zorlanıyorum hatta daha doğrusu yapamıyorum

Hemşireyim, okullarda öğrencilere , zaman zaman eğitim vermem ve sunum yapmam gerekiyor fakat ben büyük bir stres yaşıyorum, ve kesinlikle veremiyorum bunu aşmayı da istiyorum çünkü yapmam da gerekiyor ama yapamıyorum korkuyorum. Sunum anından, yapamayacağımdan büyük kaygı duyuyorum, beni anlayan kimse yok gibi hissediyorum, zaten vermeye çalıştığımda da hiç verimli olmuyor. Ancak okuyorum bence ağızım pek iyi laf yapmıyor ve dolaşıyor.

İş hayatındaki savaştan çok yoruldum

Bir plazada beyaz yaka bir çalışanım. Bankanın kazancı ve verdiği imkanlar gerçekten çok iyi ancak tüm hayatımı işime göre ayarlamak zorunda bırakıyor, kendime ve aileme vakit ayıramıyorım. Bunların yanında bir de ofis savaşları ile uğraşmak zorundayım çünkü herkes birbirinin kuyusu kazıyor, kendimi ve pozisyonumu sürekli korumak zorundayım, arkamdan dönen olayları duyunca kendimi çok zor tutuyorum kavga etmemek için. Köylü bir aileden geliyorum şehirli biri değilim ama iyi eğitim aldım, ve bunu bazen bana karşı kullanıyorlar gerçekte çok sinir bozucu. Bunlarla nasıl başa çıkabilirim kendimi de yıpratmadan?

Nasıl tekrardan başlayabilirim?

25 yaşındayım fizyoterapistim özel sektörde sıkıntı çektiğim için işten istifa edip Kamu personeli seçme sınavına girdim ve 3. atamalarda belki atanma ihtimalim var ve bu sınavın olacağına o kadar inanmışım ki şuan hiçbir şey yapamıyorum. iş bulamıyorum bulsam da sanki ara verdiğim süreçte mesleğimden çok uzaklaşmışım gibi hissediyorum. her gün kendimi bir şeyler yapmaya ikna etmeye çalışıyorum ama bir türlü harekete geçemiyorum. Bulunduğum yerde iş bulamıyorum insanlar sürekli bu mesleği bırak gir başka işe dedikçe acaba gerçekten bu mesleğe uygun değil miyim diye düşünmeden edemiyorum ve şuan her gün bir diğer günün aynısı şeklinde evde geçiyor. Herhangi bir eylemde dahi bulunacak güçte hissedemiyorum sanki artık elimden gelen her şeyi yapmışım ve artık hayata dair bir hedef koyup yapabileceğime inanmıyorum inanmak istesem de başlayamıyorum

alev

İş arkadaşlarıma kendimi nasıl kabul ettiririm?

Merhaba, 6-7 yıllık bir iş deneyimim var şu anki şirketime büyük emeklerle girdim, 5 farklı iş görüşmesi sonucu teklif aldım ve başladım çalışmaya. Sorun şu ki bir ay olmasına rağmen iş arkadaşlarım beni öğlen yemeklerine davet etmiyor kendi içlerinde grupları var çok eğlenceli görünüyorlar ama katılamıyorum davetsiz bir şekilde gidemem de. İhtiyacım varmış gibi de ben de geleyim demek de itici gelebilir onlara, bu konuya nasıl yaklaşmalıyım?

İş görüşmelerinin olumsuz olması boşlukta hissettiriyor

2023 yılında üniversiteden mezun oldum. Mezun olunca da tezsiz yüksek lisansa başladım. Amaç sadece iş bulmak için kariyerimde ilerlemekti. Bu süreç olurken kendime CV hazırlayıp iş başvuruları yapmaya başladım. Çağıranlara veya online iş görüşmesi yapanlara katıldım. Deneyimim olmadığı için hep olumsuz cevaplar aldım. Bu durum döngüsel olarak devam etti. En son görüşmeye gittiğim yer 2 günlük oryantasyona çağırınca oldu zannetmiştim yanıldım. O da olumsuz cevaptı. Bu süreç öyle bir hal aldı ki bende kendimi değersiz, yeteneksiz ve beceriksiz hissetmeme neden oldu. Ayrıca olumsuz cevapların hep böyle gideceğini düşünmeye başladım. Ayrıca olumsuz cevapların verdiği duygu bedenim de de nefes zorluğu çekmeme ve boşlukta hissetmeme neden oluyor. Bundan dolayı duygularımla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum.

melikecakir

İş hayatında yetersizlik hissinden muzdarip olmak

Akademik olarak pek başarılı olduğumu düşünmüyorum liseye kadar çok başarılı bir dönem geçirdim üniversite seçimim yanlıştı şu an atanmayı bekliyorum potansiyelimin farkındayım ama gerçekten de ( hala bir işsiz olduğum) kaçamıyorum 23 yaşındayım ve zamanı tutamadığımı her geçen günün benim aleyhime işlediğini düşünüyorum bir işe yarayınca anca kendimi mutlu hissedebiliyorum dışarıdan çok enerjik gözüküyorum ama her gün bu düşünceler ve duygularla boğuluyorum ne yapmam konusunda çok kararsızım ikilemde - arafta- kalmış gibiyim sıkışıp kaldım ve elimden bir şey gelmiyor ailemde şuan çalışamayan ben varım yük olduğumu düşünmeye itiyor bu hal

Karşılaştırma yapmayı nasıl bırakabilirim?

Yeni mezun ingilizce öğretmeniyim. Öğretmenlik yapmak istemiyorum çevremden iş baskısı görüyorum. Yaşıtlarım özel kurum bile olsa çalışmaya başlayıp kendi hayatlarını kurmuşlar isteklerim başka olsa bile kendimi onlarla karşılaştırmaktan alıkoyamıyorum sürekli kendimi geç kalmış hissediyorum yaşım 25. Sürekli farklı insanlarla yaşamamı karşılaştırıp kendimi aşağılıyorum köyde yaşadığım için çok fazla bağnaz düşünceye maruz kalıyorum. Geç kalmışlık ve kendimi başkalarıyla kıyaslamaktan geri alamıyorum. Ailem benim yanımda bi noktadan sonra hadi hayatını kur diyeceklerini de biliyorum kendimi onlara yük gibi hissediyorum

Hayattan nasıl keyif alınabilir?

biz 5 kardeşiz ve ailemin en küçük çocuklarıyım. 26 yaşındayım ve sinema ile ilgileniyorum bütün kardeşlerim evlendikleri için gittiler ve ailem emekli olmadıkları için hem onların geçimi sağlayıp hem de kendi hayatım için bir şeyler yapmaya çalışmak beni bu hayattan çok soğutuyor. İşin ilginç yanı sevgilim beni aldattığını öğrendim ve kendi içime kapandım . bunlar çok kötü şeyler banim için çok kötü ve tutunmaya çalışmak, bir şeylerin ucundan tutmak. Konsantre olamıyorum kitap okurken , film izlerken ya hayat bana istediğim şeyi vermezse diye. Ve kardeşlerimden uzaklaşmak zorunda kaldım.