Kaygı Kategorisi

Düşüncemi nasıl yönetebilirim?

Sürekli düşünülen Bir düşünceyi düşünmekten nasıl kurtulabilirim? Gündelik hayata normal devam etmeyi unuttum. Hiçbir şey düşünmeden normal yaşamakta zorlanıyorum. Ve insanların yanında geriliyorum. İşlerimi yapmaktan çekiniyorum kimseyle iletişime geçmek istemiyorum bu sebepten. Mide bulantısına fobim var ve sürekli bu olacakmış gibi geliyor. Son zamanlarda çıktı ortaya. Önceden yoktu düşünmezdim şimdi sürekli düşünüyorum. Bu konuda ne yapabilirim? Normale dönmek istiyorum. Teşekkürler.

Delirme korkusu

Merhaba 20 yaşındayım 15 gün önce dışarı çıkarken eve geri gelemezsem unutursam gibi bir düşünce oldu ama ben eve geldim gelince de burda miyim gerçekten diye düşünmeye başladım evim yabancı gelmeye başladı çıkınca tekrar gelemezsem ya evi unutursam düşünceleri artmaya başladı böyle bir şeyi düşündüğüm için delirmeye başladım diye daha korkuyorum korktukça düşünceler daha da artıyor yardımcı olur musunuz lütfen

Herkes çok başarılı, ben yetersizim

Merhabalar. Üniversite öğrencisiyim. Etrafımdaki herkes çok başarılı benden daha iyi bölümler daha iyi üniversitelerde okuyor daha öndeler ben neden onlar gibi değilim neden onlar gibi olamadım diye düşünüyorum. Neden o insanlar daha iyi. Neden hep geride kalıyorum. Hedeflerim genelde beni hayal kırıklığına uğratıyor. Gerçekleşecek olacak diye bekliyorum, ümitleniyorum ve olmuyor. Çok sıkıldım artık kendimi sevmememe neden oluyor. Bazen çabalama artık diye düşünüyorum içimden nasıl olsa istediğim olmayacak diyorum . Ama tamamen bıraktığım zaman daha da kötü oluyor her şey. Ama diğer insanlar öyle değil çok iyi konumdalar,mutlular ben onlarla karşılaştırılamam bile. Kendimi böyle kabullenemiyorum. Kabullenmek istemiyorum, sindiremiyorum . Bana bir çıkış yolu gösterir misiniz?

Yetişkin gibi hissedip karar alamıyorum, paralize olmuş durumdayım, ne yapabilirim?

Merhaba, 51 yaşındayım. 3yıl önce kızkardeşimi kaybettim ve 15 ve 20 yaşındaki iki çocuğu benimle yaşıyor artık. Yetişkin hissedememe hep yanlış karar verme çok yönlü düşünememe durumu hep vardı ancak iki genç çocuk ve yaşlı ebeveynlerimin sorumluluğunu tek başıma taşımak durumunda kalmış olmak ve herkesin zor karakterde olması da bu durumu iyice zorlaştırdı. Çocuk gibi hissediyorum karar vermek istemiyorum çünkü hep kötü sonuçlanıyor. Kimse de ciddiye almaz beni zaten. Sadece hizmetçi ve bakıcı gibi bir rolün altında eziliyorum. Ne yapabilirim. Hiç evlenmedim. emekli bir öğretmenim. Farkındalıklarım olması çözüme götürmüyor beni. Ne yapsam yanlış gibi. Küçük yeğenim bir yere giderken bu giydiğim olmuş mu dediğinde nile panikleyip kalıyorum yanlış fikir verir miyim diye. Artık hiçbir şeyden emin değilim. Yapacağım yemek bir yere gitmek biriyle görüşmek aramak bile düşünmek için ciddi mesai harcadığım şeyler oldu. Yetersiz hissediyorum en basit kararlarda bile. Kırılmak üzereyim. Annemi başka doktora götürebilir miydim yanlış mı oldu, yeğenimin matematik dersi alması doğru bir karar mı, herşeyi bırakıp gitmeli miyim yoksa bu cenderede devam edebilir miyim. Bu doğru olan mı. Herşeyi biriki arkadaşıma danışarak yaptığımı farkedince bundan da vazgeçtim bir süre önce. Kaygıdan kilitleniyor sanki tüm sistemim, hiçbir şey yapamaz düşünemez halde buluyorum bazen kendimi. Ne yapabilirim bilemiyorum.

Anksiyeteyle nasıl başa çıkarım

Daha önce anksiyete panik atak böyle bir sorunuz olmuyordu hiç 21 yaşındayım ve büyük aile sorunları yaşıyorum küçüklüğümden beri de devam ediyor. Babamın aldatma, içki, huzursuzluk her şeyine şahit oldum ve şiddetli kavgalara ben dahil oldum en son büyük bir sinir krizi geçirdim ve ondan sonra geceleri uyumakta zorluk çekiyorum daha doğrusu uykuya dalamıyorum dalacağım an nefesim kesiliyor gibi, boğazımda büyük bir şey var gibi daha çok yeniyken ilaç kullanmadan bunu nasıl atlatabilirim

Anksiyeteyi nasıl yenerim ?

Anksiyetimi yenmeme yardımcı olur musunuz lütfen insanlarla konuşurken sürekli gülüyorum utaniyorum kimseyle konuşmak istemiyorum anksiyetimi yenemiyorum her şeye gülüyorum biriyle konuşurken sesim titriyor bembeyaz kesiliyorum asla bunu yenemiyorum bir ay sonra okullar açılacak böyle devam edemem bunu yenmem gerek lütfen yardımcı olun yoksa ben yapamıyorum her şeye gülmek istiyorum kısa süre de bu anksiyetimi yenmek istiyorum yardımcı olursanız çok iyi olur teşekkür ederim

Anksiyete bozukluğu nasıl atlatabilirim

Sürekli değişen bir ruh hali var yani bir gün iyi bir gün kötü bir gün sürekli stres sesle bir gün geçiriyorum sonra iki gün o stresin bedenimi nasıl etkilediğini nasıl yorgun düştü ama anlıyorum onun yorgunluğunu yaşıyorum yani işte her yerim ağrıyor bitkinin hissediyorum bitmiş hissediyorum yani. Dedim bir anda başım çok sıkışıyor ağrıyor midem bulanıyor işte o anda bulunduğum ortamdan hemen kaçmak istiyorum yani o kadar dedi ebeveynlerinden uzak kalmaya çalışıyorum en azından iyileşmeme kadar. Saçma sapan şeyler düşünüyorum beynim durmadan ya da hemen bir şey düşünmemek için ya da kendi hayatını düşünmemek için bir dizi açıyorum onunla ilgileniyorum günlerce o diziyi düşünüyorum. onların o yüzden strese giriyorum falan kafana takılan bir şeyi sürekli düşünüyorum hiç saçma sapan şey olmasın ona rağmen sürekli beynimde olur olmadık bir senaryolar kuruyorum kim kalmaya çalışıyorum her şeyde kendimi suçluyorum ben suçluymuşum gibi her şeyi kırıp kes falan düşünüyorum bana doğru mu yapıyorum işte benim hakkımda ne düşünüyorlar filan diyorum. Eğer mümkünse özel olarak terapi almak istiyorum ınstagram'dan filan

Anksiyete bozukluğu ve atak

İşte sürekli kötü düşüncelerle oluyorum her şey iki kere düşünüyorum ya da bilmem kaç kez düşünüyorum kendini bilmiyorum sürekli karamsar kötü düşünceler geliyor kendi evimde bir sürü travmatik bir şey yaşadım yani o kadar kötü travmatik olay olmasına rağmen ben de çok kötü bir etki yarattı o eve döndüğüm anda kendimi kötü hissediyorum sürekli 6 saniye de hatta geçiriyorum herkesle rezil olacağım bayılacağım diye ödüm kopuyor ailemden bana bahsetmek iyi kesinlikle istemiyorum çünkü onlar gitse ben çok kötü olurum yani daha beter olurum çünkü ben yaklaşıyorum 8 ay önce biz yemekten zehirlenme yaşadım hastaneye kaldırıldım sonra hastanede kaldım İlk gün çok kötü panik atak geçirdim yani kimse yoktu tanımadım kişiler vardı tabii ki çok kötü oldum hemen annemlere haber verdim daha doğrusu annenler gelmek istedi ben hayır gelmeyeyim ben iyiyim dedim telefonu kapattım sonra işte panik atak geçirdim bunu hala sonra öğrendim panik atak olduğunu benim sonra 8 ay çok kötü geçiyor hala panik atak değil de anlık senede bozukluğu dolmuştu işte her şey iddia alma bir olay olarak görüyorum bir şey canım sıkıldığında hafif bir strese girince de midem bulanıyor işte karnıma ağrı giriyor terlemedi deme bayılma hissi nefes alamama rağmen düşünüyorum çünkü maddi durumu biraz sıkıntılı yani kendim olduğum için bir yerde de çalışmıyorum işte anne babama hiçbir şey söylemiyorum kesinlikle o durumundan haberleri yok olmamalı da işte bu ben böyle düşünceleri hem böyle bir kötüyüm diyorum ya 8 ay 8 aydır ama ben bu düşüncelerle yaklaşıp 5 yıldır yaşıyorum ufak ufak panik ataklar geçirdim ama üç dört falan üç dört aya kadar ben de onlar evet panik atak olduğun için kesinlikle bilmiyordum düzenli olarak bir psikolog bulmam lazım tedavi olmam lazım diye düşünüyorum

İstemediğim bir evlilik yapmak üzereyim

Merhaba hocam Hep aşık olup evlenmek istemiştim ama nasip olmadı. Bir kişiye aşık oldum görüştük ama o da evli çıktı, Şimdi arkadaşımın tanıştırdığı biriyle evlenmek üzereyim. Ama Ama heyecanlı veya istekli değilim. Bu kararı nasıl aldım bilmiyorum öyle gelişti ve devam etti, eskiye kızarak almadım aslında ama mutsuz hissediyorum, yarın düğünüm var napacağım nasıl tolerans edeceğim nasıl yaşayacağım bilmiyorum. 33 yaşındayım

Ayrılık kaygısını nasıl atlatabilirim?

Kızım 3 yaşında 4ayliktan beri çalışıyorum. Öğretmenim yarım gün okuldayim. Daha önce ise gider gelirdim arkamdan aglamazdi şu an yaz tatili 2 aydır hep birlikteyiz kimseye bırakmadım ama balkona, başka odaya gitmemi bile istemiyor o an gözünün önünde değilsem hemen annem nerde diye ağlıyor 1ay sonra işe başlayacağım ve ne bunu tetikledi nasıl aşarız bilmiyorum . 3 yaşta ayrılık kaygısı bitmesi gerekirken bizim yeni başladı misafir geldiğinde arkama saklanıyor başta ağlıyor.