Psikoloji Kategorisi

Çok düşünen biri miyim? Öyleysem ne yapabilirim?

İşte yorumunuzun düzeltilmiş hali:“Hiçbir şeyi unutmayan, fotoğrafik hafızaya sahip biriyken, artık iki dakika önce söylenenleri bile unutmaya başladım ve birçok şeyi hatırlamakta zorlanıyorum. Bunun, hayatta kalma modunda olduğum için olduğunu düşünüyorum; çünkü yoğun ve stresli bir hayatım var. Bu yüzden normalden çok daha fazla her şeyi düşünüyorum. Mesela ‘Kapıyı kapattım mı?’, ‘Kapı açık mı?’, ‘Fişleri prizden çektim mi?’ gibi sorular sürekli aklımda. Hatta bazen yarı yoldan dönüp 2-3 kere kontrol ettiğim bile oluyor, bu durumdan rahatsızlık duyuyorum. OKB olup olmadığını bilmiyorum. Düzeni seviyorum ve düzensiz şeyler beni rahatsız ediyor. Fişi çektiğimden emin olmak için uzak bir yere koyuyorum. Bu yoğun stres nedeniyle yüzümde veya vücudumun belli bölgelerinde alerji ve uyuşma gibi durumlar da yaşıyorum. Bu konuda ne yapabileceğimi pek bilmiyorum. Kitap okuyorum ve daha önce yaklaşık 6-7 ay kadar şema terapisi almıştım, fakat bu konulara hiç değinmedik; daha çok değersizlik ve başarısızlık şemaları üzerinde çalıştık. Şu anda terapi alabilecek durumda değilim ama yol gösterici fikir veya bu konuda daha sağlıklı düşünmemi sağlayacak bir öneri arıyorum. Ve son zamanlar birde sürekli kendimi başka kasımlarla kıyaslayıp üzülüyorum çünkü eski neşem ve enerjim yok. erkek arkadaşımın alt dönemleriyle bir araya geldiğimizde bunu fark ettim ve “acaba o neşeli olduğu için ondan hoşlandı mı “ tarzında saçma düşünceler aklıma geldi

Kararsızlık ve aşırı kaygı durumu

Merhaba ben gündelik hayatımda her türlü konu için fazla kaygılı ve fazla kararsızım bu durum da hayat kalitemi oldukça düşürüyor. Özellikle de ilişkiler konusunda. Biriyle tanışma fikri, beraber olma fikri beni çok korkutuyor. Kimseye güvenemiyorum ve bu düşünceler de benim başta uyku düzenim olmak üzere hayatımın birçok alanında etki ediyor. Bazen öyle anlar oluyor ki bu durumdan asla kurtulamayacakmışım gibi geliyor. Nasıl kurtulabilirim bu durumdan ? Yardımcı olursanız çok sevinirim.

fatmazellll

Psikolojimi düzeltmek için ne yapmalıyım?

Merhaba ben kendimi cok kotu hissediyorum hedeflerim var ders calismam gerek ama kendimi cok kotu hissediyorum hersey daha kotu olcakmis gibi hissediyorum bazen de basaricam diyorum yani bi yanim farkli diger yanim farkli ruh halinde cogunlukla kotu olan taraf. İcim daraliyo gercekten bu kotu halim vucudumada yansidi vucudumda ufak yaralar cikiyo ve asiri yalnizim tek basimayim bundan şikeyetci degilim ama etrafimdakiler cok kotuler acimasizlar kendimi ekstra kotu hissediyroum. Kimseyle konusmak ta artik istemiyorum. Kisaca hedefimi gerceklestirmek istiyorum ama ruh halim berbat psikolojim nasil duzelicek bilmiyorum

Etrafımda ki kimsenin duyguları inandırıcı değil

Artık kimse karşı güven duygum yok kendi köpeğime karşı bile menfaat için yanımda diye düşünüyorum kimsenin beni saf temiz duygularla seveceğine inancım yok inanmak istesem bile olmuyor ailemde de keza öyle arkadaşlarım bu beni üzmüyor aslında ben yalnız kalmayı yalnız hissetmeyi severim ama bu bir sorunmuş gibi hissettirmesi de ayrı bir konu başlığı beni için bu yüzden duygularımı dinlemek istemiyorum onları konuşturursam üzüleceğimden korkuyorum birinden hoşlanırken bile kendimden saklıyorum ya bana karşılık vermezse ya kalbim haksız çıkarsa kalbimi dinlemek benim için mantıksız ve aptallık gibi geliyor bunu biliyorum insanları sevmeliyim beni sevmelerine izin vermeliyim korkmayalım duygularımdan ama olmuyor başaramıyorum hep insanların beni duygularımla etmesinden korkuyorum hep korkuyorum dünyanın en korkak kızıyım korkusuz korkak işte ben buyum korkmaktan asla korkmayan bir korkak bunu size söylerken rahatım çünkü benim asla nasıl biti olduğumu neler yaşadığımı ve nasıl bir hayat sürmek gerektiğini bilmeyeceksiniz benim anlatrığım kadarını bileceksiniz neyse ya sizde baştan savma cevaplar vereceksiniz tatmin ettor kimsenin sözleri beni yorgunum sevgi istiyorum saf ve gerçek bir sevgi

İç ve dış dünyamı nasıl dengede tutabilirim?

Bazen arkadaşlarım konuşurken onları duysamda sanki anlayamıyorum. O anı, o duyguları yaşayamıyorum. Sürekli bir şeyler düşünüyorum, ne düşündüğümü ben de bilmiyorum. Arkadaşlarım da bir şeyler anlatıyorlar, aslında komik ya da üzücü şeyler de söylüyorlar ama tepki veremiyorum. Arka planda bir radyo oynuyor gibi. Sanki yaşamıyorum sadece izliyorum gibi. Bomboş bakıyorum, dalıp gidiyorum. Her kış bu durumu yaşıyorum. Yazın duygularımla daha kolay başa çıkabiliyorum ama kışın bedenim ve zihnimdeki değişimler bana fazla geliyor. Tek bir noktaya saatlerce bakmak iletişim kurmaktan kolay geliyor bazı zamanlar. Oysa onlar benim en yakın arkadaşlarım, canımdan çok sevdiklerim. Yanlarında bulunmaktan en hoşnut olduğum, utanıp sıkılmadığım insanlar. Bu durumum benimle iletişim kurduklarında kendilerini çok kötü hissetmelerine sebep oluyormuş. Sorun kendilerindeymiş gibi düşünüyorlarmış hatta, kişisel algılıyorlarmış.

Bir psikolojik hasta kendi sorununun ne olduğunu anlayabilir mi?

Ben kendimde Dehb veya borderline olduğunu düşünüyorum. Travmalarım var ve gerek çocukken gerekse başka şekilde birden fazla var. Açıkçası basit olarak görünen şeyleri bile unutmuyorum. Daydreaming sendromu ve uyku terörü var. Ve hayatımı mahvediyor. Ben açıkcası çok araştırma da yapıyorum ama dikkatimi araştırmada topayabiliyorum. Veya ilgili olduğum konularda derslerime toplayamiyorum. Toplamaya çalıştığımda kısa süreli işlerde toplasam da zorlanıyorum ve başım ağrıyor. Stroop testinde hata yapmadım ama sonlara doğru donma ve nerde olduğumu anlık şaşırma gibi olaylar yaşadım ( hastanede yapıldı) açıkcasi sorunumun tam olarak ne olduğunu anlayamadım tembel değilim ama dopamin kesintisi yaşıyorum odamı temizlemeye veya ders çalışmak için yüksek düzeyde bir hevesim oluyor başına gecince bitiyor. Ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Ve ben trans bir erkeğim. Biyolojik cinsiyetimden dolayı ailem ile aram iyi değil babam sinir hastası ve narsist. Annemde de OKB ve sinir var.

İç sesimi susturmak için ne yapmam gerekiyor?

Bir yıl önce aldatıldım ve en çok eleştirdiğim şeyi yapıp onu affettim. İç sesim benim güçsüz bir kız olduğumu söyleyip duruyordu ve ona rağmen aylarca denedim ama yapamayıp ayrıldım. O zamandan beri iç sesim başarısız, aptal, çirkin bir kız olduğumu söyleyip duruyor ve içimden hiçbir şey yapma isteği gelmiyor. En üzücü yanı da artık bu sözleri kabullenmeye başladım… Sesi susturmak istiyorum.

Bunaltılı ruh halimi nasıl yenebilirim?

Yaklaşık 5 aydır sürekli bulanımlı, karamsar hissediyorum. Yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum. Birkaç gece uykumda sürekli bir şeyler düşündüğümü fark ettim ama ne düşündüğümü bilmiyorum. Sabah uyandığımda da aşırı yorgun hissediyorum. Çoğu şeye olması gereken tepkiyi veremiyorum. Çok büyük kötü bi olay oldu mesela ama ağlayamıyorum bile ya da basit bir şey oluyor ağlamalı sinir krizi geçiriyorum. Gelecek ve geçmiş konuları kafama takıyorum biliyorum ama elimde değil. Sürekli geçmişten gelen unuttuğumu sandığım şeyleri tekrar hatırlıyorum ve eskisisinden de kötü hissediyorum. Çoğu zaman gün içinde simülasyondaymışım gibi oluyor. Etrafta bi şeyler var bakıyorum ama görmüyorum. Sanki arabanın camından yolu seyreder gibi öylelik gelip geçiyor. Her şeyi unutuyorum ciddi anlamda her şeyi. 10 dk önce bi şey yaptım mesela diyorum ya simülasyondayım sanki yapıyorum ama fark etmiyorum yani yaptığım şeyi bile hissederek yapmıyorum. Arkadaşlarım yaptın diyor ama asla hatırlamıyorum. Arkadaşlarımın uyarmasıyla fark ettim. Konuşurken cümle kurmakta bile zorluk çekiyorum. Diyeceğim şeyleri unutuyorum kafamda söyleyeceğim şeyler belirmiyor. Tökezliyorum sürekli konuşurken. Çok yoruldum çok sıkıldım bu durumdan. Günlerim hiç verimli değil. Öylelik yaşıyorum gibi geçiyor. Düzelmek için bir şeyler yapmaya çalışıyorum ama 5 aydır düzelemedim. Sürekli böyle olunca da kendimi hiçbir şeye şükretmeyen biri gibi hissediyorum. Çıkamıyorum bu durmdan ama öyle büyük belirli bi sebep de yok gibi geliyor. Normalde insanların yanında asla ağlamam ama bi olay olunca direkt gözümden yaş düşüyor tutamıyorum kendimi ya da bazen o kadar çok ağlamak istesem de ağlayamıyorum.

Özgüvenli olabilmek için ne yapmam gerek

26 yaşındayım. Hayat bana çok zor gelmekte, sorunlarımla başa çıkamıyorum. Sürekli bunalımdayım, karamsarım, mutsuzum. Ruh halim hiç iyi değil. Her şeye ağlama isteğim var. Kendime güvenim yok. İnsanlardan korkuyorum. Biri bir şey dese korkup cevap veremeyip içime atıp saatlerce ağlıyorum. Öğretmenim iş bulamıyorum ve başka işlerde çalışma düşüncesi ruhumu sıkıyor, gururum el vermiyor. Kaygı ve stres yönetimini yapamıyorum. Çok huzursuzum. İyi olmak istiyorum ama bunu nasıl yapabileceğimi bilmiyorum. Hayatım boyunca hep böyle mutsuz, huzursuz mu olacağım diye kara kara düşünüyorum. İnsanlara karşı dimdik özgüvenli duruşumu nerede ne zaman kaybettim bilmiyorum ama artık tanımadığım bilmediğim bir ortama girdiğimde sesim çıkmıyor cevap veremiyorum. Herhangi bir işe girdiğimde işverenin mobingine maruz kaldığımda bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum ve bundan dolayı en ufak bir sorunda kaçıyorum. Eski neşemi geri kazanmak istiyorum. Kaygılarımın gecmesini ve özgüvenli olabilmeyi istiyorum. Lütfen bana yardımcı olun

Neden herkesin benden nefret ettiğini düşünüyorum?

Hocam sürekli ozguven yenilgisi yaşıyorum 1 an çok basiriliymisim gibi bi anda bütün insanlar sanki benden nefret ediyo gibi geliyor isimde normal hayatımda bu sanki herkes benim hakkımda beni elestiriyo herkes birbirine iyi ben yanlış birsey yapiyormusum gibi geliyo kendimi sürekli insanlar iyi gelsin die kendimden karakterim den çok odun verdigimin farkındayim buda beni gerçekten çok yormaya ve hayatıma daha da etki etmeye basladi