Psikoloji Kategorisi

Bazen heyecandan kendimi ifade edemiyorum

Bazı zamanlar bi heyecan basıyor ve kendini ifade etmekte aşırı güçlük çekiyorum. Terlemeye başlıyorum, dikkatim dağılıyor olaylardan kopuyorum ve kendimi aciz ve işe yatamaz hissetmeye başlıyorum. Lakin şöyle bir durum da var, uykusuz ve yorgunken bunlar olmuyor, sakin kalıp olaylara adapte olabiliyorum. Kendimi rahat bi şekilde ifade edebiliyorum. İş görüşmelerimin olduğu günün ertesi günü, uyumuyorum ve o şekilde gidiyorum görüşmeye ve başarılı oluyorum. Ama uykusuz ve yorgun değilsem aklımda bin tane şey geçiyor hangi kelimeyle kullansam diye düşünürken bile zaman geçiyor aradan ve kekeme gibi duruyorum.

Rüyamda sürekli deprem görüyorum

Büyük bir deprem yaşamadım istanbulda oturuyorum. Fakat 6 şubat depreminden 1 hafta önce rüyamda büyük bir deprem görmüştüm. Sonra maraş depremi gerçekleşti. Deprem gerçekleştikten sonra sosyal medyanın etkisi olsun gördüklerim duyduklarım olsun psikolojikmen beni çok etkiledi ve onun üzerine 1 sene içinde sayısız şekilde rüyamda deprem gördüm. Başlarda 1-2 haftada 1 görürken zamanla ayda 1 oldu. 1 bucuk yıl gecmesine ragmen Halâ görüyorum bazen nefes nefese ağlayarak uyandığım bile oluyor. Aynı zamanda şehirdişinda okuyorum ailemi kaybetme korkumda çok büyük. Bunu nasıl aşabilirim?

Duygularımdaki dengesizliği nasıl aşabilirim?

Merhaba ben 3 yıldan fazladır her türlü duyguyu aşırı yoğun yaşıyorum en yoğun yaşadığım duygu ise terk edilme duygusu erkek arkadaşım beni terk edecek diye çok kaygılanıyorum ama aslında o kadar mutlu değilim. Bunun dışında bazen benim için çok anlamlı bir şey yarın anlamını yitirmiş olabiliyor genelde bana hep bir gün böylesin bir gün farklı artık nasıl tepki vereceğini kestiremiyoruz diyolar yoruldum

Mutsuzluk ve isteksizlik

Cocukken babam annemi aldatigi icin yollarını ayırdılar 9 yaşımdan beri baba 3/4 ayda bir goruyodüm ve evde hic durmak istemezdim sürekli dışarda gezip kafamı dağıtırdımama 22 yaşına gelınce sorunlar aile problemleri baya büyüdü ve panik atak gecirmeye başladım sorunlar artınca epilesi nöbeti geçirmeye başladım ve sinili agrasif oldum sağ bacak sağ kolumu kulanamıyodum tükenmistim hiç bisey beni mutlu etmiyor du hic arkadaşim yok çünkü etrafımdaki ınsanlar beni cok yargılıyodu kendin yapıyosun herşey kafada bitiyor diyorlardı zamanla herkesi sildim cok mutsuz icine kapanık biri oldum kolumda sorun olduğu icin yazı yazamıyodum bu beni daha çok kotu etkiliyodu cunku hayalerım vardı hedefim üniversite kazanmaktı ama bırakmak zorunda kaldım sağlığım el vermiyordu bu beni cok üzüyordu psikiyatri iacları kullanmaya başladım bi nebze olsun sinirimi ve mutsuzluğumu bastırıyodu kafamı dağıtmak icin hersey yaptım ama bi ile yaramıyor cok yoruldum normal insan gibi olmak istiyorum bir işe başlamıştım ve iylesmistim ama taki patronum bana bağırıp mobing uyguladıgınıda tekrar kafaya takma bayılmalar ve nöbetlerim başladı ve işten çıkmak zorunda kaldım yine icimr kapandım ilaclarımın dozunu artırdım oda işe yaramadı ailem hergun bayıldığım icin dışarı cıkmama izin vermiyordu bu beni daha kötü etkiliyodu hergün evdeyim kafamı dağıtacak hiç bisey yoktu kafamdaki ses susmuyor sürekli pis suret görüyorum bana yardım edin neden sürekli mutsuz isteksiz biriyim sabaha kadar yaramıyorum neden boyle

eda21

Sorunum ne bilmiyorum

Sorunum ne bilmiyorum, 1 sene önce taşındım yeni şehirde işe başladım işim iyiydi fakat benden sonra yeni kişiler gelince kendimi kötü hissetmeye başladım hiç arkadaşım yok yaşadığım yerde kendimle zaman geçiremiyorum mutsuzum karşı cinsle iletişime geçemiyorum hep Bi duvarım olsun istiyorum ama bu duvar beni yalnızlığa mahkum ediyor aşırı yiyorum kilo veremiyorum 100 kiloyum işimde başarılı olmama rağmen sürekli başarısız hissediyorum böyle düşünceler yüzünden sık sık hata yapıyorum, insanlarla iletişimde zorlanmaya başladım ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum hiç sevgilim olmadı 22 yaşındayım kendimi çok çirkin ve değersiz hissediyorım.

İçimde kopan çığlığa yardım edin

Bir kaç yıldır içimden fırtınalar kopuyor ama dışarıda sessizce duruyorum ilaç kullanmadan bu işin üstesinden gelmek istiyorum mesela hayatımın elimden kayıp gittiğini düşünüyorum ama sadece bakıyorum. Sınava çalışmadım mı? Boşver ama içten içe kahroluyorum birinin fikirini düşüncesini çok önemsiyorum eleştiriye kesinlikle gelemiyorum biri beni eleştirince kelesini koparmak istiyorum uykusuzluğum hat safada uyuyamıyorum bazen durduk yere nefesim kesiliyor ortamda herkesten nefret ediyorum. Çok çabuk sıkılıyorum iradem o kadar zayıfladı ki kötü alışkanlıklar edinicem diye korkuyorum. Bir yolu olmalı bir çıkış yolu. Sırf bu yüzden istemediğim bir mesleğin içindeyim ne yapmak istediğimi bilmiyorum sanki her şeyi her mesleği yapabilirmişimde sonra hepsinin birer zorluğunu görüp kaçıcakmışım gibi lütfen yardımcı olun lütfen. .

kendimi kandırma alışkanğımdan nasıl uzaklaşacağım?

her insanın yaptığı gibi kabullenmekte zorlandığım konularla ilgili kendimi çok güzel kandırıyorum. örnek verecek olursam; bir kişiye karşı hissettiğim herhangi bir duygudan hoşnut değilsem ya da yanlış olduğunu düşünüyorsam bu konuyu kendi içimde herhangi bir şekilde savuşturuyor ve bu hissiyat ya da düşünceyle ilgili kendimi çok iyi bir şekilde kandırıyorum. kendimi kandırdığım bir konuyla alakalı herhangi bir durumda kaldığımda ise bunu verdiğim çeşitlil tepkiler ve yaşadığım hissiyat dolayısıyla anlıyorum. ama çok geç olmuş oluyor. sonrasında kendimi kandırma aşamamın nasıl başladığı ve nasıl yaptığım konusunda hayrete düşürüyorum çünkü ürkünç derecede profesyonel bir kandırma şekli gibi geliyor. sanki bir şeyler içimde otomatikmiş gibi bunu dürtüsel bir şekilde yapıyor ve bu süre zarfında da kendimi kandırdığımı anlamıyorum ve sonucunda bu durum yokmuş gibi devam ediyorum. elbette bu süreç içinde çeşitli sorularla başbaia kalmamın, anlamlandıramamamın sebebimse basitçe söylenebilir; zaten kendimi kandırmak istememden geçiyor. ancak kendimi kandırıyor olduğumu fark ettiğim zaman sanki bunu sürekli yapıyormuşum gibi hissediyorum. kendimi başka hangi konuda kandırıyor oluşumu düşünüyor, büyük bir bataklığın içinde gibi hissediyorum. kendime karşı dürüst davranmayışımla beraber çevreme, aileme, dostlarıma dürüst davranamadığımı fark ediyor ve içten içe kendimi yiyorum. kendimi kandırmayı nasıl bırakabilirim ? bunun yöntemleri ya da yolları varsa öğrenmek istiyorum. çünkü bu hislerin altında eziliyormuş gibi hissediyorum, artık bunları yaşamak ve sonucunda bunları hissetmek istemiyorum.

Sevgilime nasıl psikolojik destekte bulunabilirim?

Hocam sevgilim çok toksik psikolojik problemleri olduğunu biliyorum eskiden ilaç kullandığını biliyorum şu an herhangi bir ilaç kullanmıyor uzmana gitmiyor onun nasıl yanında olabilirim uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz ayrıca hocam bir uzmana gitmesi için nasıl ikna edebilirim bı durumda beni yetersiz hissettiyor hocam yanında olamamak ona destek olamamak bu durumda ne yapılması gerekir bilmiyorum lütfen yardım edin hocam bende iyi değilim hayali şeyler görüyor ikna etmeye çalışıyorum ama şu anlık yani 1 ay kadar uzaktan destek olmam gerekiyor hocam lütfen yardım edin çaresiz hissediyorum ve yetersiz

Hissizilikten nasıl kurtulurum?

Merhaba, toksik bi ilişki yaşadım 4 ay sürdü, sonra tekrar barıştık vs derken saçma şeyler oluştu. En son 2 ay önce hatta yaklaşık 3 ay olacak açıkcası hayatımda olmaması beni mutlu ediyor. İlişki de kendimi yetersiz, mutsuz hissediyordum ve bunu özgüvenli birisi olduğum halde hissediyordum. Ama o bi şekilde az da olsa bunu aşıyordu kırmak için mi yani nasıl desem garipti. Ama onu da anlıyorum bazen hayatta çok zorluklar gördü onun içini gördüğümü hissediyordum bazen belli etmemeye çalışsa bile üzüntüsünü anlıyordum. Ben böyleyim ne yapayım biri benim kalbimi de kırsa üzse de empati yaparım elimde değil yani anlamaya çalışıyorum. Ama anladım ki benim anlamaya çalışma çabam karşı tarafta cep kısmına gitmeme sebep olmuş maalesef ki. Bunlar beni büyüttü ama en kötüsü zamanın da acımı içime atıp üzülme meye çalıştıgım için hissizleştim. Üzülemiyorum üzülmeyi geç umrumda olmuyor kafaya takmıyorum en mutlu olduğum şey spor yapmak o kadar iyi geliyor ki bana anlatamam ilk defa bir şeyi yaparken mutlu oluyorum ya var mı ötesi:) uzatmış gibi oldum ama asıl konuya gelecek olursam. Hissizlik duygusundan nasıl kurtulurum? Hayatıma bi erkek gireceği zaman istemiyorum bu bir süreç mi yani. Ama diğer yandan kendime odaklanmak istiyorum egitimime kendimi geliştirmeye. Ve utanarak söylüyorum ki bu aralar bir şey fark ettim acaba biriyle konuşursam yeniden eski sevgilim bunu görünce ne tepki verir diye düşünüyorum . Bu düşünce gerçekten elimde değil bunu düşündüğüm için utanıyorum da. Sizce bu düşünce neden oluyor?Şimdiden teşekkür ederim🙏🏻

Yalnız kalma hissi

5ay önce birilerinin beni takip ettiği hissine kapıldım yemek yemeyi bırakıp geceleri uykudan uyanır haldeydim yaklaşık bir hafta çok zor geçti rüyamda sürekli ölüleri görüyor ve gündüzleri ses duyuyor gibiydim eşimden ve çocuklarımdan biraz uzaklaştım psikiyatri ilaçları aldıktan sonra biraz daha kendimi toplasamda arada hala eşimde uzaklaşmak ve ona karşı aramıza soğukluk girmiş hissine kapılıyorum yalnız kalma kafa dinlemeye ihtiyaç duyuyorum bu ruh halimi yaklaşık kaç ay ya da yılda atlatabilirim sizce şizofreni başlangıcımı eğer öyleyse ilaçlarla tedavisi mümkün mü