Psikoloji Kategorisi

Geçmişi sürekli zihnimde düşünmek

Merabalar. .. Ben 10 yaşındayken kötü bir olay yaşadım ve yıllarca bu olayı düsünmeden yapamıyorum. Sürekli kendimi yargılıyorum artık gerçek anlamda tükendim kendimi sürekli düsünmüycem o olayı dedikçe yinede düşünmeden edemiyorum. Çocuk yaşta yaşadım olayın gelecekteki hayatımı acaba etkiler mi diye sürekli düşünüyorum. Ama etkilemiyceğini biliyorum. Kendimi sevmeyi başaramıyorum. Ve tüm gün zihnimde kalıyor. Kendimi sürekli düsumekten alamıyorum lütfen yardım edin bana. Lütfen

Kendimi mutsuz hissediyorum

Kendimi yaşadığım sıkıntılardan dolayı çok mutsuz hissediyorum. Kaygılarımdan kurtulmak istiyorum. Özgüvenli olmak istiyorum ama başaramıyorum. Kimse beni beğenmiyor. Düzeltmeye çalışıyorum ama kaygılardan kurtulamıyorum. Ailemin yükü bende annemle babam ayrılar hayat çok ağır geliyor. Nasıl toparlayacığımı bilmiyorum. Annem beni psikolojik olarak çok etkiliyor. Yardım ederseniz mutlu olurum. Hayat zindan oldu son üç yıl travma gibi. İçimde gittikçe büyüyen bir yön aşamıyorum. Teşekkürler şimdiden.

Sevgilimle iletişim sorunumuz oldu

Şu an sevgilimle kendimize bi ara verme , zaman ayirma aşamasındayiz ilk ben istedim ara vermeyi sonra da kararimdan vazgectim bu kez o ara vermek istedi ama ben durumda kendimi çok kötü ve üzgün hissediyorum, ve günlük yaşantıma odaklanamiyorum bu durum beni kötü etkiliyor iyi olmak istiyorum, kendime saygılı olmak istiyorum , beni kimsenin manipüle etmemesini istiyorum. İlişkimde öz saygımı korumak istiyorum. Kendime her an her durumda şefkatli olmak istiyorum.

Sinirlenince ellerim titriyor?

Çok çabuk sinirleniyorum ve ellerim titremeye başlıyor. O an elime ne geçerse parçalara ayırmak istiyorum. Ve ortada hiç bir olay yokken de bazen bu titremeler oluyor. Arladaşlarıma karşı değil de aileme karşı oluyor. Yaşım on altı. .

Depresyondayım nasıl baş edebilirim?

Yukarıda da belirttiğim gibi 3-4 aydır depresyondayim insanlarla görüşmek istemiyorum çok çabuk sinirleniyorum her şeye sürekli kafamda bir şeyler dönüyor mutsuzum huzursuzum üzerimde öyle bi ağırlık var ki artık tasiyamiyorum hep uyuyorum çok kötü besleniyorum diyet ve spor yapmak istiyorum ama yapamıyorum Halim yok gücüm hiç yok kalabalık ortamlara giremiyorum utanıyorum kilo aldım diye kafam çok karışık mantıklı hareket edemiyorum, düşünemiyorum eise girdim çıktım ve depresyona girdim iste çalıştığım zamanlarda kendimi oldukça yorgun hissediyodum ise bile gitmek istemiyordum resmen negatif enerjiyle doluyum sürekli hayal kuruyorum keşke şöyle olsaydım böyle olsaydım diyerekten çok bunaldım her şeyden sürekli yalnız kalmak istiyorum kendimle olan problemlerini çözemiyorum aynaya her baktığımda ağlayasim geliyor bu ben değilim ki diyorum fakat işin içinden asla cikamiyorum.

Evime girmek istemiyorum ailemi hatırlatıyor

İyi günler. . 1 aylık evliyim. . şu an yaşadığım evi benim ailem hediye etti. . bu ev daha önce ailemle yaşadığım evdi burası bana hep onları hatırlatıyor nereye baksam onlarla olan anılarım gözümün önünde Taşınmayı düşünüyorum ve yeni bi ev iyi gelecekmiş gibi geliyor ama bu defada o eve alışamam diye korkuyorum. . depresyondayım destek alıyorum bu konuda doktordan. Ama bu konu hakkında bi yardım istiyorum sizden. Eve giresim gelmiyor . Günlerce ağlayıp yemek yemediğimi biliyorum. lütfen bana bi fikir verin

Uyku problemi ve rüyalarım

Evliyim iki çocuk annesiyim. Ev hanımıyım ama kendimi köle gibi hissediyorum. Uyku problemi yaşıyorum. Kalbimde sürekli baski hissediyorum hep agirlik var gibi. Gece zorla uyumaya çalisiyorum ve uyuduğum zaman sanki bir yerde sikismis ve çıkmaya çalisiyorum ama bir elimle de kafami bastiriyorum agri ile uyanıyorum gün içinde kendimi mutsuz ve değersiz hissediyorum. Annem babam var ama yok gibi. Cocuklarima yetersiz kaldığımı hissediyorum sürekli huzursuz yorgun ve uykusuzum

Bu bunalım ve kaygı hissini nasıl hafifletebilirim?

Üniversiteden yeni mezun oldum ve annem, babam 2 ablam ve 1 erkek kardeşimle birlikte yaşıyorum. Evimizin küçüklüğü ve kalabalıklığından ötürü çok boğuluyorum, kendime ayıracak, kendimle ilgilenecek yerim ve zamanım olmuyor, kendime ait bir odam bile yok yalnız kalmam, kendimi iyi hissettirecek bir şeyler yapmam imkansız gibi. Evde herhangi bir şey yapmak benim için çok zor. Ailem çok baskıcı ve muhafazakar olarak tabir edilen bir aile ama ben bu şekilde yaşamak istemiyorum ve ailemin bu tavırları da beni çok boğuyor. Üniversitede ayrı şehirde okuyordum o zaman istediğimi giyip istediğim saatte dışarı çıkabiliyordum, arkadaşlarım vardı, mutluydum ama şimdi bunların hiçbiri yok. Okurken az kaldı okula gittiğimde rahatlayacağım diye düşünüyordum ama şimdi sonsuza kadar bu eve hapsolmuş gibi hissediyorum. Ablamlardan birine OKB teşhisi koyuldu. Erkek kardeşim de ergenlik döneminde olduğu için bazen her şeyi idare etmeye çalışmak beni güçsüz duruma düşürüyor. Bazen nefes almak bile zor geliyor. Geleceğim ve ne yapmak istediğim hakkında çok kaygılanıyorum çünkü ne istediğimi bilmiyorum. Okuduğum bölümü isteyerek okumadım ve şimdi de bu bölümle ilgili bir meslek yapmak istiyor muyum bilmiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Üniversiteden eve döndüğümden beri mutlu hissedemiyorum, tam iyi bir gün geçirdim derken akşamına evde bir kavga bir tartışma oluyor ve bütün günüm berbat oluyor. Bu evden kurtulmak için bir şeyler yapmak istiyorum, uzak bir yerde işe girmek, başka bir şehre taşınmak ama bunun için motive olamıyorum. Beni heyecanlandıran, bu konuda çalışmaya iten hiçbir şey bulamıyorum. Aklıma hep geçmişte yaşadığım kötü olumsuz anılarım geliyor ve iyice dibe batıyorum. Her gün aynı iğrenç güne uyanıyorum. Son zamanlarda bu duygularım iyice yoğunlaştı ve ne yapacağımı bilmiyorum. Çok mutsuz çok umutsuz hissediyorum her şeye karşı. Hiçbir şeye hevesim kalmadı, gerçi gerçekleşmeyeceğini bildiğim için artık bir şeylere heves etmeyi, hayal kurmayı da bıraktım. Ne hayali kursam neye heves etsem kursağımda kalıyor. Normalde bir şeyler yemeden duramam ama artık canım hiçbir şey istemiyor, ne yemek ne bir şeyler yapmak. Bunun normal olmadığını bilmek de canımı sıkıyor, ne yapacağımı bilememek de.

İçimde tarif edilmez bir sıkıntı var

büyük bir çıkmazdayım nereye gitsem sıkılıyorum içimde tarif edemediğim bir sıkıntı var dış görünümden dolayı aynayla lar dan ve kamera kardan uzak duruyorum fotoğraf çekilmeyi sevmiyorum hiç insanlar la korurken heyecan yapıyorum bu yüzden de. hızlı komusiyum ve geçince çok takntiliyim en ufak olayda geçmiş aklıma gelenler koy kolay mutlu olamıyorum sirkeli uyumak istiyorum geçmişi düşmemek için uyku iyi geliyor

Aklıma gelen kötü düşüncelerden kaçmam kötü bir şey mi?

O kadar zamansız anlarda aklıma kötü düşünceler geliyor ki kendimi o düşüncelerle meşgul etmemek için hep kaçıyorum özellikle geceleri telefonu bıraktığım anda geliyorlar ve uykum çok fazla olsa bile kaçmasına sebep oluyor bu da beni çok tedirgin ediyor en çokta sağlığım hakkında olan düşüncelerden rahatsız oluyorum bu yüzden de hava aydınlanana kadar telefonda zaman geçirmek istiyorum uykumu iyi alamadığım için de günümü verimli geçiremiyorum günüm iyi geçmediği için de bu düşünceler tekrar ediyor kısır bir döngü içindeyim kısacası.

sed