Psikoloji Kategorisi

Çocukken yaşadığım travmalar bugünü etkiler mi?

Merhaba sayın psikolog. Bazen yaşadığım yoğun duyguların nedenini anlayamıyorum. Ufak bir tartışmada fazla kırılıyor, eleştirildiğimde panik oluyorum. Geçmişime döndüğümde, çocukken yaşadığım bazı olayların hala içimde iz bıraktığını fark ediyorum. O zamanlar konuşamadığım, bastırdığım duygular şimdi sessizce hayatımı yönlendiriyor olabilir mi? Çocukluk travmalarım bugünkü kararlarımı, ilişkilerimi, hatta özgüvenimi etkiliyor mu? Bu duygularla yüzleşmek bana nasıl bir özgürlük kazandırır? Geçmişten özgürleşmenin yolları nelerdir?

havs

Özgüvenimi nasıl geliştirebilirim?

Bir ortama girdiğimde ilk düşündüğüm şey “acaba yanlış bir şey mi söylüyorum?” oluyor. İnsanların gözlerine bakmakta zorlanıyorum, sesimi çıkarmaktan çekiniyorum. İçimden hep daha fazlasını yapabileceğime inanıyorum ama sanki içimde beni sürekli aşağı çeken bir ses var. Başkalarının onayına bağımlı yaşamak beni yoruyor. Kendime güvenmeyi öğrenmek istiyorum ama nereden başlamalıyım? Özgüven eksikliğinin kökeni ne olabilir? Daha sağlam ve kendinden emin biri olmak için hangi adımları atmalıyım?

Sevgilim narsist olabilir mi? Hangi belirtiler var?

İlişkimizde sürekli onun ihtiyaçları ön planda. Kendimi çoğu zaman suçlu hissediyorum, ne dersem diyeyim olaylar hep onun etrafında dönüyor. Duygularımı ifade ettiğimde ya küçümseniyorum ya da beni fazla hassas olmakla suçluyor. Beni sevdiğini söylüyor ama çoğu zaman kendimi yalnız ve değersiz hissediyorum. Sevdiğim bir insana karşı böyle hissetmek beni çok yıpratıyor. Sevgilim narsist olabilir mi? Narsistik davranışların belirtileri neler? Bu ilişki sağlıklı mı ve kendimi nasıl koruyabilirim?

Tükenmişlik sendromu yaşadığımı nasıl anlarım?

Her sabah alarm çaldığında içimde bir ağırlık hissediyorum. Ne yaparsam yapayım dinlenemiyorum. Sevdiğim şeyler bile artık keyif vermiyor. Yaptığım hiçbir şey yeterli gelmiyor, sürekli yorgun ve motivasyonsuz hissediyorum. Bazen sadece boş boş duvara bakarken buluyorum kendimi. İnsanlarla konuşmak, işlerimi halletmek, hayatta kalmak bile bir çaba gibi geliyor. Bu yorgunluk sıradan mı, yoksa tükenmişlik sendromu yaşıyor olabilir miyim? Tükenmişliğin belirtileri nelerdir ve bu döngüden nasıl kurtulabilirim?

tukenmis

Surat asıklığını nasıl yok sayarım?

Aile apartmanındayım sürekli bişeylerin sorumluluğu yükleniyor kayınvalidem hep kayınvalidesiyle yaşamak zorunda kalmış nişanlıyken bana kızım evinde ye iç ben yapamadım sen yap dedi evlendik ilk gün dediler ki beraber yiyelim 3 kişiyiz zaten bende iyi niyetli olduklarını sanarak arada gitmek olarak görüp kabul ettim sürekli onlarlayız şimdide o evi de benim sanıp herkese hizmet etmediğimde kayınvalidem surat asıyor sürekli ben surat çekiyorum

İnsanları takmamak

Merhabalar. İnsanların her dediğini sebepsiz yere o kadar kafama takıyorum ki beni çok etkiliyor. İnsanların geçmişte bana yaptığı şeyleri düşünüyorum kaba kaba konuşmalar, dışlamalar, dalga geçmeler. Dörtlü bir arkadaş grubumuz vardı ve gruptaki biri beni düşük yerde dışladı. Hiçbir şey yapmadığım halde. Yanlarında gidiyordum kız geldiğim an " offfff " diyip kaçıyordu ve diğerleri de gülüyordu. Ya da gruptan biri benle konuştuğu zaman konuşması şunla diyordu . Şimdi düşündüğüm zaman neden o zaman ona sınır koymadım neden o kıza haddini bildirmedim diye kendime kızıyorum. Kız benden daha sonra özür diledi ama hiçbir işe yaramaz. Bu onun kötü biri olduğunu değiştirmez. Durduk yerde kötü davranmasını da. Ya da başka birinin bana" çok safsın "demesi. Ya da küçükken ebeveynlerimin bir şeyi yanlış yaptığımda beceremediğimde benimle dalga geçmesi aptalmışım gibi hissettirmesi. Hoşlandığım çocuk önce seviyormuş gibi yaptı ama bana çok kötü şeyler söyledi neredeyse hakaret derecesinde hatta belki de hakaret. Özür bile dilemedi Neden onlara hiçbir şey söylemedim niye hiçbir şey yapmadım ? Onlar bu kadar berbat davranırken aklım neredeydi, niye onlara tepki vermedim de kötü davranmalarına göz yumdum. Bunları düşünüyorum bazen bir olay çağrıştırıyor aklıma geliyor ve engel olamıyorum . İnsanların düşüncesiz ve sonunun ne olacağını düşünmeden ya da bile bile yaptığı davranışlar yüzünden kendimi gerçekten onların dediği gibi hissediyorum. Onlar bana nasıl hissettirdiyse öyle hissediyorum. Değersiz, saçma sapan tavırları olan,hiçbir şeyi başaramayan biri gibi hissediyorum. Belki de insanlar doğru söylüyordur. Sonuçta dışarı gözüyle bakıyorlar.

Her şeye ağlamayı nasıl bırakabilirim?

Ciddi anlamda herşeye ağlıyorum. Ortam, olay, kisi farketmeksizin. En basitinden sevgilim bana cok az sesini yukseltse ya da onu sinirlendirecek birsey bir hata yaptigimda biraz davranışları bozulsa aglamaya başlıyorum. Ama bu durum sadece sevgilim için degil tüm iliskiler için ve kendimi bildim bileli hep böyle. Biri bana olumsuz tek bir kelime soylesin hemen gözlerim doluyor. Böyle olunca da karşımdaki kişi daha cok sinirleniyor. Çözüm bulmasi gereken kişi benim ama ağlıyorum ve ustumde o kadar buyuk bir baskı hissediyorum ki sağlıklı düşünemiyorum. Agzimi açıp tek kelime soyleyemiyorum. Kendimi bildim bileli de hep böyle. Artık bunu aşmak istiyorum. Kötü bir olayda ağlamak yerine sağlıklı bir iletisim kurabilmek istiyorum.

İlişki sonrası yaşadıklarımın altında neler var?

Merhaba uzun zamandır psikoloji okuması yapıyorum. Aslında bu 2 sene önce kötü bir ilişki deneyimimden sonra ortaya çıktı. Aldatılmıştım ve 4 sene geçmişti üzerinden kendimi bildim bileli kaygılı içe dönük bir yapım var stresli durumlarda bir şeylere başlarken vs midem bulanır öğürürüm ve kusarım. Yeterlilik duygusu babadan gelirmiş ben sanırım cesaretlendirilmek yerine hep en kötüsüne odaklanmışım ki kendimi her ortamda saklarken, susarken, zor konuşmaları yapacağım zaman midem bulanırken öğürürken buluyorum. Bu yüzden işime son vermiştim. Bu aldatılma sürecinden sonra da uzun süre içime kapandım iş konusu kötüye gitti liseden kalma öğürme alışkanlığım hafiflemişti aslında bir nevi izole olmuştum her şeyden. 4 sene sonra bir ilişki yaşadım eski ilişkisini unutamamıştı tabi bunu ilişkinin 1. Ayında öğrendim o zamana kadar çok güzel gidiyordu her şey. Ben o muhafazakar diye başta kıyafetlerimden bile ödün vermiştim çünkü aldatıldıktan sonra ahlak olarak iyi birini arıyorsunuz güzel bir ilişkim olsun diye kendimden fedakarlık ettim. Ama 1. Ayda böyle bir şey yaşayınca dünyam başıma yıkıldı. Karşımdaki insan da bunu görünce kahroldu o da üzüldü. Onunla açık konuştum eğer eskiye dair aklında kalbinde bir şey varsa devam etmeyelim dedim. O da her şeyini attı o kişiye dair ve çabalayacağını söyledi biz devam ettik. Bu süreç içerisinde birbirimizi tanımaya başladık. Ama sürekli bir yalan gizleme vs biz artık tükenme noktasına gelmiştik. En son ben telefonunda eskiye dair hala şiirler notlar vs bunların silinmediğini gördüm ve o gün onunla ve yanımızdaki insanlarla bir plan yapmıştık gün mahvoldu çünkü ben gülmedim eğlenmedim herkes benim çok büyük tepkiler verdiğimi düşündü. İçime kapandım dokunsalar ağlayacak moddaydım. O ise o gün kimsenin günü mahvolmasın diye eğlenmesine devam etti. Kötü ben oldum tabi ki. İnsanlar beni değil onu savundu yüzüme karşı buluşmalarda o zaman sen de başkasını unutamayan birini sevmeseydin dedi. Çünkü dışardan böyle gözüküyordu. Ama hayatımdaki insan bana hiçbir zaman unutamadım vs demedi. Hep beni sevdiğini söyledi ama duygularımı bastırıyorum üzülmemek için dedi. O kişiden sonra terapiye gitmiş. Mantığına uydurmaya çalışıyordu beni. Duygularını anlayamıyordu belki de bilmiyorum. Biz o gün ayrıldık ve 2 sene oldu. Şimdi ona dönmemi vs bekliyor. Bense artık sevilmek için böyle saygısızlıklara katlanmayacağımı hayatımı acaba beni seviyor mu diye sorgulayacağım biriyle geçiremeyeceğimi iyi biliyorum. O ilişkiye dönmek istemiyorum ama içimde o günlere dair güzel anılar kaldı. Evet tüm bu olumsuzlukların için de tabi ki bir şeyler bağladı beni ki o ilişkide kaldım. Ama biliyorum ki yine dönersem kıyafetlerimden ödün vereceğim o ise benim rahatsız olduğum sosyal ortamlardan asla vazgeçmeyecek. Herkes kendince haklı kimse fedakar olmak istemiyor. Hep çok zekice kendini haklı çıkarmaya çalışıyor ama günün sonunda kabul etmezsem sevilmeyeceğim ayrılacağım gibi his oluşturuyor o kişi bende üstünlük kuruyor. Sonra yapmayınca benim beklentilerim karşılanmadı diyor. Sevgi olmayacağını bilsen bile o ilişkide kalmak çabalamak değil midir. Beklentiler hepimizin var ama bunları ne o ne de ben karşılıyorum. Ben açık biriyim o muhafazakar namaz kılan birisi ve benim böyle biri olmamı istiyor bu evet bana göre de çok güzel bir şey ama ben bunu ona uyum sağlamak için yapamam ki namaz kılmazsam benden ayrılacak korkusuyla ya da en yakın arkadaşıyla anlaşamazsam benden ayrılacak korkusuyla yaşayamam. Bu beni ikinci plana atmak oluyor. Lütfen yardım edin. Haksız olduğum yerler de vardır. Ben şu an hayatımı tam anlamıyla kuramadım boşluktayım sürekli uyum sağlamak zorunda olan kişi ben oluyorum. Ne istediğim dikkate alınmıyor. Ayrıldık ama o da ben de çaba bekliyoruz iki tarafta bu çabayı istemiyor gibi ya da biri adım atsa belki de dünyaları vermeye hazırız bilmiyorum ama bu anlattıklarımdan dolayı da kalbim çok kırık. O çok büyük hatalar yaptı. Ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum

Uzak mesafe ilişkisi

Merhaba Betül hocam uzun zaman oldu görüşmeyeli merak ediyor musunuz bilmiyorum ama hiçbir şeyi ne soyut ne de somut halledebildik. Mustafa hala size yazıyor mu bilmiyorum ne yapmaya çalışıyor bilmiyorum anlamıyorum sadece istiyorum diyor ne istediğim şeylere ulaşabiliyorum ne de rahat ediyorum onunla kurduğum gelecekte hiçbir şeye gücüm kalmadı bayramda belki yanıma gelir diye düşündüm gelmedi bu beklentimi ona söylemedim hiç ama o annesine bayramdan sonra erzuruma geleceğini söylemiş annesi ben de geleyim tanışayım demiş gerçekten hangi evredeyiz anlamıyorlar daha biz ne haldeyiz bilmiyorken annesinin bu teklifi o kadar anlamsız ki

Kendime nasıl iyi gelebilirim

Doğum yaptıktan sonra kişisel bakımımın geri planda olduğunu düşünüyorum çocuk ev psikolojik bozukluk derken kendimi kaybettim kendime vakit ayırabilmek adına spora yazıldım bakım ürünler aldım kendime yeniden geri dönmeye çalışıyorum hemşireyim işe dönene kadar bu şekilde kendime iyi gelmeyi hedefliyorum saha çok vakit ayırmak psikolojimi düzeltmek adına neler yapabilirim aile problemlerini başka soru başlıklarında sormuştum kendime iyi gelmem gerekiyor nasıl