Psikoloji Kategorisi

Depresif ruh halimden nasıl kurtulabilirim

geçmişe özlem geleceğe kaygı ile yaklaşıyorum ve hep yorgunum bir çok ortamda çekingenim ve ortamlarda konuşacak birşey bulamıyorum kendimden daha baskın biri olunca geri çekiliyorum ve sakin kalıyorum Buda insanların beni sıkıcı bulmasına neden oluyor samşmiyet kuramıyorum herkesle konuşamıyorum özgğvenim özellikle hem cinslerğne karşı böyle oluyor ki insanların çoğu beni kıskanıyor ve kem göz ile bakıyorlar bu yüzden benim yıldızım çabucak düşüyor hiç bir şeye yetişemiyorum ve hep modum düştük genelde mutsuzum çok fazla mutsuzum hemde

Yalnız kaldığım zamanki düşüncelerimin sebebi nedir

Bazen yalnız kaldığım zaman uzaklarda olduğunu düşündüğüm biri bir an yanımda olduğunu düşünüyorum yanımda olmadığını hissettiğim anda bacaklarım titriyor kalbim hızlı hızlı atıyor nefesim daralıyor bazen de unutkan oluyorum geneldede kapalı alanlarda duramıyorum acaba evlilik ten dolayı mı böyle oluyor çocuk var ondan dolayı mı böyle oluyor gerçekten kötü hissediyorum bu durumlardan dolayı bazen ceviz kabugunu doldurmayacak şeyler için tartışma çıkıyor evde bu tartışmalardan dolayı mı böyle oluyor acaba

Obsesif kompülsif bozukluğum var

öncelike merhaba. obsesif kompülsif bozukluk hakkında bilgi verebilir misiniz? şöyle söyleyeyim bende okb var ve yoğun derecede kendimi kötü hissediyorum aklıma gelen şeylerden suçluluk duyuyorum ve özellikle cinsellik sırasında aklıma çok yanlış tabu şeyler geliyor. bu okbde normal midir? 2. sorumda şu şekilde okb olan birey diyelim ki önceden tabu bir şey düşündü ve aylar sonra aklına geldiğinde bu düşünce kaygı yarattı nasıl o an rahatsız olmadım nasıl böyle şeyler düşündüm diye kendini suçlaması da görülebilen bir şey mi? insan her şeyi düşünebilir mi?

Sevgilimle ayrıldık, muhtaçmışım gibi hissettiriyor.

Sevgilimle ayrıldık 1 hafta oldu ama hala bazen arayıp konuşuyoruz ama her beni aradığında da daha çok hayal kırıklığına uğradım mutlu ol diyor bana dalga geçer gibi vicdanım sızlıyor diyor ama sırf vicdanı sızladığı için beni arayıp duruyor 1 senelik ilişkimizdi bu kadar çabuk atıp sildi çok kırgınım çok üzgünüm mutlu değilim kaç kez hayal kırıklığına uğradım ben ona muhtaçmışım gibi hissettirdi resmen

Kaygı bozukluğumla nasıl başa çıkabilirim?

Merhaba ben üniversite öğrencisiyim 22 yaşındayım. Bahsedeceğim şeyler ilişkimle ilgili olsa da konunun artık benimle olduğunu düşündüğüm için psikoloji kategorisini seçtim. Benim 4 yıllık bir ilişkim var 3 yıldır da aynı evde yaşıyorduk. Şu an bana sormadan sadece kendisinin verdiği kararla evlerimizi ayırıyoruz. Ben ilişkide 3 kere yani benim yakalayabildiğim 3 güven problemi yaşadım. İlk 2 sinde çok sevdiğim için affetmek istedim ağladım üzüldüm. Herkesten uzaklaştım sadece ilişkimiz iyi olsun ona tekrar güvenebilmek için çabaladım. O zamanlarda başladı kaygı bozukluğum. O zamanlar dışarı da çıkmak istemedim çevremde kimse olsun da istemedim sadece o olsun istedim ve sanırım bu şekilde ona bağımlı hale geldim. 7 ay önce tekrar aynı güven sorununu yaşadığımda bitti diye düşünüp ayrıldım yeni bir eve taşındım. Çok üzülsem de emin olduğum tek şey tekrar beraber olmak istememekti nefret ettiğimi hissetmeye başlamıştım. Bana bunu yaptığı zamanlarda annesini kaybetmişti bu süreçte de ben de oradaydım. Onun yanında olamadığım için çok üzüldüm. Sonra geldi kötü olduğunu yanımda olmak istediğini söyleyerek burda kaldı. İçten içe istemesem de ona da defalarca gitmesini söylesem de vicdanım rahat etmedi. Uzun bir süre ondan uzak kaldım yaptıklarını unutamadım. Her hatırladığımda ona çok kötü davrandım çok ağır şeyler söyledim öfke krizleri geçirdim kendimi tanıyamamaya başladım. Ama yine de o her kötü hissettiğinde yanında oldum. Şimdiyse o benim ne hissettiğime bakmadan kendi rahatı için kararını verdi ve benim hayır gitme lütfen diyişlerimi dinlemedi. Şu an benden çok sıkılmış sevmiyor gibi çok saygısız davranıyor. O bana böyle yaptıkça beni görmezden geldikçe ben daha çok kaygılanıyorum daha çok konuşmak istiyorum. Ben ona kötü davranırken o beni hep alttan aldı ama ne zaman ona tekrar bağlandığımı gördü böyle yapmaya başladı. Ben bu ilişki için çok şey yaptım çok kendimden verdim kendimi tanıyamıyorum artık. Kafamın içindekileri susturamıyorum sürekli her şeye acaba öyle mi böyle mi diyip duruyorum. Bir başkası için küçük olabilecek şey benim günlerimi mahvedecek kadar etkiliyor beni. Sürekli nefesim daralıyor kalbim çok hızlı çarpıyor. Ben kendimi anlatmaya çalıştıkça konuşup halletmeye çalıştıkça tartışma çıkarmaya çalışıyor gibi oluyorum ve benden daha da uzaklaşıyor bu hale onun yüzünden geldim ve o bunu anlamıyor. Eskiden çok arkadaşı olan sosyal çok enerjik her şeyi yapmak isteyen her yere gitmek isteyen biriydim. Şu an kendimi tanıyamıyorum ve bu durumla baş edemiyorum artık. İlaç tedavisine de başladım ama terapi olmadan yapabilir miyim onu da bilmiyorum. Kimseye güvenemiyorum üzülmekten çok yoruldum . Seviyor muyum ben bağımlı mıyım onu da anlayamıyorum. Bu kadar saygısızlığa nasıl izin verebildim diye kendime kızıp duruyorum. Ama her şeyin farkında olup neden bir şey yapamıyorum neden hayatımdan çıkaramıyorum neden sürekli üzülüyorum. Lütfen yardımcı olun artık kafamın içindekilerden üzülmekten nefes alamadığımı hissediyorum ve çok zorlanıyorum.

Alışveriş bağımlılığının sebebi nedir?

Merhaba, kendimi sürekli özellikle internet üzerinden bir şeyler almaya çalışırken buluyorum. Bu bir bilgisayar oynamak gibi film izlemek gibi bana keyif veriyor. Almayacak bile olsam ürün araştırmak ürünlerin yorumlarını okumak saatlerimi alıyor. Ve nihayet dayanamayıp aslında hiç ihtiyacım olmayan şeyler alıyorum. Genellikle yaptığım şeyin ertesi gün farkına varıp pişmanlık duyup iptal edebiliyorsam siparişi iptal ediyorum. Ama yine de arada pek çok şeyi gereksiz almış bulunuyorum. Bu alışveriş merakı kendimde psikolojik olarak eksikliğini hissettiğim herhangi bir şeyin yerini doldurma çabası olabilir mi? Bu eksikliği nasıl bulabilirim ve alışveriş yapmadan bu eksikliğimi nasıl gideririm?

Annem babam ayrı ve çok özlüyorum

Babam annem ayrıldı babamı özlüyom ne kadarda görselde gıne özlüyom babam borca çok gırdı bende bısey ısteyemıyom annem de çok düşünüyom annesı gel çocukları basına ver annem saçma sapan laflar söylüyor gıtgıde artık onlarla konuşmak ıstemıyorum eskosı gıbı olmak ıstıyorum sımdı yanlarına gıdınce mutsuz hıssedıyom eskı neden yerınde degıl ne zaman konuşmalar arada ben kalıyom annem babam arkasından sayıya babam annemın kavga etseler ben ortada kalıyom babam annenıkonusturursan ben gıderım dıyor herkez üstüme gelıyor

Bağ kurmaya korkmak

Son 4 senedir hayatım büyük değişimlere uğradı. Kendi kendime toparlamaya uğraştım. Aldatılmıştım ama kendimi kurban rolüne sokmak yerine hayata daha güzel dostluklarla yeni hayallerle sarılmak istedim ama 1 senedir de o dostluklar da bitti. Geçen sene bir ilişkim oldu çok bağlandım bu bağlılıkla bugün olsa bana sorsanız yapmam diyeceğim fedakarlıklar yaptım. Affedici oldum. O da benimle aynı deneyimleri aynı sevgiyi yaşıyor sandım. Ama belki de benim gözümde büyüttüğüm büyük fedakarlıklar büyük hatalarını affetmelerim o sandığım şey aslında anlıyorum o benim sevgimdenmiş o an ki sevgimin ilgimin yoğunluğuymuş. Her defasında onunla ciddi konuşmalar yaptım bu sefer düzeldi beni anladı derken sözlerin davranışlarla örtüşmediğini gördüm. Belki de sevgiyi alabilmeyi onun için daha çok çabalayarak verebilmekten geçtiğini öğrenmişim. Meğerse ben yüklemişim o anlamları ona. Şimdi dönüp baktığımda o kadar hataya o kadar fedakarlıklara rağmen hala kendini haklı bulan ondan kurtuldum diyebilen birini sevmişim. Şimdi acı da olsa gerçeklere tutanabilmeyi öğrendim. Vazgeçmek konusunda hala çok iyi değilim dönüp ona bakarken buluyorum kendimi. Ama oraya dönmeyecek kadar da dersimi aldım. Şimdi ne arkadaş olarak ne insan olarak bağ kurmaktan öyle çok korkuyorum ki herkesi analiz ediyorum. Kimseye adım atamaz hale geldim. Yaşadıklarım beni bu noktaya getirdi. Evet yaşamak böyle bir döngü ama kendimi dengede tutmakta çok zorlanıyorum. İnsanlardan koruyamıyorum kendimi. O kişi bana hata yapar belki hayatımdan gider sevgili veya arkadaş ama buna vereceğim tepki benimle alakalı bunu biliyorum. Ama ben yıkılıyorum her seferinde. Kendimi güçlü konuma nasıl koyabilirim. Bağ kurarken kendimi nasıl korurum. Sağlıklı bağlar kurmak istiyorum ama insanız duygusal yönümüzü bastıramıyoruz. Kaygılı yapım var bütün bu yaşadıklarımı ders olarak alıp cebime koyuyorum ama o an bağ kurarken yine gidip aynı döngüye sokuyorum kendimi. Lütfen yardım edin

alıngan ve duygusal olmayı nasıl aşarım?

herşeye aglıyorum maddi manevi bi video görüyorum aglıyorum biri bana bağrıyo cevap veremiyorum aglıyorum aglamaktan konuşamayıyorum ve çok kötü hissediyorum biri bana bişi dese alınıp aglıyorum eski olayları göz ardına geçirip aglıyorum şuan bile aglıyorum AĞLAMAK İSTEMİYORUM aglamadan konuşup onların haddini bildirmek istiyorum ama aglıyorum gizlice sürekli aglıyorum ve çok zor uyuyorum bi sese uyanıp uykum olsa dahi asla uyuyamıyorum uyumayı bile özledim mesela 3 de uyudum 7 8 9 gibi uyanıyorum uykum olsa bile uyuyamıyorum bilmiyorum napıcağımı

Bir arkadaşımla ilişkimi bitirdim ve okulda yalnızım bu psikolojiyi nasıl aşabilirim?

bir arkadaşım için etrafımdaki hemen hemen herkesle küstüm ve şuan onunla küsüm ve yalnız kaldım bu psikolojiden nasıl arinmaliyim hiçbirsey yapasim gelmiyor okulaa gidesim de yok napicagimi bilmiyorum ama beni anlayabilecek kimse yok etrafimda ben hedeflerime ve derslerime odaklanıp hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum ama bu şekilde kendimi yalnız hissediyorum ve galiba bu beni galiba kötü etkileyecek ders calisasim bile gelmiyor bu psikolojiden nasıl kurtulabilirim