Psikoloji Kategorisi

Bipolar bir anneyim

Merhaba, 26 yaşındayım. 2,5 yaşında kızım var. Evliyim. Ama hayatımda hiçbirşey yolunda gitmiyor, psikiyatriden ilaç kullanmayı bıraktım çünkü iyi gelmiyor. 9 senedir sözde bipolar tedavisi görüyorum ve bu durum artık ağır geliyor. Gün içerisinde dengesizliklerden, eşimle tartışmalardan ve çocuğumla olan gelgitlerden etkilendiğimizi düşünüyorum. Son gittiğim iki doktor da klinik olarak sonuç verdi. Ama kliniğe yatış çocuğumun mağduriyetini doğuru. Ailemden yana da eşimden yana da yalnızım. Eşim vardiyalı çalışıyor ve bana faydası pek olmuyor bebeğimiz konusunda.

Kendime nasıl yetebilir ve odaklanabilirim?

Üç yıla yakın süredir, aile , eğitim ve sağlık alanlarında sorunlar yaşıyorum bunun temelinde beni sadece işlerinde kullanan hiç bir sevgi , saygı ve birey olarak görmeyen ailemden kaynaklı tabi ,ailem aile kelimesinin ne olduğunu bilmiyor afedersiniz ama bardağın dezgah üzerinde durmasından dolayı bile kavga edebilirler bunların dışında diğer kardeslerimden hariç bana hep bir baskıları var başkalarıyla kıyaslama psikolojik şiddet de diyebilirim. Bu kısaca özet geçtiğim yıllardır olan bir şey ve bu son üç yılda büyük bir çöküş yaşıyorum bir uzmana bile basvuramiyorum çünkü dışarı çıkmaya mecalim bile yok aylar geçtikçe zayıflıyorum ve eğitim hayatımı ne kadar çok önemsesem bile ona odaklanamiyorum çünkü yapmak istediğim heves ettiğim her şeyi ailem kesinlikle karşı gelir ve ona engel olurlar ailemden uzaklaşamiyorum aynı evi paylaştığımız için sürekli düşünüyorum ve düşüncemin altında eziliyorum disiplinim motivasyonum gün geçtikçe düşüyor ben kendime odaklanamiyorum artık ben şu an sadece bu içimdeki boşluğu kendim doldurup kendime olan güvenimi sevgimi tekrar sağlamak ve yoluma bakmak istiyorum ve nerden nasıl başlayacağımı hiç bir şekilde bilmiyorum benim ailem için yapabilecek hiç bir şeyim yok değiştirmem ve her zaman baskıları altında yaşayıp her şeyden sorumlu olamam okuduğunuz için ve beni azıcık da olsa anladıysaniz çok teşekkür ederim aile evinde kala kala gülmeyi unuttum her şeye karşı bir sinirli ,mesafeliyim.

Anksiyeteyi ilaçsız nasıl yönetebilirim

Kaygı bozuklugum var. Ara ara yönetemeyecek duruma geliyorum sürekli antideprasanlarada baglı kalmakistemiyorum. Düşüncelerimi duygularımı yönetmekte zorlanıyorum. Sosyal ortamlara girdigimde zorlanıyorum ama kaçınmıyorum sürekli kendimle yaşamla çaba savaş halindeyim. Düşüncelerim kafamın dolulugu çok yoruyo hayatı mutlu coşkulu yaşayamıyorum sürekli endişe kaygı hali kendimle savaş halinde gibi hissediyorum budurumdan dolayı çok şeyi kaçırıyorum önerilerinizi bekliyorum şimdiden çok teşekkür ediyorum iyi günler diliyorum

Kendimi sevmiyorum

Merhabalar ben çok büyük bir anksiyete sorunu yaşıyorum. Daha doğrusu özgüven problemi. Bilmiyorum belki de aynı şeylerdir şimdi direkt konuya gireceğim. İnsanlar bana cirkin biri olduğumu sonuna kadar hissettirdi hayatımın farklı farklı dönemlerinde çok dışlandım ve şu an hayatıma devam etmekte çok zorlanıyorum. Sürekli aynaya bakmam gerekiyor ve asla kendimi beğeniyorum. İnsanların bana dikkatlice bakmasını kaldıramıyor um. Sevdiğim bir çocuk var okulda. Bir hata yapip ona açıldım ve tabiki reddedildim. Ne olacaktı ki başka? Onun bana olan bakışları, benim hakkımda olan düşünceleri beni çok üzüyor. Kendimi yetersiz ve çirkin hissediyorum. İnsanların önüne çıkamıyorum. Yardım edin

Neden ağlıyorum

Merhaba şu an 28 yaşındayım evliyim ve çocuk sahibiyim fakat kendimi hatırladığım tarihten beri etrafımda hiç tanımadığım biri yada televizyonda dizi de ki bir karakter ağladığında kesinlikle kendime engel olamıyor ve ağlıyorum aynı zamanda ağlama durumu kendimi açıkladığım yada bir konuyu savunmak zorunda kaldığımda da yaşanıyor. Sorunumu nasıl çözebilirim fikriniz var mı ? Üniversite zamanlarında uyku sorunu ve kaygı problemim olduğunda Antidepresan kullanmıştım onu kullandığım dönemde de değişmemişti durum.

Nasıl özgüvenli olurum?

Özgüvensizliğim nasıl başladı onu anlatayım önce 9. sınıftaydım yan sınıftaki birinden hoşlanıyordum boyu baya kısaydı bi gün arkadaşıyla ben ve arkadaşımın yanına geldiler arkadaşı boyu hakkında bi şaka yaptı bende güldüm çocuk bana sen ne gülüyorsun habeş maymunu dedi o gün bugündür hem asosyal hem özgüvensizim o güne kıyasla biraz daha özgüvenli olsamda hâlâ kendimi sevemiyorum ve birisinin en ufak bakışı sözü özgüvenimi o anki moodumu öyle bi düşürüyor ki bi kaç günde anca kendime geliyorum ve unutamıyorum sürekli düşünüyorum niye dedi falan diye artık özgüvenli olmak istiyorum yardımcı olursanız çok sevinirim

Anksiyetemi nasıl yenebilirim

Merhaba benim sanırım anksiyetem var bu bende 2. Senedir var sanırım ama ilk başlarda daha azdı şimdi daha çok arttı örneğin arkadaşlarım ve sınıftan kişilerle voleybol oynerken asla oynıyamıyorum ama arkadaşlarımla yada tek başıma daha iyi oynuyorum bide şöyle bi mesele var ben 3 sene önce arkadaşlarımla bir konser verdim ama böyle birşey yoktu ben bunu nasıl yenebilirim ben bide karşımda benden daha iyi biri varsa hele daha kötü oluyorum

Kendimi güzel bulmuyorum

Etrafımdaki insanlar güzelsin dese bile beni övseler bile, kendimi güzel hissetmiyorum ve bulmuyorum. Boyum kısa ve cilt problemleri olan biriyimm. çok fazla öyle göze batacak bir şeyim yok aslında. Sosyal medyada ve dışarı da baktığım zaman çok güzel kızlar var onları gördükçe moralim çok bozuluyor :( tesettürlü biriyim, sadece açık kızlar dikkatimi çekiyor ve onları çok beğeniyorum. Neden böyle oluyor anlamıyorum bu durumdan kurtulmak istiyorum

Aşırı duygusal ve ince düşüncelilik

Ben cok ince düşünceli bir insanım karşımdaki insanın bile rahat olması için kendimce düşünürum ne yapsam da rahat olsa acaba ac mi acaba biseye ihtiyacı var mi yeri rahat mi degilse kendi yerimi vereyim diye diye başkalarını çok düşünürum ama bu durum bazen yorucu oluyor fark ediyorum kendimi değersiz gibi göstermiş oluyirum ve takıntılı biri haline de geliyorum örnek markete gittim cikolatalardan biri hafif yirtildi cokta belli olmayan yerden açıldı ve ben onu alacaktim sonra bi anda nedense biraktim simdi de posmanim almadigima ya baskasi alirsa vebali olur diye düşünüyorum çünkü çok duygusal ve ince düşünceli olmak beni yoruyor en ufak şeyleri de kendime dert ederim herseyi herkesi dusunurum nedir bunun adı ve çözümü

Takıntılı bi insanım, bundan nasıl kurtulabilirim?

Olumlu olumsuz bütün konuları içimde fazlaca büyütüyorum. Çok fazla detaylara takılıyorum bu durum beni ve sevdiklerimi çok olumsuz etkiliyor. Bütün konuları çokça düşünüp kendimi çok fazla sıkıştırıyorum. Çok fazla sinirli bi yapım var ve yaşadığım bütün sorunlarda en son söylemem gerekeni en başta söyleyip kendimi çok zor bi durumun içine çekiyorum. Sakinleştiğim zaman keşke yapmasaydım ,keşke demeseydim diye düşündüğüm çok şey oluyo ve bu durum beni mahvediyo artık . Stresli ve kaygılı bi insanım kurtulmak istiyorum bu durumdan