Psikoloji Kategorisi

Hayata geç kalmış gibi hissetmek

Merhabalar benim sorunum şu sanki herkesin hayatı yolunda bir benim hayatım ters gidiyor gibi hissediyorum hersey için geç kalmış sanki o şey olursa da iyi olmaz ya da eksik olacakmış gibi düşünüyorum hayata karamsar bakıyorum güne güzel başlıyorum ama aklımda hep kötü bisey olacak korkusu var iyi bisey olsa sanki arkasından kötü bisey olacakmış gibi geliyor eskiden böyle değildim yakın zamanda sağlıkla ilgili travmanın bir olay yaşadım bu duyguları bu olay tetikledi olabilir mi

Daha sakin ve umursamaz olmak için ne yapmalıyım

Merhaba ben evlenmeden önce çok umursamaz biriydim hayattan zevk alırdım çok güzel bi hayatım vardı. Fakat evlendikten sonra herşeyi takar oldum gereksiz öfkeleniyorum. Yani bu durumdan nasıl kurtulabilirim? Eşime karşı daha umursamaz olmak istiyorum herşeyi az kafaya takmak istiyorum. Olur olmadık şeylere sinirlenmek istemiyorum hayatı pozitif ve güzel yaşamak istiyorum tıpkı bekarlığımda ki gibi. Bekarlığım da evim farklı şehirdeydi şuan farklı şehirdeyim yaşantım tamamen değişti çok sosyaldim şuan burda kimseyi tanımadığım için aktif olamıyorum sanırım birazda bu yüzden ama ben herşeye ve herkese karşı daha pozitif ve daha enerji dolu olmak istiyorum. Sürekli yani bazen bekarlık günlerim aklıma geliyor o günlere dönmek istiyorum da diyebilirim. Geleceğime odaklanmak istiyorum ama pek mümkün olamıyor bu yüzden. .. Önerileriniz nelerdir nasıl bi yol izlemeliyim?

Daha nereye kadar kendimi iyileştirmeye devam edebilirim?

Küçük yaştan beri psikolojik sorunlarım olduğunu düşünüyorum depresyon, çok fazla kurgulama, kurgulara inanmak, kontrol edilmeyen öfke, kontrol edilmeyen kaygı, üzüntü ile artan mide spazmları ve çok daha fazlası bunlarla yaşamaya devam ediyorum hayatımın sonuna kadar bunlarla birlikte olabilir miyim? Bunları azaltamadım bunlarla yaşamayı kabul ettim. Aynı zamanda 17 yaşında ms tanısı konulmuş 22 yaşında bireyim. Sorunlarımla yalnız başıma mücadele ettim. Panik atak sahibi olduğumu öğrenmiştim bir psikiyatri tarafından. Birkaç ilaç verildi kullanmadım faydasını görmedim yarıda bıraktım. Sebepsiz yere ağlayabiliyorum ve mutsuz olabiliyorum beni üzen çok şey var neden olduğunu bilmiyorum. Bunun yanı sıra basit bir nedene sahip olduğumda çok daha fazla yıkılmış hissediyorum. Bunca yük üzerine güçlü durmaya çalışıyorum ve güçsüzlüğün zayıflık getirdiğini etrafa kendimi düşürmemem gerektiğini düşünerek kendime inanılmaz yükleniyorum. Çevremde beni yeterince anlayan kişiler olduğunu düşünmüyorum çevremdeki kişilerden çok daha farklı bir düşünce yapım olduğuna inanıyorum biraz daha merhametli ince düşünceli ve insan fikirlerine önem veren bir kişilikte olduğumu fakat etrafındaki insanların bu tarz bireyler olmadığını görüyorum. İnancımı yitiriyorum çoğu şeye karşı. Kendimle ilgili net bir kimlik oluşturamıyorum özümde nasıl biri olduğumu tanıyamıyorum kim olduğumu bilemiyorum kendimi kaybetmiş hissediyorum çok daha fazlasını söyleyebileceğime eminim ama burada noktalandırmak istiyorum. Teşekkür ederim.

Geçmişi sürekli zihnimde düşünmek

Merabalar. .. Ben 10 yaşındayken kötü bir olay yaşadım ve yıllarca bu olayı düsünmeden yapamıyorum. Sürekli kendimi yargılıyorum artık gerçek anlamda tükendim kendimi sürekli düsünmüycem o olayı dedikçe yinede düşünmeden edemiyorum. Çocuk yaşta yaşadım olayın gelecekteki hayatımı acaba etkiler mi diye sürekli düşünüyorum. Ama etkilemiyceğini biliyorum. Kendimi sevmeyi başaramıyorum. Ve tüm gün zihnimde kalıyor. Kendimi sürekli düsumekten alamıyorum lütfen yardım edin bana. Lütfen

Kendimi mutsuz hissediyorum

Kendimi yaşadığım sıkıntılardan dolayı çok mutsuz hissediyorum. Kaygılarımdan kurtulmak istiyorum. Özgüvenli olmak istiyorum ama başaramıyorum. Kimse beni beğenmiyor. Düzeltmeye çalışıyorum ama kaygılardan kurtulamıyorum. Ailemin yükü bende annemle babam ayrılar hayat çok ağır geliyor. Nasıl toparlayacığımı bilmiyorum. Annem beni psikolojik olarak çok etkiliyor. Yardım ederseniz mutlu olurum. Hayat zindan oldu son üç yıl travma gibi. İçimde gittikçe büyüyen bir yön aşamıyorum. Teşekkürler şimdiden.

Sevgilimle iletişim sorunumuz oldu

Şu an sevgilimle kendimize bi ara verme , zaman ayirma aşamasındayiz ilk ben istedim ara vermeyi sonra da kararimdan vazgectim bu kez o ara vermek istedi ama ben durumda kendimi çok kötü ve üzgün hissediyorum, ve günlük yaşantıma odaklanamiyorum bu durum beni kötü etkiliyor iyi olmak istiyorum, kendime saygılı olmak istiyorum , beni kimsenin manipüle etmemesini istiyorum. İlişkimde öz saygımı korumak istiyorum. Kendime her an her durumda şefkatli olmak istiyorum.

Sinirlenince ellerim titriyor?

Çok çabuk sinirleniyorum ve ellerim titremeye başlıyor. O an elime ne geçerse parçalara ayırmak istiyorum. Ve ortada hiç bir olay yokken de bazen bu titremeler oluyor. Arladaşlarıma karşı değil de aileme karşı oluyor. Yaşım on altı. .

Depresyondayım nasıl baş edebilirim?

Yukarıda da belirttiğim gibi 3-4 aydır depresyondayim insanlarla görüşmek istemiyorum çok çabuk sinirleniyorum her şeye sürekli kafamda bir şeyler dönüyor mutsuzum huzursuzum üzerimde öyle bi ağırlık var ki artık tasiyamiyorum hep uyuyorum çok kötü besleniyorum diyet ve spor yapmak istiyorum ama yapamıyorum Halim yok gücüm hiç yok kalabalık ortamlara giremiyorum utanıyorum kilo aldım diye kafam çok karışık mantıklı hareket edemiyorum, düşünemiyorum eise girdim çıktım ve depresyona girdim iste çalıştığım zamanlarda kendimi oldukça yorgun hissediyodum ise bile gitmek istemiyordum resmen negatif enerjiyle doluyum sürekli hayal kuruyorum keşke şöyle olsaydım böyle olsaydım diyerekten çok bunaldım her şeyden sürekli yalnız kalmak istiyorum kendimle olan problemlerini çözemiyorum aynaya her baktığımda ağlayasim geliyor bu ben değilim ki diyorum fakat işin içinden asla cikamiyorum.

Evime girmek istemiyorum ailemi hatırlatıyor

İyi günler. . 1 aylık evliyim. . şu an yaşadığım evi benim ailem hediye etti. . bu ev daha önce ailemle yaşadığım evdi burası bana hep onları hatırlatıyor nereye baksam onlarla olan anılarım gözümün önünde Taşınmayı düşünüyorum ve yeni bi ev iyi gelecekmiş gibi geliyor ama bu defada o eve alışamam diye korkuyorum. . depresyondayım destek alıyorum bu konuda doktordan. Ama bu konu hakkında bi yardım istiyorum sizden. Eve giresim gelmiyor . Günlerce ağlayıp yemek yemediğimi biliyorum. lütfen bana bi fikir verin

Uyku problemi ve rüyalarım

Evliyim iki çocuk annesiyim. Ev hanımıyım ama kendimi köle gibi hissediyorum. Uyku problemi yaşıyorum. Kalbimde sürekli baski hissediyorum hep agirlik var gibi. Gece zorla uyumaya çalisiyorum ve uyuduğum zaman sanki bir yerde sikismis ve çıkmaya çalisiyorum ama bir elimle de kafami bastiriyorum agri ile uyanıyorum gün içinde kendimi mutsuz ve değersiz hissediyorum. Annem babam var ama yok gibi. Cocuklarima yetersiz kaldığımı hissediyorum sürekli huzursuz yorgun ve uykusuzum