Psikoloji Kategorisi

İnsanların bana olan sevgisi şüpheye düşürüyor

Etrafımdaki insanlar beni sevdiğini söylese de şüpheci davranıp sevilmediğimi kanaatine varıp huysuz oluyorum ve arkadaşım yada değer verdiğim biri benden uzaklaşınca aşırı üzüntü yapıp günlerce düşünüyorum yani insanlara bağımsız görünüp aslında onlara bağımlı gibiyim. Bu durumda nasıl Bi çözüm yolu önerirsiniz, yardımcı olursanız çok sevinirim, yani nasıl bir yol izlemeliyim ki bu durumdan kurtulabilirim, şimdiden çok teşekkürler yanıtınız bekliyor olacağım

Yaşadığım olayı unutamıyorum

Yıllar önce okulda bir öğretmenim benim vücüdum yemem vb şeyler hakkında hakaret etti üstünden uzun bir süre geçmesine rağmen unutamıyorum yemek yerken sürekli aklıma geliyor yaşadığım ilk zamanlar hiç yemek yiyememiştim şimdi zorlayarak yiyebiliyorum toplum içinde aynısını yaşarım diye yemek yiyemiyorum o gün yaşadığım kavgadan dolayı her ağladığımda stres anında aklıma geliyor kalp krizi geçircek gibi oluyorum bir türlü unutamıyorum aklımdan çıkmıyor

Tıkanırcasına Abur Cubur Yemek

Genellikle sırf bunun için tatlı abur cubur alışverişi yapıp tikinircasina yiyorum bazen de pişmanlık duyuyorum sonrasında , hatta bu günlerde kusma derecesine gelene kadar çok yiyorum tabağımı bitirmeden kalkmıyorum ve moralim bozuksa ya da sıkıntıdan aç olmasamda yemek yiyorum fazla kiloluyum ayrıca bunu nasıl çözebilirim diyet yapmaya çalıştım ama aklımdaki tikinircasina yeme hayali yüzünden yapamadım artık bu sorunu çözmek istiyorum lütfen yardım edin ayrıca ergenlikteyim ve internetteki birkac bisküvi ile geçen günlerin videoları beni kötü hissettiriyor eğer tikinircasina yemezsem yiyene kadar bu düşünce aklımdan çıkmıyor

Bağlanma sorunumu nasıl çözebilirim?

İlişkilerde kaçıngan, diğer durumlarda kaygılı bağlanıyorum. Bu sorunu nasıl çözebilirim. Birisiyle görüştürmek istediklerinde korkup geri çekiliyorum ama hayatımda birisini istiyorum. Çok güvendiğim insanlara ya da eşyalara karşı da çok bağlanıp başkalarıyla paylaşmak istemiyorum. Ya da ayrılmak istemiyorum. Terapistim bağlanma sorunum olduğunu söyledi nasıl çözmem gerektiğini bilmiyorum. Bağlanma sorunları nasıl çözülmeli, ne yapmalıyım, bana zarar veriyor bu düşünce kendimi iyileştirmek istiyorum bunu nasıl yapmalıyım?

Öfke problemini nasıl minimuma indirebilirim?

Üniversiteden geldiğimden beri evde durduğum süreç boyunca her şey herkes her denilen şey beni sinir edip öfkelendiriyor ve direk düşünmeden tepki göstermeye başlıyorum. Her haraketleri batıyor. Dediğimi dinlemiyor ve beni anlamaya çalışmıyorlar gibi hissediyorum sanki sürekli mutsuz ve keyifsiz olmam gerekiyor. Sesleri bile beni rahatsız ediyor. Farklı odada oldukları halde sesleri gelince bile sinir oluyorum. Benden bir şey istensin istemiyorum sadece yatmak ve uyumak istiyorum. Sürekli mutsuzum uyku düzenim yok gündüz uyuyorum gece uyanığım. Dışarı çıkmak istemiyorum perdelerim bile onları görmemek için kapali

Hamile kalacağım hissi geliyor

1 yıldır böyleyim özellikle şu bir hafta çok arttı banyodan çıkamıyorum kötü şeyler düşünüyorum vesvese geliyor birisi geliyor aklıma kirliyim deyip tekrar abdest alıyorum duştan çıkıyorum kıyafet giyinemiyorum her seçtiğim kıyafetten birisi geliyor ondan hamile kalacakmış gibi oluyorum içime sindiriyorum ben istemiyorum ama ben istiyor gibi içimde birisi gülüyor gibi oluyor onun için giyindim onun için hamile kalacam hissi geliyor seviniyor Muş gibi eşimle mutlu olmak istiyorum ama olamıyorum birşey eşimden beni uzaklaştırıyor

Arkadaşım benim terapistimden terapi alıyor ben istemiyorum

Uzun uğraşlar sonucunda kendime hitap eden dertlerime çözüm bulup anlaşabildiğim bir terapist buldum ve çok güzel ilerledim. Arkadaşım ilerlememi şaşkınlıkla seyrediyordu. O terapistten terapi almak istedi sürekli olarak bir yıl kadar önce terapistim kabul etmedi. Şimdi ise yaklaşık bir ay önce tek seans ilişki danışmanlığı adı altında terapi almak istedi terapistimden tamam dedim tek seans olduğu için aracı oldum daha sonra ben hep devam edeceğim dedi. Bende istemediğimi sürekli olarak terapistimle görüşmesinden rahatsız olduğumu dile getirdim. Tepki olarak rahatsız olmamın benim sorunum olduğunu, bu sorunun kendini ilgilendirmediğini ve devam edeceğini söyledi ben terapistime de söyledim görüşmesini istemediğimi ancak hala almaya devam ediyor. Bu süreci nasıl ilerletmem gerekiyor? Hangisi doğru terapistim de bir kez başlayınca bırakıp git diyemem kendisi bırakmadığı sürece diyor. Benim kurduğum ilişki ve düzene geldi kondu ve terapistime olan güvenimi de sarstı. Napmalıyım?

Gerçeklik duygumu nasıl geri kazanabilirim?

Bir süredir (yaklaşık 1 senedir) gerçeklikten kopuk yaşıyorum. Hani yaşadığımı biliyorum, içinde olduğum durumun farkındayım ancak sanki rüyadaymışım gibi bir görüş. Görme hissinin ne değişik olduğunu düşündüğünüzde daha bir değişik görürsünüz ya etrafı öyle bir his. Bu yüzden yaşadığım anı tam olarak hissedemiyorum ve bu beni çok üzmeye başladı. Özellikle stresli olduğumda artıyor ya da bir ortama girdiğimde herkes konuşurken onlardan kopuk hissediyorum. Bu anlardan aniden bir şeye çok mutlu olduğumda falan kurtulabiliyorum ancak bu da çok uzun sürmüyor ve genelde çok mutlu olduğum anlar da gerçeklikten kopmamdan dolayı pek olmuyor. Yani bu his yüzünden hiçbir şeyden keyif alamamaya başladım. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?

Terapinin işe yaradığını nasıl anlarım?

Merhaba. Yaklaşık 2 aydır terapi alıyorum yüzyüze. Meslek seçimi kararsızlığı+kaygı bozukluğu+anksiyete+yeme bozukluğu. +okb. .. daha birçok şey var. Meslek seçimi kararsızlığını terapiyle aştım. Ama kaygı bozukluğu için çok yol katedemedim. Terapi iyi geliyor gibi de ama sanki bir şeyler eksikmiş gibi de geliyor. Terapistim de iyi ama bilmiyorum sanki bir şeyler olmuyor olmayacakmış düzelmeyecekmiş gibi geliyor. Terapiyi bırakasım bile geliyor bazen ama verilen randevulara düzenli gidiyorum. Sanki sorunlarımım üzerine sorun ekleniyor ve ömrüm boyunca terapi alacakmışım gibi hissediyorum. Terapide ödevler veriyor terapistim. Yapınca iyi hissediyorum aslında. Ama bilmiyorum bir şeyler eksik gibi ama o eksikliğin ne olduğunu bulamıyorum? Ne yapmalıyım

Her Şeyi Erteliyorum

Gerçekten her şeyi erteliyorum. Ev süpürülecek yarın süpürürüm diyorum, yarın da aynısını söylüyorum. Doktora gitmem gerekiyor sonra giderim diyorum. Çocuğu parka çıkarmak istiyorum sonra götürürüm diyorum. Evden çıkmak istemiyorum , çıkınca girmek istemiyorum. Evden çıkarken sanki ben yokken bir şey olacak gibi hissediyorum. İç güdüsel olarak her şeyi erteliyorum ve bu durumdan çok sıkıldık artık. 30 yaşında genç bir anneyim. 4 yaşında bi kızım var. Sürekli çıkıp gezmek onunla bişeyler yapmak istiyorum ama çıkınca ne yapacağız ki diye düşünüyorum. Kafam sürekli dolu. Yapılacak işler , çarşıda halletmem gerekenler evde yapmam gerekenler ama içim bi odaya kendimi kapatıp aylarca uyumak istiyor. Kilolu bi kadınım ve bedenimi sevmiyorum, giydiklerimi kendime yakıştırmıyorum. Durum böyleyken bile istikrar sıfır. Ne yapmam gerekiyor?