Psikoloji Kategorisi

Duygusal bağımlılık - çok kolay bağlanıyorum

Biraz fazla zaman geçirdiğim kişiye çok fazla bağlanıyorum ve sürekli o kişiyle bir şeyler yapmak vakit geçirmek konuşmak istiyorum karşı tarafın her şeyini bilmek öğrenmek istiyorum bu yaptığım şeyim yanlış saçma ve kötü bir şey olduğunun farkında olmama rağmen buna engel olamıyorum sürekli acaba şuan ne yapıyor neden benimle konuşmuyor gibi düşüncelerin konuşmaların beynimin içinde hiç susmuyor bunlardan nasıl kurtulurum teşekkürler

berat29

Kaygılarımı azaltmak için ne yapabilirim?

küçük yaşta babamı kaybettiğim için çocukluktan beri Çalışmakta ve ailemi geçindirmek zorunda kaldım çalışarak üniversite okudum, Araba aldım şu an 25 yaşındayım Ama maddi sorunlar hiç yakamı bırakmadı Uzun yıllardır çalıştığım için artık 30-40’lı yaşlarıma geldiğimde Yaşayamadığım hayatımı dinlenerek ve doya doya yaşamak istiyorum Lakin içimde hep bir başarısızlık hep bir hayal kırıklı olucakmış gibi bir Düşünceler yer alıyor sanki hiç Rahata kavuşmayacakmışım gibi Düşünceler Gün boyu Aklımdan çıkmıyor Bu düşüncelerden kurtulmak daha pozitif düşünmek istiyorum ama Yapamıyorum bu sorunum için tavsiyelerinizi Rica ediyorumSağlıklı günler …

Anksiyete - Kolum ağrısa kalp krizi sanıyorum

Bende kaygı bozukluğu var en basitinden Bi kol ağrısında bile kalp krizi olduğunu düşünüyorum hemen ama bunun için kardiyolojiye gittim ve bana kalp hastası olmadığımı böyle bi riski yok dedi sürekli kaslarım ağrıyor kalp çarpıntısı yaşıyorum kaygıya bağlı ve bunları yaşadığım için kendimi hep huzursuz hissediyorum bu durum yaklaşık 2. 5 3 aydır böyle kaç kez doktora gittim ve bana bir şeyimin olmadigini psikolojik olduğunu söylüyor sınavlara girerken bile sınavda bayılmaktan bir şey olmasından korkuyorum

Pika sendromundan nasıl kurtulurum?

Merhaba yaklaşık 7-8 yıldır belirli aralıklarla pika sendromu durumu yaşıyorum. Yabancı maddelere (karton, kağıt) yeme isteğim oluşuyor ve kendimi tutamıyorum. D vitamini takviyesi kullandığımda yeme isteğimin azaldığını biliyorum ama bunun psikolojik bir boyutu da var. Pika sendromundan nasıl kurtulabilirim? Çevrem de bunu bilen insanlar benimle dalga geçiyor bu durum beni oldukça yıpratıyor ve çaresiz hissettiriyor ama engel olamıyorum buna nasıl bir çözüm üretebiliriz?

Kendi hayatıma nasıl odaklanabilirim?

kendim için ve kendi hayatımla ilgili herhangi bir şey için içimden bişey yapmak gelmiyor. Yani artık kendi mutululuğum benim için çok da önemli değil sanki. Hayatımın merkezinde ben yokum. Ve bu durum çok canımı sıkıyor ama yinede karşı koyamıyorum. Kendimden önce hep başkalarını tutuyorum. Hayattan da bir beklentim hevesim kalmadı açıkçası. Üniversiteden sonra uzun süren bir atanma iş bulma sürecim oldu ve çok olumlu sonuçlanmadı. Belki bunlar da bir etken. Yani kendimi oldukça yalnız hissediyorum. Ve genel olarak hep suçlayıcı. Ailemden biri bende bir şey istesin düşünmeden üşenmeden yapıyorum hatta birisi için bir şey yapmak beni mutlu ediyor. Ama kendime gelince aynı şevk ve istekle hayatıma yön verecek gücü, motivasyonu bulamıyorum. Evet kendi hayatımı bir düzene koymam lazım ama yapamıyorum yani içimde bir umut , istek yok sanki. Hayata karşı heyecanımı , hevesimi ve umudumu kaybettim

Mutluluk nasıl bulunur?

Merhaba hocam, kendimi son zamanlarda her şeyi sorgularken buluyorum yaşamdan zevk almıyorum hayat anlamsız geliyor, eskiden yeni bişey alınca çok mutlu oluyordum şimdi o kadar değil ,iki senedir anneyim sorumluluklarım çok ondan mı dolayı mı acaba çünkü hamileyken böyle değildi oğlumu çok seviyorum ama ilk defa anne oldum bütün işlerim oğlum oldu kendime çok vakit ayıramıyorum kişsel olarak arada çok fazla iyi oluyorum bazen aşırı mod düşük yardımcı olursanız sevinirim

Nasıl kontrol huyumdan vazgeçebilirim?

Güvende olmak benim için çok önemli. Herhangi bir belirsizlik, beni oldukça rahatsız ediyor. Belirli bir zamandan mı kaynaklanıyor bilmiyorum ama uzun bir süredir etrafımdaki her şeyi kontrol altına almaya çalışıyorum. Bu durum, gerçekten zihinsel olarak beni o kadar etkiliyor ki çok yorulmuş hissediyorum. Bu kontrol ihtiyacımı partnerim sayesinde fark ettim. Cinsel yaşantımızda her şeyi yönetmeye çalıştığımı ve onun yönlendirmelerine izin vermediğimi söyledi. Bu sözlerinden sonra modum oldukça düştü. Bu olay, yalnızca cinsel hayatımı değil, ilişkimi, arkadaşlıklarımı, işimi ve hatta kendimi bile kontrol altında tutmaya çalıştığımın bir göstergesi oldu. Akışta kalmayı öğrenmek istiyorum. Erkek arkadaşıma güveniyorum, ancak aklıma sürekli “Ya beni üzerse, ya aldatılır mıyım?” gibi düşünceler geliyor. Halbuki, beni ne kadar güzel ve narin bir şekilde sevdiğinin de farkındayım. Bu düşünceleri nasıl aşabilirim ve kontrol etmeyi bırakıp akışta kalmayı nasıl başarabilirim?

Kendimi her zaman suçlu görmemeyi nasıl başarırım

Küçük, büyük farketmezksizin bütün kötü olumsuz olaylardan kendimi suçluyorum, hep kendimi suçlarken buluyorum. Her kötü olayın sorumlusu benmişim gibi kafamın içinde kendime soyleniyorum ve bu gittikçe beni yoruyor. Bazenleri kendimden bıktırıyor, hep bir köşede kendimi suçluyorken buluyorum, bundan vazgeçmeyi ne kadar denesemde bırakamıyorum, hem fiziksel hem psikolojikmen beni yoruyor, vazgeçmek için neler yapmalıyımm? Zorluk bir süreç, ne veya neler yapmayalım?

Anksiyetem çok arttı ne yapmalıyım?

Merhabalar hocam ben daha önce de yoğun anksiyete sahibi biriydim fakat uzun zaman önceydi ve kontrol altında tutabiliyordum. Hayatımı etkileyecek tarzda değildi. Ama şu aralar daha önce yazmış olduğum sorulardan da kaynaklı yoğun anksiyete dönemindeyim. Daha öncesinde yaşadığım için farkındayım fakat engel olamıyorum. Ciddi derecede gündelik hayatımı etkiliyor. Gündelik ev yaşamında bile bir isteksizlik mevcut. Sürekli sinirlilik hali, söylediklerimi kontrol edememe, sürekli negatif düşünme ve kafada kurma. Çarpıntı, hızlı nefes alıp verme, titreme ( Yalnızca tetiklendiği anda da değil normal zamanlarda da titreme ve atma şeklinde istemsiz hareketler kol ve bacaklarda) Kendime olduğu kadar çevremdekilere de yansıyor bu durum. Nişanlımla olan ilişkimizi de etkiliyor. Bu durumu aşmak için nasıl bir yol izlemem lazım. Çok zorlanıyorum artık.

Kendimi olduğum gibi kabul edemiyorum

Psikolojim ciddi anlamda çok kötü. Kendimi boğulmuş hissediyorum. Arkadaşlık ilişkilerimde hep bir sorun yaşıyorum hepsinin hayatının benden iyi oluşu dış görünüşlerinin benden iyi oluşu beni çok büyük umutsuzluğa sürüklüyor. Beğendiğim insanlarin yaşamına baktığımda hepsini özelliklerinin bende olmayışı kendimden nefret etmeme sebep oluyor. Mesela güzel arkadaşlarımın aile hayatı hep çok iyi ve onları seven beğenen insanlar var. Benim ise aile hayatım kötü ve dış görünüşüm güzel değil. Kimsenin beni seveceğini düşünmüyorum. Açılmaktan çok korkuyorum ve açıldığımda sonu hep reddedilerek bitiriyor asla kabul görmüyorum.