Psikoloji Kategorisi

Anksiyetem çok arttı ne yapmalıyım?

Merhabalar hocam ben daha önce de yoğun anksiyete sahibi biriydim fakat uzun zaman önceydi ve kontrol altında tutabiliyordum. Hayatımı etkileyecek tarzda değildi. Ama şu aralar daha önce yazmış olduğum sorulardan da kaynaklı yoğun anksiyete dönemindeyim. Daha öncesinde yaşadığım için farkındayım fakat engel olamıyorum. Ciddi derecede gündelik hayatımı etkiliyor. Gündelik ev yaşamında bile bir isteksizlik mevcut. Sürekli sinirlilik hali, söylediklerimi kontrol edememe, sürekli negatif düşünme ve kafada kurma. Çarpıntı, hızlı nefes alıp verme, titreme ( Yalnızca tetiklendiği anda da değil normal zamanlarda da titreme ve atma şeklinde istemsiz hareketler kol ve bacaklarda) Kendime olduğu kadar çevremdekilere de yansıyor bu durum. Nişanlımla olan ilişkimizi de etkiliyor. Bu durumu aşmak için nasıl bir yol izlemem lazım. Çok zorlanıyorum artık.

Kendimi olduğum gibi kabul edemiyorum

Psikolojim ciddi anlamda çok kötü. Kendimi boğulmuş hissediyorum. Arkadaşlık ilişkilerimde hep bir sorun yaşıyorum hepsinin hayatının benden iyi oluşu dış görünüşlerinin benden iyi oluşu beni çok büyük umutsuzluğa sürüklüyor. Beğendiğim insanlarin yaşamına baktığımda hepsini özelliklerinin bende olmayışı kendimden nefret etmeme sebep oluyor. Mesela güzel arkadaşlarımın aile hayatı hep çok iyi ve onları seven beğenen insanlar var. Benim ise aile hayatım kötü ve dış görünüşüm güzel değil. Kimsenin beni seveceğini düşünmüyorum. Açılmaktan çok korkuyorum ve açıldığımda sonu hep reddedilerek bitiriyor asla kabul görmüyorum.

Duygu ve davranış yönetimi

Merhabalar,Eşim ve ailesi ile birlikteyken bir problem oluştuğunda ortamda sesimi çıkarmıyorum fakat baş başa kaldığımız ilk dakikada hemen konuyu aktarıp çözmek istiyorum. Eşim konuyu geçiştirdiğinde ya orayı terketmek istiyorum ya da konuyu sürdürmeye devam ediyorum. Bu durumun doğru olmadığını farkındayım. Ve eşim bana hak vermiyorsa daha ısrarcı olup üzerine konuşmaya devam ediyorum. Haklı olduğumu bildiğim için bir yerde noktalayamıyorum. Sadece ailesine gittiğimizde ve onlarla birlikteyken bu durum oluşuyor. Çünkü eşimin annesi bana huzuru vermiyor. Aslında çok sık da bir araya gelmiyoruz. Geldiğimizde kendimi nasıl yönetebilirim? Orada hemen aktarmak yerine sonrasında daha uygun bir ortamda dile getireceğimi biliyorum fakat başarılı olamıyorum. İçimde ciddi bir hzuursuluk beliriyor ve hemen tepkimi gösteriyorum.

Her şeyi son dakikaya bırakma huyumdan nasıl vazgeçerim?

Gereksiz rahatım her şeyi son dakikaya bırakıyorum. Gelecek için endişe duysam da bir şey yapmıyorum. Mesela bize bir hafta verilen ödevi (120 sayfa kitapı okuyup min 5 sayfa özet çıkarma) son güne bıraktım sabahladım uyumadım bile ama hala oyalanıyorum. Elimden geleni yaptım aslında biraz ama genel olarak bu aralar elimden geleni yapmıyorum bile. Umursuyorum endişeleniyorum ama bir şey yapmak gelmiyor içimden. Genelde felsefem şudur: max bi kaç hafta sonra bunu hatırlamıyor olucam ve zaten ilerde bu aklıma bile gelmeyecek ne olucaksa olsun vs vs. Bunun sebebi ne ve nasıl çözebilirim.

Ellerim neden titriyor?

Son zamanlarda bu durum oldukça arttı. Artık gergin veya mutsuz olmasam dahi ellerim zangır zangır titriyor. Üstelik durduk yere oluyor mesela bazen kalem tutarken gibi bu durumun psikoloji açısından bi karşılığı var mı bilmiyorum fakat internette bu durumu yaşayan insanların videolarını görüyorum. Bir çok kişi bu durumu yaşıyormuş . Bunun sebebi nedir? Durduk yere ellerimiz neden titrer? Şimdiden çok teşekkür ederim

Depremi hala atlatamadım ne yapmalıyım?

Depremden önceki hayatımı çok özlüyorum. Kaybettiğim yakınlarım sürekli aklıma geliyor. Etkisinden kurtulamadım. Herhangi bir sallantı yaşasam paniğe kapılıyorum. Bi ara kötü rüyalar görüp saat 5 ten önce uyandıysam uyuyamıyorum saat 5 e kadar bekleyip 5 olunca otomatik uyuyorum. Önceki hayatımda hiç ağlamazdım şimdi ani ağlama patlamaları yaşıyorum. Özellikle kaybettiğim bir yakınımla ilgili bir şey görsem veya onu hatırlatan bir şey olunca bunu çok yaşıyorum.

Kaygılarımla nasıl baş ederim?

Sürekli kaygı içindeyim ya olursa diye . Bununla bazen baş ediyorum bazen edemiyorum sebebi çok gereksiz şeyleri kafama takmak bunu biliyorum ama elimde değil ,yine kendimi kaygı içinde buluyorum,bu durum hayat kalitemi düşürüyor normal sağlıkı düşünmek istiyorum ama nerden başlamak lazım bilmiyorum pozitif düşünmeye çalışıyorum iyi şeyler ama arada işe yaramıyor geceleri uyuyamıyorum bazen tek kalmak istemiyorum çok berbat bişey ne yapmam lazım

Öz güvenimi ve şefkatimi nasıl yükseltirim?

Öz güven kaygım çok fazla ve bu günlük ilişkilerime yansıyor. Biriyle konuşmak ve tanışmak istediğim de dış görünüşüm nedeniyle beni sevebileceğini düşünmüyorum. Kimsenin beni sevebileceğini düşünmüyorum. Kendimi başka alanlarda geliştiriyorum ama bana yetmiyor. Kendime asla onay vermiyorum. Ve tüm hayatım boyunca yoluna girmeyen arkadaşlıklarım bu kaygımı tetikliyor kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok aynaya geç kendini sevdiğini söyle gibi tavsiyeler de hiç işe yaramıyor.

Kaygılı üzüntülü anlarda ne yapabilirim?

Ben kaygılı ve üzüntülü durumlarda midem yanıyor ve öğürüyorum kusma hissi geliyor evin içinde yürümeye başlıyorum o an kafamda düşünceler oluşuyor yürümem hızlanıyor midem daha fazla yanıyor ve yine öğürüyorum. İşe başlayacağım sabah oluyor hatta akşam yatarken sabah özel bir şey varsa akşamdan başlıyor. Ayrılık yaşadım onda da kusma hissi kusmalar. . Arkadaşımla tartıştım telefonumu açmadı yine aynı şeyler yaşadım. Korkum yalnız kalmak sanırım tam anlayamıyorum doğru soruları sorarak bunu kendi içimde nasıl bulabilirim. Ama zaten yalnızım arkadaşım çok az, bu sorunlardan dolayı evdeyim hep. Nasıl çözeceğim bilmiyorum terapi alacak maddi imkanım yok nefes egzersizleri işe yaramıyor. Kendimi bu durumdan kurtarmak istiyorum.

Öfke sorunumu nasıl çözebilirim?

Durduk yere öfkeleniyorum normalde çok sakin ve kibar bir insanım hatta kırmamak için kırılır susarım. Son zamanlarda en saçma ya da en sinirlenilmeyecek şeye aşırı sinirleniyorum ve saldırganlaşıyorum çevremdekileri kırıyorum üzülüyorum ama öfkelendiğim süreci ya da neye niye öfkelendiğimi hatırlamıyorum. Çok ters ya da kötü bakışlar atıyorum o yerden çekip gitmediğimde. İnsanlar uzaklaşıyor kırılıyor ya da korkuyor bu duruma da sinirden sonra üzülüyorum çünkü normalde hiç olmadığım bir insana dönüşüyorum