Psikoloji Kategorisi

Çok fazla takıntılıyım ve artık bu bana zarar veriyor

Artık herşeyi kafama takmaya ve kendime zarar vermeyi düşünmeye başladım kendi istediklerim dışında hiçbir şeyi kabul edemiyorum ve çoğu zaman sabaha kadar ağlıyorum eşimden kopamıyorum o ayrılmak istediği zaman bunu kendime yediremiyorum aileme dönmek istemiyorum kafamda kurmaya başladım eşimle kavga edince normalde en çok mutlu olacağım şeyden bile zevk alamıyorum asla mutlu olamıyorum nolur beni anlayın ve bana yardım edin ne yapmam nasıl davranmam gerekiyor?

Hoşlandığım çocuk neden böyle davranıyor?

Sevdiğim bir çocuk var bazen gelip özledim seni diyor bir kaç gün konuşuyoruz sonra birden gidiyor tekrar gelip özledim seni seviyorum diyor sonra beni sal diye paylaşım yapıp beni etiket yapıyor günlerce ortadan kayboluyor sonra tekrar geliyor hep aynı şey oluyor onu sevdiğimi bildiği halde bunları yapıyor birgün mutlu edip ertesi gün kalbimi kırıyor ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum artık bıktım

Korkularımı, streslerimi nasıl yönetebilirim?

Bir erkeğe çok tutuldum. Ama kendisi down sendromlu olduğu için ailem onu sevmeme karşı çıkıyor bu uzun bir konu aslında. Bende bu durumu güvendiğim kuzenime anlattım o da karşı çıktı onu sevmeme. Oda anneme söylemiş sonrada kendi annesine söylemiş. Annemin haberi yoktu. Onunla telefonda konuşamıyorum annem görür iş daha kötüye gider diye korkuyorum yani stres oluyorum. Vazgeçmeye denedim vazgeçemedim seviyorum çünkü. Yapabilceğim tek şey dua etmek, Allah'a sığınmak. Yani bu sevgi beni şeytana değil Allah'a itekledi. Bende az önce dediğim gibi bu durumun ortaya çıkmasından korkuyorum acaba ne yapmam lazım ortaya çıkmaması için düşünüyorum ama bir çare gelmiyor aklıma. Çok fazla stres yapıyorum. Stresten midem bulanıyor kusuyorum bişey yiyemiyorum, titreme geliyo, panik atak geliyo. Maddi gücümüz çok olmadığı için psikoloğada gidemiyorum. Bu yüzden size söylüyorum dedim. Yani bu durumu evde kendi başıma nasıl yönetebilirim? Ne yapmam lazım?

Eski neşeme enerjime dönmek için ne yapmalıyım?

Sürekli her şeye sinirleniyorum. Çoğu kez güven problemi yaşadığım için insanlara karşı sınırlı ve sert biri olursam kimse bana yanlış yapamaz saf göremez kandıramaz düşüncesiyle kendimi bu şekilde savunmaya alıyorum sanki. Eski enerjim asla yok her konuda çok enerjik neşeli birisiydim. Şu an her şeyden yorgunum, gücüm yokmuş gibi. Hayattan kolay kolay hiç bir şey beni şaşırtmıyor. Bunu birazda troid hormonumdan kaynaklı olduğunu düşünüyorum yüksek olduğu için ilaç da kullanıyorum. Yani bir konuda mesela nasıl tepki verecegimi dahi bilmiyorum. Normal birisi olduğu gibi davranır bense gulmeli miyim normal mi durmaliyim diye kendimle savaşıyorum. Sevdiklerime birden parlıyorum kirdigimin farkındayım ama önüne gecemiyorum. En ufak gereksiz şeye takılır oldum, büyütür oldum. Kendimle sürekli bir savaş halinde yok ve çok yoruldum.

Normal bir günde bile neden kendimi kötü hissediyorum?

Gün içerisinde kendimi boğulacak gibi hissediyorum sanki o an hislerim her şey bitmiş gibi bir şeyler yapma isteğim olmuyor ve o durumda devamlı ağlama isteği geliyor ve ağlıyorum o durumda bu durumu hissetmem için illa bir olay yaşamama gerek yok normal bir şekilde ilerleyen günde de bu hisse kapılabiliyorum bu durumda yalnız kalmak uzanmak ya da dışarı çıkıp müzik dinleyerek sadece durmak istiyorum

Takıntılarımı nasıl yenebilirim?

Küçük veya büyük olaylar sürekli zihnimi oyalıyor. Geçmişe takılıp kalıyorum. Birinin söylediği bir şey zihnimde çığ gibi büyüyor. Umursamaz olmak istiyorum. Takıntılar beni çok yoruyor. Bunu nasıl yapacağım? Bu sorun hayat kalitemi büyük bir şekilde etkilemeye başladı. Kendimi yetersiz ve işe yaramaz hissettiriyor. Gereksiz çıkışlarım çevremdeki insanları da yoruyor. Hem kendimi rahatlatmak hem de hayat kalitemi daha iyi bir hale getirmek istiyorum. Göğsümdeki basılı olan eli kaldırıp hayatın akışını yakalamak ve var olan güzelliklere odaklanmak istiyorum. Lütfen bana bir çıkar yol gösterin.

Neden insanları kendim gibi görmeye başlayınca değersizleşiyor?

Merhabalar. Ben insanlarla yakın ilişkiler kurmakta zorluk çeken birisiyim kız veya erkek fark etmiyor arkadaşlık kuramıyorum geriliyorum ve şuan hiç arkadaşım yok. Çalıştığım bir iş yeri var fakat hazırlanmam gereken bir sınav olduğundan dolayı iş yerinden ayrılmam gerekiyor. Çalıştığım yerde çalışan birinden hoşlanıyorum fakat tam olarak sevdiğimi düşünmüyorum birlikte olursak bi süre sonra sıkılacağımı hissediyorum. Ve onu kendimden yukarıda görüyorum kendim gibi görmeye başlayınca değersizleşiyor sanırım kendime ait bi öz saygım yok. Her neyse, o başka bir yere atandı ve ona bağımlı gibiyim etrafımda olmaması beni kötü ediyor hayatıma normal rutinde devam etmekte zorlanıyorum. Onu görmeye gidicem fakat bunu yapmamam da gerekiyor. Onun bulunduğu yerde çalışabilirim fakat sınav yılımdayım işi bırakmam gerekiyor ama işi bırakırsam etrafımda konuşacağım insan kalmayacak. Ailemle yaşıyorum fakat böyle konuları onlarla konuşmuyoruz. 2. 5 yıllık bir ilişkim oldu gecen ay sonlandırdık fakat iş yerindeki olaylar benim o kişiye bağımlı hissetmemden dolayı onunla konuşup bu durumu aşmaya çalışıyorum bana yardım etmeye çalışıyor. Bu şekilde nereye kadar ilerleyebilir bilmiyorum ne yapmam gerekiyor. Sanırım düzenli olarak psikoloğa gitmeliyim

Kendimle barışmayı nasıl öğrenebilirim?

Merhaba bu sefer biraz kendimi şikayet etmek için yazıyorum, çünkü ben çok düşünüyorum ve kendimi kötü hissediyorum sürekli kötü bi şey olcak gibi kafamda kuruyorum ve bu bir hayli benim hayatımı kötü etkiliyor. mesela birini sevdiğim zaman sürekli ben çabalıyorum aman bitmesin aman gitmesin gibi insanlar nasıl gelirse bende öyle gitmek istiyorum artık biraz kendimi durdurmam gerek ve bunu nasıl başarabilirim pek bir fikrim yok çok çabuk kırılıyorum o huyumu da hiç sevmiyorum açıkçası kendimi bir hayli yorgun ve kırgın hissediyorum ,artık mutlu hissetmek istiyorum kafam çok dolu ve kendimde bunları nasıl aşabilirim bana önerileriniz nelerdir?

Neden birisi iyiliğim için de olsa konuşunca ona karşıt görüş sunmam gerekiyor gibi hissediyorum?

Birisi iyiliğim için de olsa konuşunca ona karşıt görüş sunmam gerekiyor gibi hissediyorum bu savaş niye? Mesela geç saat bana öğrencim mesaj atıyor bu saatte ders dinletmeyeyim hocam sizi meşgul etmeyeyim diyor niyeti iyi evet ama ben hayır dinlerim rahatsız olmam diyorum bu neden olur sizce beni düşündüğünü geçiyorum o sırada dinlemiyorum o his bana geçmiyor bile ? Benden kaynaklı mi ondan kaynaklı mi hemen aklıma başka birsey geliyor itiraz etme ihtiyacı hissediyorum bunu sen dinleyemezsin yapamazsın gibi anladığım için de olabilir sanki altında yatan his bu gibi geldi ters anlıyorum ben yaptırırım diyorum sorumluluk sahibi olmaktan mi yoksa başarılı olduğumu duymak mi takdir almak mi bunu bilmek hissetmek mi sürekli yaptıklarımı söyler dururdum sizin için söyle yaptım vs diye neden olur bu hani anneler sizin için saçımı süpürge ettim der gibi ne bekledim acaba karşılık görmedim mi. yeterince istediğim türde mi görmedim acaba yoksa yeterli bulamıyorum kendimi mi duydukları mi mi çözemiyorum ya. Mükemmeliyetçi mi oldum ben yoksa?

Herkesin kötü olduğunu düşünmekten nasıl vazgeçerim?

Merhaba herkesin kötü niyetli olduğunu düşünüyorum herkesin dediğinin altında olumsuz bir şey arıyorum sürekli gardımı almış bir şekilde bekliyorum ailem sanki bana baskı yapıyor gibi hissediyorum yapmasalar bile bir sey yapmak istemiyorum aslında hayatımda kimseyi kaybetmek istemiyorum ama tartışma ortamı yaratıyorum her zaman haliyle çevremde kimse kalmıyor çevremde pek arkadaşım kalmadı aslında bir yandan da komik esprili biriyim aslında kendimi sevdiriyorum bir yandan da çekingenim. hayatıma birini almak istiyorum artık yaşım da ilerliyor ama o da olmuyor ailem biriyle evlenmemi istiyor ama olmuyor işsizim hep evdeyim maalesef ki bu da mümkün olmuyor belki hayatımda biri olsa bana iyi gelirdi ama işte. Uykuya dalmak ve dalmamak arasindayken kafamın içinde sesler konuşmalar duyuyorum anlamlı anlamsız cümleler konusma sesleri bundan da rahatsızım bana onerileriniz nedir içimi döktüm buraya yardımcı olur musunuz bu yaşadığım durumu anlamlandiramiyorum nedir bu