Psikoloji Kategorisi

Kalabalık dar ve kapalı ortamlarda yapamıyorum bunun sebebi ne olabilir?

Merhaba, kapalı, basık ve dar alanlarda duramıyorum. Bu yüzden toplu taşımaya binmekte zorlanıyorum Nefesim kesiliyor, kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor, vücudumda uyuşmalar ve bazende his kaybı yaşıyorum. O an kendimi sakinleştiremiyorum. Ayrıca çocukluğumdan beridir çok kalabalık ortamlarda bunalıyorum daralıyorum dikkatim dağılıyor odaklanamıyorum hiçbir şeye. Mümkün olmadığı sürece girmiyorum kalabalık ortama. Neden böyle oluyor? Zaten çocukluğum asosyal biri olarak geçti. Yani insanlar öyle görürdü ? Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?

Kendimi semiyorum, nasıl sevebilirim?

Kendimi beğenmiyorum insanlar hatta tanımadıklarım bile bana ne kadar güzel olduğumu söyleseler bile beğenmiyorum yemek yemeyi bıraktım ve aynaya bakmadan duramıyorum yemek yediğim zaman kusmak istiyorum sürekli görünüşümü kontrol etmek zorundaymışım ve kilo almamak zorundaymışım gibi hissediyorum sürekli aynanın karşısında kendimi izliyorum ve sürekli kendimle ilgili kusur buluyorum bundan yoruldum ve kendime olan güvenim azaldı kendimi nasıl güzel hissedebilirim bilmiyorum

Çok çabuk sinirlenip parlamanın önüne nasıl geçebilirim?

Merhaba ben Sevilay çok çabuk sinirleniyorum her şeye takıntılarım çok oluyor uykudayken de o taktığım şeyle uyanıyorum panik atak anksiyete de oluyor çarpıntı arkadaşım yok hiç edinemiyorum insanların içine girince de sıkılıyorum duramıyorum çok çekingen biriyim insanlardan kaçıyorum resmen geçmiş ilişkilerimde canım yandı üzüldüm hasta oldum yaşadıklarım çok zoruma gitti kendimi değersiz sevilmeyen biri gibi hissettim hep kimseye anlatamadım derdimi içime attım anlayabileceğim bir arkadaşım bile yok özgüvensiz hissediyorum kendimi şuan evdeyim 1 sene olcak işten çıkardılar ondan beridir çok kötü oldum panik atağım anksiyetem çok arttı uyuyamıyorum geceleri uykum düzensiz baş dönmesi Vertigo var vücudumda titreme oluyor rahatsız ediyor beni kalp çarpıntısı da öyle ablama anneme anlatıyorum böyle böyle bunları yaşıyorum diye anlamıyorlar beni mutlu değilim 1-2 arkadaşım olsaydı diyorum kafam dağılırdı konuşurduk o da yok kafa karışıklığı da çok oluyor beynimin içi konuşuyor hep iş başvurusu yapmıştım baya bir yere aramıyorlar çalışsam kafam dağılır en azından diyorum arkadaşım olur başım ağrıdığı zaman geçmiyor beynimle uğraşıyorum bu sefer alışkanlıkmı oldu Can sıkıntısındanmı bilmiyorum saçıma elliyorum yolmak gibi elim gidiyor sürekli uğraşıyorum ellememeye olmuyor ailemle yaşıyorum annem ve babamla onlarlada kafam uymuyor tabi babam bakıcıdır küçüklüğümüzden beri baskı yaptığı için annemde öyle de babam daha çok gülerim bişeye gülme der ağlarım niye ağlıyo bu der babam üniversitesi okutmadı ablam ve beni göndermedi korkuttular sürekli küçüklüğümüzden beri destek olmadı babam işe girerim mesela beni götürürken bir sürü laf söylerdi gidiyoz ama nolcak bakalım şimdi bişey olcağı yok her seferinde aynı şeyleri söylerdi bende üzülürdüm zoruma giderdi hastaneye doktora götürürdü bişey çıkmadı bişey çıkmıcağı belliydi zaten derdi bişey anlatamazsın ters cevaplar verir hep bir kere şöyle arkadaş gibi derleşebilceğim konuşabilceğim bir baba değildi destek olmaz köstek olurdu çabuk sinirlenir kızar dinlemezdi hala daha öyle evde 1 senedir durdukça bende depresyon panik atak anksiyete herşey daha da arttı mutsuzum mutlu olamıyorum insan içine çıkamıyorum böyle sıkıntı geliyor utangacım çok birde 27 yaşındayım yaş psikolojisinede girdim evlilik v. s korkuyorum cesaret edemiyorum o düşünce yok gibi de birde etrafın çalışıyormu var mı biri gibi sorularındanda kaçıyorum rahatsız oluyorum sormasınlar istiyorum herşeyin hayırlısı tabi sorumluluk almak kolay bişey değil ki duygusal biriyimdir ağlarım hemen karşı cinse bişey hissettiğim zaman çok yoğun duygular hissettiğim için hep canım yandı üzülen ben oldum güvenemiyorum kimseye geçmişimdeki bu üzülmelerim canımı yakmaları hasta olmalarım üzüntüden aklıma geliyor hep gözümün önünde başka kızlara tercih edilmiş olmak göz Göre Göre görmek her şeyi canımı çok yaktı çok zoruma gitti şimdi ilişki yaşıcam zaman nasıl güvenicem nasıl olucak böyle olur mu düşünüyorum hislerim mesela nasıl olur çünkü yoğun duygular hissettiğim insanlardan çok canım yandı tekrar nasıl olucak teşekkürler dinlediğiniz için

Psikolojim kötü ne yapabilirim?

Merhaba kaç ay önce kardeşimi kaybettim ve ondan sonra psikolojik açıdan çok çöktüm. Onun gidişine kabullenmedim hala ve insan oğlu unutuyor bir çok şeyi, onun anılarını, sesini gülüşü, yürüyüşünü onun kendisini onu unutmak istemiyorum ve kalbim hala onun boşluğunda o olmazsa hayatım olmazmış gibi gerçekten çok kötü ama sabrediyorum bizimde imtihanımız ve en hayırlısı buydu belkide bizde gideceğiz onu biliyorum sabrediyorum. ( Bunu anlatmak istedim. ) Ve kardeşime asla suç falan atmıyorum zaten öyle bir şey yok ben kendi kendimi böyle yaptım düşüncelerim ben böyle oldu. İmtihanım belkide sabrediyorum. Hiç böyle bir olay yaşamamıştım daha sonra o olaydan sonra böyle oldu ben dediğim gibi kendim kendimi yıprattım çünkü önceden çok güçlüydüm ve ne karanlıktan korkuyordum ne tek başıma uymaktan hatta birçok hayalim vardı daha sonra işte psikolojik açıdan böyle oldum ve sanki büyük bir boşluğa düştüm ne hayatın anlamı kaldı benim için ne başka bir şey sadece Allah'a inancım var ve ailem için yaşıyorum sabrediyorum ama böyle sürmesi de beni çok yıpratıyor hiç isyan etmek istemiyorum belki de beni imtihanım budur diye sabrediyorum evet. İşte psikolojik açıdan nasılım diye sorarsanız eski alışkanlıklarımı ya da hobi mi desem onları artık hiç yapmıyorum neredeyse hepsini bıraktım gibi , ve birçok şeyden korkuyorum , bazen kendimi deli zannediyorum böyle düşünerek deli olmaktan korkuyorum. 2-3 ay gibi de takıntılı hastalığı geldi işte o da olunca ben daha çok yıprandım gibi. Aslında takıntılıları bırakmak için uğraşıyorum ama eskiden nasıldım onu ben hatırlayamıyorum bazen işte öyle olunca da sanki böyle yaptığım şeyler bana normalmiş gibi geliyor. Ve de hiç şekerim yok yani öyle biliyorum ama günde belki de en az 5 şeker yemem gerekiyor sanki ben şekerle böyle ayaktayım. Böyle bir şey olmadığını biliyorum ama gene de öyle yapıyorum . Ve diğeri gibi sürekli aynı yemekleri yiyorum ve sanki onlara yemediğim sürece ben ayakta kalamıyorum Ve böyle yapmadığımda bayılıyormuşum gibi oluyorum yani öyle hissediyorum, düşünüyorum. Hatırladığım kadarıyla eskiden böyle değildim böyle bir şey yaşamadım korkmazdım kalbim hiç böyle korku dolu olmazdı neredeyse şuana kadar ailemden uzaktım okuldaydım yurtta kalıyordum şuna ne onlardan ayrı olabiliyorum ne başka bir şey . Üniversite ye nasıl gidecem diye şuan onu düşünüyorum. Dediğim gibi bu imtihanım olabilir ve ben Allah'a inancımla yaşıyorum. İnşallah bunlar geçecek ama piskolijim iyi değil buda bir gerçek. Bu kadardı teşekkürler .

Ayrılık sonrası nasıl özgüven kazanabilirim?

Ben 3 yıl önce nişanlımdan ayrıldım. Benim için oldukça zorlu bir süreçti. Ailesi sorunlu bir yapıya sahipti ve çocuklarının kendi konfor alanlarının dışına çıkmalarını asla istemiyorlardı. Her seyin kendi istekleri doğrultusunda olmasını istiyorlardı. En sonunda bizi ayırdılar. Nişanlım olacak kişi başkasıyla evlendi ama ben o yaşadıklarımdan dolayı hayatımda tekrar yeni birisini istemiyorum. Bunu nasıl aşabilirim? Özgüvenim de kalmadı artık. Kendimi iyi hissetmiyorum.

Kendimi ifade edemiyorum, nasıl daha iyi konuşurum?

Ben çok sinirli kimseye güvenmeyen herkesin hep kötü düşündüğünü benim umursamadigini arkamdan hep bir şeyler döndüğünü düşünüyorum ve insanlara iyi niyetim yok hep ters cevap veriyorum ve hep iğneliyorum istemsizce eşimde dagil bu bizim hep aramizin açılmasına sebeb oluyor bir başkalarını kırdıktan sonra farkına varıyorum kimin olduğu önemli olmuyor düşünmeden aklima ilk geleni söylüyorum ve bu durum çok rahatsız edici ne yapmaliyim

Babam yaşında birine aşık oldum nedeni olabilir?

Selam, ben 26 yaşındayım 58 yaşında birine aşık oldum. Kendisi benim patronum. Bu duygular nasıl oldu bilmiyorum hiç bir şekilde anlam veremiyorum. Ne kadar vazgeçmeye çalışsamda bir türlü başaramadım. Ondan öncesi ve sonrası yokmuş gibi. Huzurluyum onun yanında. Onun o sevgisini hissedebiliyorum. Bu ilişkinin olmayacanı ve yanlış bir ilişki olduğunu biliyorum ama onsuzda bir şey düşünemiyorum. Bunu neden yaşıyorum? Ne yapmalıyım?

Belirsizlik sürecini nasıl atlatabilirim?

Merhabalar, benim bir arkadaşlığım var özel hissimin olduğu çeşitli nedenlerden dolayı oralara ilerleyemedik zaman, hazır olmama, zamanında hislerin olmaması gibi ben özel hislerimin olduğu biriyle devam edemeyeceğimi söyledim ama birbirimizi kaybetmek istemiyorduk ama sürekli sorunlar yaşadık. Bu belirsizlik benide çok yıprattı en sonunda karar aldık ve yıl sonuna kadar bir sonuca vardıralım dedim netlik istedigimi belirttim karşımdaki kişide kabul etti. Ben kendi yaptığımın doğru olduğuna inanıyorum belirsizlikle kendimi yıpratmak istemiyorum yinede onu bir karara zorlamak bence doğru ama yinede uzmanına sormak fikir almak daha doğru galiba cevabınız için şimdiden teşekkür ederim.

Sevgilime dissosiyatif kişilik bozukluğu tanısı konuldu, ne yapacağım?

Benim sevgilime dissosiyatif kişilik bozukluğu tanısı kondu 2 tane hayali arkadaşı var beni aradığında irem komşumuz dedi telefon numarasını at dedim attı ama numara yok sadece isim akşamları başka biri diğer zamanlar başka biri aynı duruma beni de dahilip edip demediğim şeyi dediğimi iddia etti inkar edince kızdı sonra be unutmuşumdur diyip geçiştirdim ama ben durum karşısında ona nasıl yaklaşıp bu durumun gerçek olmadığını nasıl söyleyeceğim çünkü biz seneye evleneceğiz

juju

Sevdiğim çocuğun bana karşı hissi olmadığı için bitik durumdayım

Bazen durduk yere ağlamak istiyorum sevdiğim çocuğun bana karşı hiç bir hissi olmadığı için bitik durumdayım sürekli olumsuz şeyler düşünüyorum ve bu konuda kendime engel olamıyorum derslerimde başarısız olduğumda kendimi çok kötü hissediyorum ve bu beni daha az ders çalışmaya itiyor hoşlandığım çocuk gözümün önünde her gün ama olumlu bir sonuç almamaktan korktuğum için ona açılamıyorum bu duygularımla başa çıkabilmek için ne önerirsiniz