PsikolojiKategorisi
Zihinsel ve duygusal olarak kendini daha iyi hissetmek bazen küçük farkındalıklarla mümkün. Duygularını anlamak, iç dünyanı keşfetmek ve kendine biraz alan tanımak istiyorsan doğru yerdesin.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Sürekli manipüle edilmek beni tüketti, bu durumdan nasıl çıkarım?
Kendime saygısızlık yapmış gibi hissediyorum gerek okulda gerek arkadaş ortamında, aile de ve ilişkim de manipüle ediliyorum ve bunun önüne geçemiyorum hayattan bi beklenti içinde değilim her şeyi çok fazla düşünüyorum ve bu beni çok yıpratıyor ne yapmam lazım iyi hissetmek istiyorum her şey herkes beni bunaltıyo ve yoruyor git gide her şey kötüye sarıyor ve benim gücüm kalmadı yaşadıklarım beni mahvetti tükendim
Gece evde tek başıma kalmaya nasıl alışırım?
Merhaba Ben evde geceleri tek başıma kalamıyorum evliyim ve hamileyim eşim işi gereği 1 hafta gündüz 1 hafta gece çalışmakta gece çalışmasında gideceği zaman ben evde tek başıma kalamıyorum korkuyorum içime korku düşüyor o gideceği zaman bende hemen onunla birlikte çıkıyorum evden anneme gidiyorum ve orda kalıyorum kendi evimde kalmak istiyorum kendi yatağımda yatmak istiyorum ama olmuyor uykuya dalmak ta güçlük çekiyorum bu benim hayat kalitemi düşürüyor ne yapmalıyım 🙂
Kötü bir şey olacak korkusunu nasıl aşabilirim?
Merhaba kolay gelsin ben en ufak bir kötü olayda korkuyorum titriyorum kalbim duracakmış gibi hissediyorum kafamda hep kötü birşey olacakmış düşüncesi oluyor kapı çaldığında bile kapıyı açtığımda korkunç bir durumla karşılaşırım diye düşünüyorum ve çoğu zaman kapıları bile açmıyorum her an deprem oluyormuş gibi hissediyorum söyle yapmiyim kötü bir şey olur söyle yapmiyim acil birşey olur diye düşünüyorum ve asla kendimi rahat bırakmıyor hayatın tadını çıkaramıyorum kafamda hep bir korku hep bı düşünce var ve her olayda ellerim ayaklarım titriyor kendime engel olamıyorum
Böcek fobimi nasıl atlatırım?
Böcek görünce korkuyorum ağlıyorum psikolojim iyice gidiyor panik yapıyorum öfkeleniyorum duramıyorum günlerce kabus görüyorum sırf böcek geliyor diye balkonumu kapattım eşimle tartışıyorum böcekler yüzünden onu suçluyorum yaşadığımız bu şehre bu eve getirdi o diye sinirlerim bozuluyor odaklanamıyorum kafaya takıyorum uyuyamıyorum geceleri dışarı çıkmak istemiyorum camları açmak gibi bir düşünce gelmiyor sigarayı bile mutfakta içiyorum böceklerden korkuyorum elimde değil ve sevmiyorum kötü oluyorum
Hissizlikten kurtulmak istiyorum
İçim bomboş gibi herşeye aman diyip geçiyorum. .. hic bir sey hissetmiyorum. .. çocukluk hayalim olan polislikten alındım. .. eşim tarafından aldatıldım ama bomboş içim hissiz gibi eski neşeli hallerine dönmek istiyorum. Aldatıldım üzülüp ağlayamıyorum. Komik birşeye gülemiyorum. Polis olamayınca başka hayalim yapacağım becerebileceğim bir şey yokmuş gibi hissediyorum. Kendime yapacak bir hayal bir hedef bulup koyamıyorum. Elimde hiçbir imkanım olmadığı için ayrılamıyorum. Birseylere mecbur bırakılmaktan çok yoruldum artik
Trikotillomaniden nasıl kurtulurum?
Merhaba ben Büşra. 24 yaşındayım. 11 senedir trikotillomani ile mücadele veriyorum. Köklerden daha çok uçlarından kopartıyorum. Tırtıklı ve kırık saç uçları. Ele dümdüz gelen değil hissiyatı olan saçları. Biliyorum çok utanç verici. Yıllarca bunun utancı ile yaşadım. Aylarca psikiyatri ilaç tedavisi gördüm işe yaramadı. En son hipnoterapi ile ilgili bi tedavi buldum. Psikolog bu tedavi yöntemi ile iki seansta biteceğini söyledi. İki seans gittim ve birden bana 18 seans yapacağız dedi. Zaten işe yaramamakla birlikte maddi durumum olmadığı halde yüklü miktarda param gitti. Kandırılmış hissettim. Çok umutluydum. Enerji ve inanmak ile başarılmayacak hiçbir şey yoktur buna inanırım ben. Ancak maalesef o son tedavi seçeneğinde tüm umutlarım soldu. Bütün hayatım boyunca bununla yaşayacağım sanırım. Sürekli yerlerde saç görmek, saatlerce kolum ağrıyana kadar saçlarımı koparmak beni mahvediyor. Her genç kızın gibi saçlarımın olmaması beni mahvediyor. Sürekli bunun üzüntüsü ile geçti çocukluğum ve gençliğim. Saçlarımın biçimsizliği beni cok üzüyor. Herkesin uzun gür saçlarının değerini bilmemesi bazen de kızdırıyor beni. Eskiden çok güzeldi saçlarım. Şimdi ise bir avuç dahi yok ve çok biçimsiz,kısa. Sosyal yaşantımı fazlasıyla etkilemekte ve yıpratıcı maalesef. Uzun bir süre pes ettim bıraktım kabullendim. Ama bir gün bir şey fark ettim. Takma tırnak taktığım zaman saçlarımı kopartmakta zorlanıyordum. Ve protez tırnak yaptırdım. İki aydır protez tırnak kullanıyorum. Evet yine koaprtıyorum ama o kadar az ki. Saçlarım gözle görülür şekilde uzamaya başladığını hissediyorum ama bana yetmiyor. Yıllarca bu biçimsiz kısa saçlarla yaşadım. Ve nereye kadar protez tırnak kullanabilirim bilmiyorum. Tırnakları çıkarttırsam eğer tekrar eskisi gibi saatlerce kopartmaktan korkuyorum. Saçlarımın tekrar minicik olmasından korkuyorum. Evet şuan hala çenemde bile değil saçlarım ama 3 ay öncekine göre benim için o kadar uzun ki, çok değerli. 2 cm uzaması bile çok değerli. En son saçlarım uzun ve gür olduğunda 13 yaşındaydım. .. 11 sene. Koskoca 11 sene saçlarımı hiçbir zaman çenemi aşağısında göremedim. Bir kadın için en önemli şey saçları iken ben bununla sınanıyorum. Yine de şükrediyorum aşırı aşırı kelliklerim oluşmadığı için. Ama işte. .. Çokta üzülüyorum. Bu kadar diyeceklerim. İçimi dökmek iyi geldi. Kimseye itiraf edemediğim utanç duyduğum bir durum maalesef.
Anksiyete ve narsist bireylerle nasıl başa çıkarım?
Merhaba ben 26 yaşında genç bir kadınım. Bundan yıllar önce anneme şiddet uygulayan içki içen ve ailesiyle ilgilenmeyen bi babayla beraber büyüdüm. Daha sonrasında üvey abimde annemi darp edip bana tacizde bulundu. Bir yıl önce kendi abim de bana şiddet uyguladı. Abimin öfke patlamaları oluyordu şuan geçmiş gibi ama babamla kendisi birer narsist bireyler. Annem otoriter gibi görünmeye çalışıyor biraz bana baskı uyguluyor her dediğini benim yapacağımdan emin olarak söylüyor . Kendime ait bir alanım yok evde. Fakat ben aynı zamanda okumuş nişanlanmış da bir kızım. Ve benim evlilikle alakalı korku kaygılarım var . Anksiyete bozukluğumun olduğunu bundan bir yıl önce ağlama nöbetlerimle bir psikoloğa giderek öğrendim. Fakat benim artık bu durum uyku kalitemi bozmaya fiziksel olarak da yüzümde kızarmalara yüzümde ateş atmışçasına yanmalara ve bazen hatta genelde kekelememe sebebiyet veriyor odaklanammıyorum hiçbir yaptığım işe. Öncelikle başta yazdığım şeyler için zamanında gidilmesi gereken yerlere gidip gerekli önlemleri almaya çalıştık. Fakat narsist bireylerle uğraşmak çok zor. Ben sizden benim anksiyeteme ilaçsız bir çözüm istiyorum ve birde bana gün içinde ne yapabileceğimi söylermisiniz ben işsizim evde sınava hazırlanıyorum.
Kendimi iyi hissetmek için ne yapmam gerekiyor?
Kendimi devamlı üzgün ve mutsuz hissediyorum . Her şey çok boş ve anlamsız geliyor. Kafamdaki sesler hiç susmuyor . Değersiz ve işe yaramaz hissediyorum . Sosyal bir insan hiç değilim. Sürekli evdeyim. Küçüklüğümden beri hep yaşımdan büyük sorumluluklar verildi. Evin annesiyim gibi bir şeyim. Kendi hayatımdan daha çok karşımdakini düşünüyorum. Özgüven eksikliği yaşıyorum. Kendimi sevmiyorum. Ruh halim hem günlük hayatımı hem de yakınlarımı etkiliyor. Tek dileğim üniversite okuyup kendi ayaklarımın üstünde durmaktı. Ama o da olmadı hep bir engel çıktı karşıma sanki ben ne kadar direnirsem o o kadar uzaklaşıyorum. Hayalim yok ve ileriyi hiç göremiyorum. Yaşıtlarıma göre çok farklı düşünüyorum. Bu da beni ister istemez diğerlerinden ayrıştırıyor. Kendimi çok yalnız hissediyorum.
Kendimle baş başa kalmayı nasıl öğrenebilirim?
Arkadaş grubum ve akrabalarım tarafından terk edildim. Aile bireylerinden başka kişilerle görüşmüyorum. Kendimle nasıl daha verimli vakit geçirebilirin? Zaman zaman kendimi kimsesiz kalmış ve yaşanılanları o hak etmemiş gibi hissedip ağlıyorum. Rutinlerime dönmede zorluk yaşıyorum. Telefonda birinin aramasını ve kapı çalıp birinin gelmesini beklemek beni üzüyor. Üzüntümü unutmak için de sürekli telefonla oynuyorum. Kendime nasıl daha iyi gelebilirim? Şimdiden teşekkür ederim:)
Kafama takmamak için ne yapmam gerek?
Ben 10 aylık evliyim her gebelik testi yaptığımda negatif çıkıyor negatif çıkınca üzülüp ağlıyorum kendimi yipratiyorum bebeklere felan sarılıyorum bebek kiyafetlerini kokluyorum oyuncak bebekleri kendi bebeğim gibi uyutmaya çalışıyorum yardım edin lütfen bana kendimi hiç iyi hissetmiyorum bunu nasıl önleyebilirim