Sosyal Hayat Kategorisi

Misofonyadan nasıl kurtulabilirim?

Merhaba, bir anda ortaya çıkan ve bütün hayatımı etkileyen misofonyadan nasıl kurtulabilirim? Tahmini olarak yaklaşık 11-12 yıl önce başladı diye düşünüyorum. İlk başlarda saç yolduracak kadar rahatsız oluyordum seslerden. Birkaç ay ilaç kullanıp kısa süreli rahatlama yaşadım ama devam etmedim ilaca. Şu an bütün küçük seslerden rahatsız oluyorum, kulaklarımı tırmalıyor, beynimde çivi çakar gibi etkisi var. Bazı arkadaşlarım rahatsız olmamam için dikkat ederken misofonyayı anlattığım halde ailem asla anlamıyor ve bu beni daha çok öfkelendiriyor. Bu sorunu aşabilmek için bazen çıkan sesleri özellikle dinliyorum ama uzun sürmüyor. Bazı kişilere de tahammül edebiliyorum ama ailemin yanında kulaklıksız asla duramıyorum :( şapırtı sesleri, sert yiyecekleri yerken çıkan sesler, sakız sesi, diş gıcırdarken çıkan ses, vb. sesler, nefes sesi bile rahatsız ediyor bazen. Sosyal hayatımda çok zorlanıyorum, herkese söyleyemiyorum bu durumu, çıkan o seslerin ortasında mücadele etmeye çalışıyorum. Nasıl bir anda ortaya çıktı, altında yatan sebep ne olabilir çok merak ediyorum. Nasıl kurtulabilirim bu durumdan, nasıl iyileşirim umarım yardımcı olabilirsiniz. Teşekkürler şimdiden.

Hayatıma nasıl başlarım bilmiyorum

7,5 ay önce annemi kaybettim. .. Annemden sonra hayatımda bir çok değişiklik oldu. En çok değişen babam ve duygularımdı. Hayatıma devam etmekte zorlanıyorum ne yapacağımı bilmiyorum sadece kafam çok fazla dolu ve sanırım yardıma ihtiyacım var. Hemde çok fazla yardıma. .. Kendimi tanımaya ihtiyacım var. Hayatın önemini ve doyasıya yaşamın ne olduğunu görmek, hissetmek istiyorum. .. Sanırım mutlu olmaya ihtiyacım var

Normal erkek arkadaşım fazla yakın davranıyor

Lisedeyim bir erkek arkadaşım var sadece arkadaşız. Ama o bana yakın davranıyor ve sürekli bir şekilde mesaj atıyor. Ben de arkadaş olarak konuşuyorum sohbetimiz eğlenceli geçiyor. Sonra kendi kendime rahatsız oluyorum acaba benle ilgili farklı düşüncelere sahip hoşlantı anlamında yoksa ben mi yanlış anlıyorum çünkü okulda da genelde yanıma geliyor ve sormak da istemiyorum ben yanlış anlıyorsam sorduğum sorudan dolayı arkadaşlığımız biterse diye. Sınıftan bi arkadaşım da sana yakın davranıyor senden hoşlanıyor diye şakalaşıyor napmalıyım kimi dinlemeliyim bilmiyorum

Geçmek bilmeyen bu hisleri nasıl aşarım?

Sürekli yalnız kalmak evden çıkmamak istiyorum. Okulumda bile kendimi yalnız hissediyorum (tek başıma takılıyorum sürekli) sanki kimse kafa yapımda değil ya da benden hoşlanmıyor gibi hissediyorum ve bunu bir türlü aşamıyorum. Yakın arkadaşım vardı o varken çok iyi hissediyordum ama satıldım bunu yaşadım birkaç kez daha farklı arkadaşlarımdan da ve güven problemi yaşıyorum sürekli. Ailem de soğuk durduğumu söylüyor ama elimde olmuyor samimi olmaya çalışıyorum, çekingen biriyim adım da atamıyorum. Konuşmakta iyi değilim sürekli yargılanırım ya da sevilmem diye düşüyorum ama iyi biri olmaya çalışıyorum her zaman. Sadece ailemin yanında aşırı rahat oluyorum ve sürekli konuşmak dertlerimi anlatmak istiyorum. Anksiyete, sosyal fobi ve panik atak (genetik panik atak) teşhisim vardı bunları yavaş yavaş aştım daha rahatım eskisinden ama tam olarak değil sanırım, sürekli yemek yemeye (bu yüzden aşırı kilo aldım) , bişeyleri ertelemeye ve çok büyük ilgi eksikliği yaşamaya başladım sanki sadece ailem seviyor beni gibi. Yalnız kalmak istiyorum ama yalnız hissettiğim için üzülüyorum, depresif hissediyorum sürekli ne yapabilirim? Psikolojik destek almak dışında kendim neler yapabilirim aşabilir miyim bilmiyorum.

Topluluk önünde konuşma ve sosyal anksiyete

Herkesin sürekli beni izlediğini düşünüyorum bu yüzden strese giriyorum. Kendimi yeterince güzel hissetmiyorum özgüvenim çok düşük. Topluluk önünde konuşmak çok utanç verici geliyor. Olumsuzluklara kolayca kapılıyorum. İnsanların dediklerini fazla önemsiyorum. Ufak bir hata yapsam bile rezil olmuş gibi hissediyorum. Kalabalık ortamlarda güvende hissetmiyorum. Özgüvenimi artırmak istiyorum. İnsanlar beni izlediğinde panik yapıyor ve acele ediyorum. Sunum yapmak çok korkutucu geliyor. Teşekkürler

Çok kötü hissediyorum

Okulda kompozisyon yarışması var daha önce üç kere katıldım ve derece ödül almıştım. Yeniden var ama ben katılmak istemiyorum ödül almaya gitmek çok geriyor kendimi çok kötü hissediyorum daha önce ödül töreninde çekindiğim fotoğraflar için dalga geçmişlerdi ve ben artık yazmak istemiyorum. Öğretmenim rica etmişti hayır deyip kestirip atmıyım diye sizin için denerim dedim ve şimdi herkes insanları peşinden koşturup egoistlik yapıyorsun diyor ama benim amacım kesinlikle o değil sadece mutlu ve rahat hissetmek istediğim için bunu yaptım ayrıca insanların beni tanımaları iyi bişeymiş ama benim umurumda değil çünkü birilerinin beni tanıması benim mutluluk sebebim değil beni anlamadıklarını düşünüyorum çok kötü hissediyorum kendimi sevmiyorum galiba her şeyi elime yüzüme bulaştırdım ayrıca her şeyi yanlış anlayan sulugözün tekiyim galiba kendime de sinirliyim

Alıngan bir insan olmayı nasıl aşarım ?

Arkadaş ortamında veya aile ortamında yapılan ufak şakalardan bile etkilenebiliyorum genelde yaşadığım sorunlar içimde birikir ve birden patlarım çevremdeki insanlarda bundan etkilenir ve bu benim sosyal yaşantımı gerçekten çok ama çok fazla etkiler genelde bu gibi sorunlar yüzünden sık sık depresif bir ruh haline girebiliyorum bu benim hem iş hayatımı hemde sosyal hayatımı çok ama çok fazla etkiliyor bunu aşmam gerekiyor

Vazgeçemediğim bir huyum var?

Merhaba değer verdiğim karşı cinsten biriyle konuşuyordum birgün mecbur bırakıldığim için hayatımdan çıkardım ve o günden itibaren sürekli kafamda acaba çıkarmasaydım ötesi olur muydu oda birşeyler hissetmeye başlar miydi hissediyor muydu ben mi çok anlam yükledim gibi sorulara yanıt aramaya başladım ve ara sıra profiline girip bakıyorum içimde yapma artık saçma desemde yapıyorum ve bir turlu bu huyumdan vazgeçemiyorum ne yapabilirim

İsteksizim yorgunum

Bir süredir kendimi çok yorgun hasta gibi hissediyorum ama hasta değilim. Hic bişey yapmaya sabrım yok istegim yok zorunda olduklarimi yapıyorum onun dışında modum düşük kendimi mutsuz hissediyorum. kendimi eğlendirecek mutlu edecek şeyler bile yapamıyorum uğraşmak istemiyorum hicbiseyle kimseyle konusmak muhatap olmak istemiyorum konusursam bile kendimi bi anda dalmis kopmus hissediyorum. yardımcı olursanız ne yapmam gerektigi ile ilgili teşekkür ederim

Kaygılı düşünce ve güven

Merhaba, umarım iyisinizdir. Ben her şeyin herkesle paylaşılmaması, bazı şeyleri sadece kendi içimizde tutmamız gerektiğine inanıyorum. Etrafımda çok değerli dostum ve arkadaşlarım var. Beni anlamadan yargılayacak kimseye hiçbir şey söylememek tercihim. Ama bazen duygularımın çok dorukta olduğu anlarda o anın getirisiyle bazen sadece benim anlayacağım bir bakış görülürken bazen de sözcükler çıkıveriyor ağzımdan. Etrafımda dinlemeye hevesli biri olunca da konu ilerleyebiliyor. Bu bazen iyi hissettirirken bazen kötü hissettiriyor . Alma verme dengesizliği veya aniden dolan bardağı hızlıca boşaltmak gibi bir şey bu hisleri artık tanıyorum. Çünkü düşünmeyi gerçekten çoğu zaman seviyorum. İnsanları hatta en başta kendimi anlayıp etrafa daha anlayışlı bir pencereden bakabilmeyi seviyorum. Benim sizlere danışmak istediğim bazen gözlem yapmayı, dinlemeyi tercih ettiğim konuları da takip ettiğim ortamlarda aniden kafamda beliren ve bende özeli olan bir meseleyi pat diye söylesem veya hiç olmayan acayip bir şeyi söylesem şuan ne olur gibi düşünceler beliriyor. Şuana kadar hiç böyle bir şeyi kendime yasatmadigim için o düşüncede boguldugum anlarda düşüncelerimde ibaret değilim gibi cümlelerle kendimi sakinleştirebiliyorum ama bu soruyu yazmaya tam da o kaygılı hisle başladım. Bir minik şey daha duygusal yükümü başkasıyla değilde herkes kadar paylaşmaktan ziyade güvendiğim biriyle fikir alışverişi yapmayı tercih ederim ama bunu tutamadigim ve başka pencerelerden o kişinin güvenilirliğinin sorgulandığı zamanlarda içimdeki kötü hisse engel olamıyorum. Normalde derim ki hani ben güvendim ama o an tek gayem içimi bosaltmak olabiliyor ki ben susma işinin hakkını veren kısme n içe dönük bir karakterim