Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Nasıl istenmeyen düşüncelerle başa çıkarım

beynim sürekli bu düşünceleri ürettiği için içim hep huzursuz oluyor. bu beynimi yormakla kalmıyor bedensel olarak ta bir yorgunluğa sebebiyet veriyor. bu düşünceler artık tik gibi oldu. yani onu oraya koymazsan bu böyle sonuçlanır gibi . bu düşünceler beni gün içinde çok fazla boğuyor. artık gerçekten bıktım bu düşüncelerle uğraşmak hayat zevkimi yok ediyor. çok bunaltıcı hissettiriyor bu düşünceden kurtulmak istiyorum

Hayattaki amacımı nasıl geri kazanabilirim

bazı zamanlarda gerçeklik algımı yitiriyorum günlük hayata karşıma çıkan herşey nesne veya canlı herşeyi kendi kendime neden var ben neden varım bu neden var gibisinde sorguluyorum bu sorgulama sonucu zengin de olsam bişeyler başarsamda başarmasamda benim için artık bişey ifade etmemeye başladıbunları düşününce içime anlık bir daralma korku geliyorbeni şüpheci ve paronayak yapmaya başladı bu süreci nasıl atlatırım veya bu ne zaman biter

İletişim

Sevgilime nasıl destek olabilirim

Merhaba hocam sevgilimle bi kaç aydır sevgiliyiz ben ailesiyle tanıştım o ailemle tanıştı hepsiyle de çok iyi anlaştım özellikle babasıyla. Artık ailelerin tanışma günü geldi gelmelerine 4 saat kala sevgilimin babası kalp krizi geçirdi olabildiğince elimde geldikçe destek olup hastanede yanlarında oldum ama vefat etti köye gittiler elimde olsa bende gidecektim ama ailem yollamadı her gün arayıp halini sormaya çalışıyorum hem onun hem ailesinin ama ben aramadıkça aramıyor aradığım zaman da seni arayacağım diyip geri dönmüyor ne yapabilirim

Kaygı

Gelecek kaygısı ile baş etme

19 yașındayım. Geçen sene istemediğim bir bölümde okuyordum. Bölüm değiștirdim ama istediğim bölüm bubdeğildi. Gelecekte yapacağım iș ile ilgili çok endișeliyim. Para kazanamamaktan korkuyorum. Artık ne iș yapmak istiyorum onu bile bilmiyorum. Güzel sanatlar öğrencisiyim ama bu bile beni rahatsız etmeye başladı artık. Keşke basit kafamı yormayacak bir şey seçseydim diyorum. Seçenekler arasında boğuluyorum. Seneye kendimi istediğim bölüme alsam bile bu beni tatmin edecek mi bilmiyorum. Yaş olarak da geç kaldığımı hissedeceğim. Bunlar bir yana yapmak istediğim şeyleri de yapamıyorum. Disiplinim hiç yok. Çok çaresiz hissediyorum.

Aile

Evliliğimi bitiremiyorum

Merhaba 32 yasinda erkeğim 2. 5 yaşında bir kızım var , eşimle hiç bir ortak noktamız yok ben yaşım geçiyor diye zorladım evlendim cahilin önde gideni kızımada cahilce bakıyor ama ben velayet konusundan dolayı sabrediyorum çünkü kızımın babasız büyümesini doğru bulmuyorum , birşeylerin düzelmeside zor kafası basmıyor elde telefon günde 10 saat bakar , yemek yapmaktan anlamaz , çalışma hayatıda yok, ben cahilden eş dost olmayacağını anladım ama kızım için nasıl bir çabanın içine girmem gerek hele hele bu ülke şartlarında bir kız çocuğu ailesiz ne kadar sağlıklı büyür bana dayanmam için tavsiye verin lütfen

cannn

zor bir süreçten geçiyorum

Nisanda meme Cadan her iki göğsümü de aldırdım,ameliyatın 5. Günü eşimin yanında çalıştırdığı hep acıyarak anlattığı kızla beni aldattığını öğrendim,hemen dava açıp boşandım. 14 yıllık evliliğimden elimde maddi manevi hiçbirşey yok,2 çocuğumla mücadele veriyorum. ve yaşadıklarımı uğradığım haksızlığı sindiremiyorum,birgün çok güçlüyüm,birgün diplerde,bu süreci nasıl atlatacağımı bilemiyorum. emeklilik dilekçesi verdim rahatsızlığımdan dolayı,evi de değiştirmek istiyorum ev kayınpederimin,ama maddiyattan dolayı beklemedeyim,bu ev beni boğuyor.

Kaygı

Panik atağımı nasıl durduracağım?

Bugun okullar basladı. Ben 3 sene once suan okudugum okulda okuyodum ve oradan bazı arkadaslarım vardı. Simdi buraya tekrar geldigimde bir kacı buradaydı, sadece bir kac tanıdıgım vardı ve hepsi bana soguk yaptı, Bugün okulda yalnız kaldım. Yanıma kimse gelmedi. Eski okulumdan ise nakilimi çok dıslandıgım aileme yalvar yakar aldırmıstım. Bugün korkunc gecti. Gün icinde pek belli etmedim ama gün sonunda tekrar panik atak yasadım. Her nakil aldırdıgım okula alısmaya calıstıgımda yasanan bir durumdu aslında. 2 sene önce bunu yasadıgımda durum cok daha vahimdi. Demin cok üsüyordum, cok korktum ve ürperdim, nefes alamamaya basladım, istemsizce sürekli agladım, nefes almam o kadar zorlastı ki… Basım agrıdı ve dönmeye basladı. En sonunda bayılacak raddeye geldim. Gercekten korkunctu. En sonunda büyüklerimden birinin yanına gittim ve ona sarıldım. O beni sakinleştirdi.

Hiçbir şey yapacak enerji ve disiplinim yok, kendimi nasıl geliştirebilirim ?

Üniversite öğrencisiyim normalde 5 yıl olan bir süreç ve bu sene mezun olmam gerekiyordu, ama okulum baya bir uzadı. Üniversiteye girdiğimden beri yerimde sayıyorum, psikolojik olarak çok zor süreçlerden geçtim ve uzun süreler derslerimi ihmal ettim. Derslerimi ve sosyal hayatımı da ihmal ettiğim bir donma süreci yaşadım nerdeyse, depresyondaydim yoğun kaygı bozukluğu yaşıyordum. Bir şekilde bunlarla başa çıkmayı öğrendim ama hayatımı ve zamanımı kontrol edemiyorum artık. Derslerimde başarısız oluyorum çünkü adapte olup bir plan program çerçevesinde goturemiyorum, duygusal dalgalanmalarım overthinklerim depresif ruh halim beni bir anda bir donma moduna sokuyor ve ben günlerce haftalarca derslerden elimi etegimi çekiyorum mesela sonra da bir daha ipin ucunu yakalamak çok zor oluyor. Onun haricinde günlük aktiviteler için de enerji bulamıyorum, spor yapacagim diyorum bir gün yapıyorum bazen 3 gün yapıyorum sonra yine birakiyorum. Kendimi, şuanki mental durumumu hiç beğenmiyorum, gelecekle ilgili hiç hayalim planım hedefim yok çünkü. Bir sürü şey yapıp kendini geliştiren insanlara çok özeniyorum, ama ben tüm gün elimde telefon yatıyorum mesela. Dil öğrenmek istiyorum, okuduğum bölümle alakalı ogrenmem gereken yazılım programları var, okumak istediğim kitaplar var, spor yapmak istiyorum, dolu dolu bir hayat istiyorum ama her sabah uyanınca akşam bunları planlayıp düşünmemiş gibi eline telefon alıp tüm gün sosyal medyada geziyorum, veya geçmişi düşünüyorum, insan ilişkilerimi aşırı kafaya takıyorum, insan iliskilerimle ilgili kafamda kötü kötü senaryolar kuruyorum. Bir ugrasim olsa kafamda da bu kadar senaryo kurmam tabiki, ama bir seylere odaklanıp yapicak beyin hücrem yok sanki kafamın ici bomboş gibi. Beni en çok zorlayan şey insanlarin gözünde nasıl gözüktüğümü sürekli tartıp biçip bunun üzerine aşırı düşünmek ve endişelenmek, zamanımın tamamını düşünerek geçirmek. .. İkincisi de hiçbir şey yapmadan yerinde saymak, okuldaki derslerim dışında ugrastigim hiçbir şey yok ve onlara da kafamı veremediğim için onlarda da başarısız oluyorum. Aylar geçiyor mesela bir dönem bitiyor, ben o 4 ayda ne yaptığımı bile hatırlamıyorum bir zihin hapishanesinde kalmışım, insanlar bir hayat yaşıyor ben yerinde duruyorum gibi. . Umarım anlayabilmişimdir. . İstediğim şey ise küçük adımlarla da olsa artık beynime faydalı alışkanlıklar kazandırmak, kendim için bir şeyler yapmak, zaman geçiyor yıllar pes peşe geçiyor ben kendime hiçbir şey katmadan liseden mezun olduğum halimle duruyorum. .

Ben halisünasyon görüyorum

Ben halisünasyon görüyorum iç sesler duyuyorum Napacam ben artık rahat olamıyorum halisünasyon beni çok rahatsız ediyor geceleri oluyor evde beyaz duvarda görüyorum ben her gün uyuyamıyorum uyku problemim bozuk Napacam ben uykumu kaçırıyor her zaman artık ben uyuyamıyorum keşke olmasaydı ama oldu ben sesler duyuyorum yanlış şeyler söylüyor bana Beyaz duvarda halisünasyon benim karşımda duruyor öyle bekliyor Napacamben keşke olmasa

İlişkimde sürekli aynı sorunları yaşıyorum, ne yapmalıyım ?

Iliskimde sorunlar yasiyorum cok fazla uzerine gidiyorum yapma dedigi seyleri yapiyorum arama dedikce ariyorum yazma dedikce yaziyorum kendime hakim olamiyorum 3 sene ayri kaldik tekrar bi araya geldik ama ben kendime hakim olamiyorum ister istemez ariyorum yaziyorum bu sefer beni engelledi baska numaralardan ariyorum cok sinirlendi cok seyler soyledi ne yapacagimi tam bilmiyorum kendimi toparlamak istiyorum cok bunaldim cok sıkıldim