Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Fazla duygusal bir insan olmayı nasıl aşarım?
Panik atak, anksiyete ile mücadele etmekteyim. Aşırı terleme ve nefes nefese kalma problemim var kalabalık bir ortama girince daha da artıyor. Konfor alanımdan çıkmak istemiyorum. sürekli yemek yeme ihtiyacı hissediyorum. Dış görüntüme fazlasıyla takılıyorum. Özgüven eksikliği yaşıyorum. Fazla duygusal bir insanım ve bir şeyleri sürekli erteleme huyum var. Gün içersin de sürekli uyumak istiyorum. Nasıl kurtulabilirim yorumunuzu da merakla bekliyorum.
Huzurlu mutlu olmak için ne yapabilirim?
Evliyim eşimle 6 yıllık iki çocuğum var biri beş oğlum kızım iki yaşında eşimden hiç destek görmüyorum sürekli işi ve ailesi ailesinin yaptığı her şeye susup beni suçlu görüyor beni bi hizmetçi olarak her şeyi benim yapmamı istiyor ona karşı sevgim bitti sürekli karı kız bakmaları sürekli elinde telefon lavoba banyoya kadar hatta hiç bir sevgi cümlesi duymadım üzülsem umrunda değilim yüzüme bile bakmıyor ilgi hiç yok bütün gün evde tek başıma kimse yok çevremde iki çocuk bütün yük bende kendimi iyi hissetmiyorum
Karşılaştırma yapmayı nasıl bırakabilirim?
Yeni mezun ingilizce öğretmeniyim. Öğretmenlik yapmak istemiyorum çevremden iş baskısı görüyorum. Yaşıtlarım özel kurum bile olsa çalışmaya başlayıp kendi hayatlarını kurmuşlar isteklerim başka olsa bile kendimi onlarla karşılaştırmaktan alıkoyamıyorum sürekli kendimi geç kalmış hissediyorum yaşım 25. Sürekli farklı insanlarla yaşamamı karşılaştırıp kendimi aşağılıyorum köyde yaşadığım için çok fazla bağnaz düşünceye maruz kalıyorum. Geç kalmışlık ve kendimi başkalarıyla kıyaslamaktan geri alamıyorum. Ailem benim yanımda bi noktadan sonra hadi hayatını kur diyeceklerini de biliyorum kendimi onlara yük gibi hissediyorum
Öfke sorunumu nasıl aşabilirim?
Geçmişe çok takılıyorum. Herkesin ne dediğinden çok etkileniyorum ve öfkemi kontrol edemiyorum. Geçmişte olan olayları tekrar tekrar düşünüp sinirleniyorum. Devam edemiyorum. Her olayda olumsuzu görüyorum. Öfkelendiğimde başka birine dönüşüyorum. Öfkemi kontrol etmek istiyorum. Çevremde bana yardımcı olabilecek kimse yok. Etrafımdaki insanlar tarafından anlaşılmadığımı hissediyorum. Kendimi yalnız hissediyorum. Arkadaşlarımla arama mesafe koydum, hep üşendiğim için sosyal hayatım bitti. Yardıma ihtiyacım var.
Hayatımda Nasıl Daha Fazla Anlam ve Mutluluk Bulabilirim?
Merhaba,Psikolojik destek almak istediğim bir dönemden geçiyorum ve sizden yardım istemek istiyorum. Resim öğretmeniyim ancak kendi alanımda iş bulamıyorum. Bu durum beni farklı sektörlerde çalışmak zorunda bırakıyor ve bu da mutluluğumu olumsuz etkiliyor. İlişkilerimde ise sürekli değersiz hissettirildim ve sevilmeye layık olup olmadığımı sorguluyorum. Bu sebeplerden ötürü günde en az bir kere ağlıyorum özellikle geceleri yaşadığım olumsuz her olayı özellikle ilişkilerimde yaşadığım olumsuzlukları zihnimde canlandırıp ağlama krizleri geçiriyorum. Sosyalleşmek bile kafa dağıtmama yetmiyor. Daha önce keyif aldığım hiçbir şey artık beni tatmin etmiyor ve başladığım işleri bitiremiyorum. Sürekli olarak önümde engeller varmış ve şanssızmışım gibi hissediyorum. Yaşadığım stres cildimi de etkiledi ve yeme bozuklukları yaşamaya başladım. Başkalarının hayatlarıyla kendi yaşamımı kıyaslamak beni daha da olumsuz etkiliyor fakat bunu bırakamıyorum. Eski neşeme kavuşmak istiyorum. . Mutlu olmak istiyorum. .Bu süreçte yaşadıklarımı paylaşarak destek almayı umuyorum. Teşekkür ederim.
Toksik sınıf arkadaşları ile nasıl baş ederim?
Liseliyim, sınavlardan hep yüksek puanlar alıyorum ve bu insanların hiç hoşuna gitmiyor içten içe kıskanıyorlar gibi hissediyorum. Bana gelip bunu nasıl başardığımı sorup şaşkınlığa giriyorlar. İçten içe onlara samimi olarak görünen yaklaşımları ve söylemlerinin alt metininde hep iğneli sözler yatıyor. Bu da beni rahatsız ediyor. Sınıf arkadaşım benimle bu yönden yarış ve rekabet içinde, ben ondan 2 puan az not aldığımda mutlu olup kibirleniyor. Benim de bir sorunum var tabi; benden yüksek puan alanları biraz kıskanıyorum. Bunları nasıl aşıp yoluma devam ederim? Sevgiler, teşekkür ederim!
Doğu tayini ile başlayan ilişki sorunları
Merhaba 22 yaşındayım 27 yaşında 3 yıllık bir ilişkim var kendisi asker önceden İzmir'de yaşıyorduk şimdi tayini çıktı Doğu'da köyde yaşıyoruz erkek arkadaşım kız arkadaşıma benim buraya gelmemi istemediğini söyledi ben buraya geldiğimde beni ailesinden sakladı yani geldiğimi söylemedi söylemek te istemedi arkadaşlarına benim buraya geldiğimi ve sadece ziyaret edip bir iki haftaya gideceğimi söyledi oysaki ben temeli gelmiştim üstüne üstelik bir tartışmamız oldu bana bı an önce gitmeni iple çekiyorum dedi çok kırıldım sonrasında oturup konuştuk ve bana hayatının yalan olduğunu söyledi bana durumum iyi zenginim maddi konuda sorunum yok diye 3 yıl boyunca kendini zengin miş gibi gösterdi ve sonrasında bana. Bunun bı yalan olduğunu yıllarca ailesine baktığını söyledi bunu söylemesinin sebebi yakın zamanda ilişkiyi bitirdiğimi ve soğudumu söylediğim için söyledi bu zamana kadar beni kısıtlayan yalan konuşup aldatan bir insanı hayatımda tutmaya karar vermek ne kadar doğru olur veya hayatımdan çıkarmak. ne kadar çok konuşarak iletişim kurmaya çalışsamda beni hiç dinlemedi ve dinlemiyor sürekli küfürlü konuşup hakaretler ediyor ilişkimizi bitirmekte kararlıyım fakat bı yanım her şeyi unutup baştan başlamak istiyor ilişkimize ama çok güven sorunlarım ve inancım yok ne yapmalıyım
Sinirlerime hakim olamıyorum ne yapmalıyım?
Olduk olmadık yerlerde çok sinirleniyorum, sinirimi boşaltmayınca hemen ağlamaya başlıyorum. Aile içinde de nişanlımla da olan kavgalarımda kendimi çok ezilmiş veya çok gereksiz bir insanmış gibi hissediyorum. Kendimi açıklamaya çalışıyorum, açıklayamayınca sinirleniyorum, sinirlenince ağlıyorum. Özgüvenim yok gibi hissediyorum. Bu durum dışarıdaki sosyal hayatıma da yansıyor, kendimi başkalarından hep düşük görüyorum, ya da korku içinde çıkıp eve geri döndüğüm zamanlar oluyor. Özgüvenimi kazanmak için ne yapmalıyım?
Yabancılaşma hissi nasıl geçer?
Ara ara gelip şiddetleniyor ve bazen gerçeklik algımı büyük düzeyde kaybedip atak yaşamama neden oluyor. Nefes egzersizleri veya ana odaklanıp etrafımdakileri sayıyorum. Ama sanki zihnim kendisini tamamen kilitlemiş. Sağlıklı düşünemiyorum. Ve "bu hisler birer yanılsama" diyemiyorum o an. Bu durum beni çok yordu. Bazen aklımı kaybedeceğimden korkuyorum. Bir şeyler yapmaya korkuyorum. Kendimi bambaşka bir evrene gelmiş gibi boşlukta hissediyorum. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Ailemi affedemiyorum benim suçum mu?
Ailemi affedemiyorum. Hayatım boyunca onlar ne dediyse hep onu yaptım, hep onları düşündüm. Yaşıtlarım gibi içten kahkahalarım yada hiç arkadaşım olmadı. Kalabalıklar içinde yalnızdım hep. Nasılsın diye soran olmadı. Evlendim görüşmeyi bıraktım şimdi hem özlüyorum hem affedemiyorum. Bana yine zarar vermelerinden korkuyorum. Benim suçum mu ? Hala korkak bir serçe gibi hissediyorum kendimi. Hala sevilmemeye layık. Hala koşulsuz sevgiyi hak etmeyen biri gibi hissediyorum. Birinin beni sevebilme ihtimali olduğunu bile yadırgıyorum. Ben onun istediği gibi biri olursam sever düşüncesinden çıkamıyorum. Benden esirgenen hayatı şuan yaşıyorum ama kursağımda kalan bir şeyler var. Eşim ile bir komedi tiyatrosuna gittik oradan çıkışta “ ben sen mutlu ol diye geldim ama senin yüzünü güldüremiyorum” dedi gülüp gülmediğimin farkında bile değildim. Hoş küçükken sırf güldük diye dayak yemişliğimiz olmuştu. Belki de ondandır kahkahalarımın suskunluğu…Hamileyim son haftalarım çok az kaldı kızıma kavuşmama. Bu aralar o kadar yorgun hissediyorum ki kendimi ruhen bedenen çok yorgunum. Durup dururken ağlama krizi yaşıyorum. Susuyorum kimseyle konuşmak görüşmek istemiyorum. Kafamın içi susmuyor, kalbim ve beynim arasında sıkıştım. Benim suçum mu bu yaşadığım duygular?