Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Yanımda beni mutlu edicek insanlar olmasını ve bana değer vermesini istiyorum
Mutlu olmak kafamı dağıtmak stresi üzerimden atmak her gün evdeyim ve hiç arkadaşım yok sosyal aktivitem de olmadığı için kendimi hiç mutlu hissetmiyorum artık stresi üzüntüyü can sıkıntısını üzerimden atmak istiyorum kafamı dağıtacak şeyler önermenizi istiyorum ne yapmam gerekir bu durumda bilmiyorum böyle oldukça gün geçtikçe daha da kötü oluyorum üzülüyorum bana yardım eder misin senin yardımına ihtiyacım var 😔
Gizli Kullanıcı
Kendim için nasıl yaşarım
Asik oldum ve bu kisi farkliydi ayriydi buna sadece asik olmadim bu cocuk bana hayati ogretti bana kendimi tanittirdi ve aslinda beni 2. Plana koydu olmuyo artik buyuk bir yara acti unutmak istiyorum aklima onla ilgili hayal geliyo kimse beni anlamiyo ve artik kaldiramiyorum cok yoruldum sanki yasamk icin bir sebebim yok gibi ve gercekten artik olmuyo ve artik bende kendim icin yasamak istiyorum
Gizli KullanıcıYolumu bulamıyorum ne yapmam lazım
Merhaba 30 yaşındayım ve bu yaşıma kadar arkadaşlarım oldu 2 ilişkim oldu ilişkilerim içinde kendimi daha yakından tamıma fırsatı buldum. Benim genelde içine kapanık bir yönüm var ama ortamlara gitmekten çekinmiyorum sadece konu açmak devam ettirmek konusunda sıkıntılar yaşıyorum. İnsanları tanımayı seviyorum değişik ortamları seviyorum ama o ortamlarda ben güzel sohbet ederken bazen nerede ne konuşacağımı ne soracağımı bulamıyorum. Bazen de arkadaşımın bir arkadaşına gittiğimde çok güzel sohbet edebiliyordum bu yönüm eksik mi yoksa ben mi o ortamlarda kendim mi olamıyorum bilemiyorum. Erkek arkadaşımın en yakın kız arkadaşıyla sohbet edecektim ilk tanışacağım zaman kız kendini çok geliştiren birisiydi çok güzel sohbet ediyordu bense konuşacak konu bulamamıştım. Veya o gün bizi yakıştırdı mı acaba kaygısı da vardı. Erkek arkadaşım çok donanımlı biriydi çünkü. Güzel bir ünide okumuşlardı. Ben çalışmıyordum Bununla alakalı kitap önerirseniz çok sevinirim terapi alma imkanım yok maalesef. Bu yönümü nasıl geliştirebilirim. Teşekkür ederim
Gizli KullanıcıEşim yaptığım hiçbir şeyi içtenlikle beğendiğini görmedim?
Yeni evliyiz yemek konusunda usta olduğumu söyleyemem fakat onun için saatlerce uğraşıp yeni yemekler öğrenmeye çalıştığımı onun sevdiği yemekleri yapmaya çalıştığımı söyleyebilirim . ama yine de her seferinde bir şeylere bahane buluyo tam anlamıyla ablasına kendi ailesine kurduğu o cümlelerin hiçbirini bana kullanmıyor çok güzel olmuş ellerine sağlık kelimesini duymak çok zor. Israrla yorum yapmasını bekliyorum ısrarla soruyorum nasıl olmuş diye iyi güzel diyerek geçişstiriyor. Ailesine özellikle ablasına gelince o sormadan çok beğendiğini çok güzel oldugunu abarta abarta uzata uzata söylüyor. Beni her seferinde eksik ve beceriksiz hissettiriyor. Çok üzülüyorum bu konu hakkında ama bende güzel yaptığımı düşünüyorum. Sonuçta onun için saatlerce uğraşmış bi kadın var. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum yardımcı olur musunuz düşüncelerinizi paylaşıp?
Gizli KullanıcıSeverek evlendik herşey tersine döndü
Eşimle 2. evliliğimiz. ilkini hatırlamak istemiyırum çok kötüydü. Eşimle iş arkadaşımız sayesinde tanıştık. Çok iyi birisi diye kabul ettim 2. evliliği. ailesi aşırı ilgisiz eşime karşıda bana karşıda. Hep biz ararız biz gideriz ne maddi ne manevi hiçbir destekleri yok. Annesi ilgisiz eşim kendini onlara kabul ettirmek için bana kötü davrandı. Çok mutluyduk ailesinden geldik boşanalım dedi. Soğudum. Ne yapayım. Eşim 10 yaşında okumak için evden çıkmış ailesi yurda vermiş ve hiç ilgilenmemişler farklı bir şehirde olumuş. 3 4 ayda ancak bir uğramışlar. Ortaokul, lise hep dışarda yurtlarda kalmış. Sonra işe girmiş parasını almışlar. O da onlar onu azıcık sevsin diye me dedilerse yapmış ama sevgi görmeden. Düzgün işlerde çalışmamış. Haftasonları babası ırgat gibi tarlada çalıştırmış. 3 kardeşler eşim en büyük. Düzgün bir işe girince babası kendini emekli yaptırmış. Bir kardeşine ev almışlar, birine araba almışlar eşimin parasıyla. Akrabalarından bir kızla evlendirmişler. Ailesi o kadar ilgisiz ki. Sevgisiz insanlar. Çocuklarını hiç sevmemişler. İlk kadın bunlara tahammül edememiş. Tüm eşyaları takıları alıp bırakmış boşanmış. İşyerinde güvendiğim birisi çok iyi biridir ben kefilim dedi. Ben ilk evliliğimde çok çok üzüldüm. Hakaret küfür şiddet her türlü kötülük gördüm zor ayrıldım. Asla evlenmem dedim bir daha alçakgönüllü olmayacağım insanlara kanmayacağım dedim ama yine aynı hata. Eşimle çok çok iyiydik. Her bayram izinlerimizde sürekli ailesine gidiyoruz ben dolu dolı hediyeler alıyorum defalarca ama. 5 yıllık evliyiz. 4 yıl boyunca bana 1 tane bir kağıt parçası yok hiçbir şey olmamasına rağmen eşimi sevdiğim için ve artık böyle seylere takışmayacağım dediğim için sürekli aldım aldım. Karşılığını beklemedim kocamla iyi olayım dedim. Ailesine gidiyoruz annesi sürekli laf sokarak konuşuyor kadın mutsuz sevgısız görgüsüz oğlunu sevmemiş benimi sevecek. Ben ailesine tek kelime etmedim. Güle oynaya yola çıkıyorum. Sürekli laf sokuluyor. Güya ailemize gidiyoruz sabahın köründen gece yarısına kadar ben mutfakta sürekli yedir yıka. Evde düzen yok yatacak yer yol tubalet desen berbat. Ama hep sustum eşim üzülmesin ailesi sevmemiş ben iyi olayım. Em son çok güzel bir tarilden gelmiştik 7 gün 2mizde çok mutluyduk. İyi ki evliyiz dedik. Ordan dönüşte annemlere uğrayalım dedi yakın olmamasına rağmen tamam dedim. Annesi yine aynı laf sokmalar sinirli azarlar gibi konusmalar, babası sürekli su su kadar para verinde alalım. Şu şukadar verinde yaptıralım ina ılmaz bir cehalet. Kimseye tek kelime etmedim yüzümü asmadım 5 yıl. Ordan dönerken ailen neden böyle yapıyor biz nekdar mutluyuz 2. kez yuva kurmusuz hiçbir şey yapmasınlar ama bozmasınlarda ne istiyorlar biz kirada oturuyoruz büyük şehirde herşey pahalı hiç birşey istemedim 2. kez evlendim ucuz bir elbise ucuz ayakkabı hiçbirşey yapmadılar. Eve döndük eşim ağladı günlerce benden boşanmak istediğini söyledi. Ailesinin görgüsüz oldgnı bize yakışmadığını beni artık üzmek istemediğini boşanalım dedi. 1 hafta tatile kadar mükemmel evliliğimiz ailesinin yanından dönünce ne oldjda boşanalıma geldi. Cocuklarını sevmemişler adam ilgi görmemiş 10 yaşından beri yurtta evlenmiş kendi çabalarıyla. Benim tek üzüldüğüm hak etmediği davranışlara sustum eşimle evliliğm bozulmasın diye ailesinin göstermediği ilgiyi gösterdim. Çok sevdim. O kalktı boşanalım dedi
Gizli KullanıcıDurum Anksiyetesi ve Sosyal Anksiyeteyi Nasıl Aşarım
Ben şu an imamlık akademesine 9 ay süreyle gideceğim sonrasında imamlık mesleği yapacağım. Ama imamlığa geçtiğimde çok heyecanlanıyorum kalbim çok hızlı atıyor ve normalde çok rahat ve düzgün bir kıraatle okuyabildiğim sureleri imamlığa geçtiğimde çok heyecanlandığım için düzgün okuyamıyorum. Bunu nasıl aşabilirim. Çünkü ileride bu mesleği yapacağım için işimi düzgün yapamayacağımdan da korkuyorum. Bu özellikle arkamda önemli gördüğüm bir kişi varken ya da camii de imamlık yaparken daha fazla oluyor
Gizli KullanıcıÇocuğuma en ufak hatasında bağırıyorum kendime engel olamıyorum
Öfke problemi sinirlilik hali İçsel sıkıntı Yalnızlık esten ilgisizlik Çocuğuma tahammül edememe mutsuzluk uykusuzluk takıntılar kaybetme korkusu sürekli baskalarının iyiliğini düşünme daha bir çok sey etrafımdaki yakın çevremi üzme tahammülsüzlük sabırsızlık temizlik takıntısı sürekli yorgunluk haldizlik mücadele etmeme bıkkınlık hiçbir seyden zevk almamak insanlardan darbe yemek uzak durmaya çalışmak güvensizlik esimin ailesinin hal ve hareketleri onları sevmemek vs vs vs
Gizli KullanıcıSosyal fobi böyle bir şey mıdır?
Konuya nasıl gireceğimi bilmiyorum. Ama sosyal fobim olabileceğinden şüpheleniyorum. Bazen çok geriliyorum konuşmam hakkında küçüklüğümde yaşadığım zorbalık deneyimleri peşimi hiç bırakmıyor. Benden eğitim seviyesi konusunda daha alt olan insanlardan hep dalga görüyorum. Eğitimli hocalarım ve cahil olmayan arkadaşlarımdan bu tarz söylemler duymuyorum. Ama yine de ben konuşurken ne diyo bu anlamadım gibi cümleler duymak kalbimi çok kırıyor. Önceden çok ince derlerdi. Şimdi o bitti. Kelimeleri yutuyo musun peltek misin gibi şeyler söylüyorlar. Hızlı düşünüp hızlı konuşan biriyim ama akıcıyım. Ve birebir sohbetlerde kimse sorun yaşamıyor. Ama bazı anlarda böyle 4-5 kişilik yeni tanıştığım ya da çok arkadaş olmak istemediğim insanlar olunca böyle zorbalıklara maruz kalıyorum. Yeniden liseye dönmüş gibi. Bazı insanların yüzü beni korkutuyor bakışları sesimi duyduklarındaki aşağılama gülüşleri çok rahatsız ediyor. Sürekli umursamamaya çalışıp yeniden devam etmeye çalışıyorum. Ama günlük işleri bile zorlaştırıyor. Ne yapıcağımı bilmiyorum. Gerçekten çok sıkıştım. Artık kalbim dayanmıyor gibi hissediyorum. Bunları paylaşabildiğim kimse de yok. Hep dışlandım şimdi de yüzeysel iyi arkadaşlıklarım var. Aileme de üzülcekler diye bir şey anlatamıyorum. Ne düşmeye zamanım var. Ne de kendimi yeniden yeniden kaldırmaya. Çok yoruldum. Bu kadar duygusal olmayı ben de istemiyorum ama her gün farklı insanalr tarafından aynı duyguları yaşatılması çok yoruyor. Birisi benimle dalga geçmeyince tuhaf tuhaf bakmayınca oh en azından bu zorluğu geçtim diyorum. Şimdiden yorumunuz için teşekkürler.
Gizli KullanıcıAilem ile nasıl savaşı bırakabilirim ?
Hayatta herşey ile savaştım. Savaşmaya ilk ailem ile başladım. Sonra okul sonra iş sonra arkadaşlık derken etrafımda kimse kalmadı. Sürekli depresif halde olduğum için arkadaşlarımdan uzaklaştım. Ailemle sürekli kavga ediyordum en ufak birşeyi bile çok büyük bir sorunmuş gibi davranıyorlardı ve benim buna artık tahammülüm kalmadı ve onlara savaş açtım. Küçüküğümden beri ebevyinliklerinden memnun değilim hiç bir zamanda olmayacağım aslında benim değil onların ihtiyacı var desteğe ama ne yazık ki bu kadar gelişmiş ve kendilerinde sorun bulan insan değiller hep biz suçluyuz ve ne olduysa biz uyduruyoruz ne özür var dillerinde ne de sevgi sözcüğü ve ne tuhaftır ki bende bi o kadar sevgi pıtırcığıyım ama onlara karşı bitmek bilmeyen bir öfkem ve nefretim var beni çok fazla yanlız bıraktılar ve ben artık yoruldum savaşmaktan bıktım ama alttan almakta istemiyorum bu duruma nasıl son verebilirim ? Depresyona girdim çıkmak istiyorum ama bi o kadar da çıkmak istemiyorum çünkü ne zaman bir depresyondan çıksam bir başka depresyona giriyorum bana yardımcı olur musunuz ?
Gizli KullanıcıBazi kötü olayları nasıl unutabilirim
Merhaba, direk konuya girmek isterim izninizle. .. Benim geçmişim pek parlak değil istismarla dolu atlatmaya çalıştıkça daha çok şey yaşıyorum ve kendimde fark ettiğim bir şey var ki sanırım son olan bir olayı kendim öyle düşünüp gerçekte yaşanmış gibi hissedip dışarıya öyle enjekte ettim ve ben artık geçmişi değil ilersini düşünüp mutlu olmak istiyorum. Bu olayları nasıl unutabilirim ? Sanırım depresyona girmek üzereyim hayattan uzaklaşmaya başladım hiç bir şey keyif vermemeye başladı. Mutlu olamıyorum, üstelik baskıcı bir aileye sahibim ve özel hayata saygıları hiç yok gerçi genel olarak bana saygı duymazlar ve asla onlara yaranamam artık onlara yaranmak gibi bir derdim yok ben sadece geçmişi unutup önüme bakmakistiyorum unutabilir miyim ?
Gizli Kullanıcı
