Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

sadece içimi dökmek ve destek almak istiyorum

merhaba son zamanlarda gerçekten kötü bir dönemden geçiyorum, hayatımın en kötü donemi diyebilirim. babam zorla beni istemediğim bir okula gönderiyor oranın eğitim seviyesi çok iyi duygusal değil mantıksal düşünüyor. her sabah kendimi zorla sürüklüyorum oraya. her neyse konu bu değil anneleri günü için anneme bir hafta boyunca harçlıklarımı biriktirerek bir hediye aldım çok hevesliydim mutlu olacağını düşünmüştüm birkaç gündür annemle de konuşmuyordum bir vesile olur dedim. hediyemi götürdüm bir yandan da video çekiyordum hemen "saçım açık niye çekiyorsun" falan demeye başladı güldüler dalga geçtiler benimle salak diye. hediyeye bakmadı bile ver hediyemi dedim odama gittim ve içim boşalana kadar ağladım arkadaşlarıma mesajları attım kimisi güldü,anneler böyle dedi,kimisi boşver dedi geçti kimisi umursamadı sadece tek bir kişinin beni gerçekten önemsediğine ve aynı duygusal zekaya sahip olduğuna inanıyorum o da daha görmedi mesaji. annem babam ile konuşurken duydum annem çok karışma ama uyar bir kere dedi benim bu konuda ki hassasiyetimi bilmiyor mu falan. odamda bile değilim doğrusu rahatça ağlamak için banyoya gittim,çıkmamı bekliyorlar suçlamak için çıkmak istemiyorum. sorunun bu olmadığına o kadar eminim ki doğum gününü kutlarken falan da video çekiyordum aksine çok mutlu olmuştu umrunda bile olmamıştı. bence birkaç gündür küs olduğumuz için nasıl tepki vereceğini bilemedi aklına ilk geleni yaptı ve ben çekip gidince geri adım atıp özür dilememek için bunu devam ettirdi kendi kafasında da haklı olduğuna inandırdı kendini. hep düşünürdüm abimler neden böyle günleri önemseyip anneme birşey almıyor diye hak etmiyormuş ki. sanki videoyu kime göstereceğim daha sonra istese silerdim zaten günümü mahvetmesine gerek yoktu. ailemden nefret ediyorum bazen sırf bunun için değil zamanında bana çok zor şeyler yaşattılar kapanmam için zorladılar bile her gün de yüzüme vuruyorlar kendim için etmediğim mücadele kalmadı, evlatliktan red bile edildim düşüncelerim için. hiçbir zaman güçlü anne figürüm olmadı hep babama bağlıydı. en yakın arkadaşıma bile anlatamıyorum. nasıl anlatayım ki utanç kaynağı,utanması gereken ben değilim biliyorum ama olmuyor işte. gerçekten suçlu olduğumu düşünmüyorum sizce öyle mi? acılarımı böyle rahat anlatabilen bir insan değilim toplumda iyi bir konuşmacı ve çok özgüvenli biriyim ama bu özgüvensiz tarafımı kimse bilmiyor. yeni yeni açıyorum kendimi. anlatsamda duygusal zekalarımız veya aile yapilarimiz aynı değil ki. babam beni çok seviyor biliyorum bende onu çok seviyorum o beni koşulsuz sevecek tek kişi herşeyim. tek bir kelimesi ile günümü kurtarabilir ama o dilsiz olmayı tercih ediyor işte. o çok zor şeyler yaşamış bu yüzden benim acılarımı dikkate almıyor. benden beklentileri var yaşam tarzım ile ilgili. ama öyle olmasa bile o beni kabullenmiş gibi hissediyorum öyle olmadığını çok iyi biliyorum ama sadece his işte. babama karşı hep çok sefkatliyim onu cok seviyorum. eminim ki o da beni çok seviyor ama bazı şeyler olmuyor işte. neden ona gösterdiğim anlayışı anneme gösteremiyorum bilmiyorum babamla küçüklüğümden beri çok yakın bir bağımız var onun babası ile sorunları var bana anlattığı her bir detayı aklımda tuttum onu iyileştirmeye, yani boyumdan büyük işlere kalkıştım yapmak zorunda olmadığımı biliyorum ama iyi hissediyorum yapınca. abim bütün gün babamın başında durarak yağcılık yapıyorum mirasini istiyorum saniyor. asla aramızda ki şeyi anlayamayacak. babam çok şanslı onunla aynı duygusal zekaya sahip bir çocuğu var. beni kendisine benzetiyor o öldükten sonra ailemi bir arada tutacak kişinin ben olduğumu düşünüyor. o da böyle yaptı ailesini hep bir arada tuttu. abim bu yüzden hep benden nefret etti küçümseyerek özgüvensizligini örtmeye çalıştı icten içe abilik dürtüleri olduğunu biliyorum bana bir zarar geldiğinde ilk o koşuyor ama benden nefret ediyormuş gibi davranıyor ben kıskandığını düşünüyorum ailenin tek kızı olduğum için hep ayrı bir muamele gördüm bir abim daha ve erkek kardeşim var. onlar bunu hiç sorun etmedi beni dışlamadı ama ortanca abim biraz farklı. babama benzemeye çalışıyor,ona özeniyor. ama bilmiyor ki bende bir zamanlar ona özendim. küçükken birbirimiz çok severdik ben hatırlamıyorum büyük abim diyor 4 kardeşiz iki,iki ayrılırmışız ben ve ortanca abim, büyük abım ve Küçük kardeşim. hep ortanca abime hayrandım ne yaparsa aynısını yapardım bana özenti derdi. hangi ara nefret eder oldu bilmiyorum arada iyi davranacakmıs gibi oluyor,hemen affediyorum ama o tekrardan beni dışlamaya devam ediyor. arkadaslik ilişkilerim de de böyle çok sosyal bir insanım,fazla arkadaşım var ama herkes ile iyi anlaşamıyorum çünkü beni kullanamıyorlar, bakıyorum kız arkadaşlarını pervane yapmış etrafında herkes tarafından ilgi görüyor. bana karşı kaba konuşmaya çalıştığında haddini bildiriyorum, bu yüzden beni sevmezler çok. ama her ne kadar gıcık olsam da kız bana Bir (1) gün iyi davranınca hemen yumuşuyorum. ve bunun abimden geldiğine inanıyorum. ve bahsettiğim gibi konumuza dönersek babamla her tartışmamız da beni sevmeyi bırakmadığını biliyordum. ama bu bağı annem ile hiç hissetmedim en ufak tartışmamız da beni sevmiyormus gibi hisettim. babamın tek sorunu baskıcı olması biliyorum yeterli bir sebep, normallestirmiyorum zaten. çok uzun yazdım ve daldan dala atladım çünkü hayatım ile ilgili hicbir detayi kaçırmanızı istemiyorum umarım yeterince detaylı yazmısımdir sizin cevabını benim için çok önemli. zaten kimseye bu kadar şeffaf olamıyorum ama sizin beni yargılamayacağınızı biliyorum. bu kadar derine inmeyi beklemiyordum ama yazdıkça yazasım geldi. sizin beni anlayacağınıza ve doğru kelimeleri seçeceginize inanıyorum. biliyorum birgün bağımsız biri olacağım büyüyeceğim. ama şuan bazen canımı yakıyor.

İletişim

Yalnızlığımla nasıl başa çıkabilirim

Okulda herkes benimle dış görünüşüm yüzünden dalga geçiyor. Kimse benim güzel olduğumu düşünmüyor. Bir de benim sadece 2 tane arkadaşım var. Onlarla çok eğleniyorum ama okul olmasa yapayalnızım. Tek çocuğum. Konuşacak kimsem yok. Başkaları da dalga geçince ben içime kapanıyorum, çok sessizim. Sürekli ağlıyorum. Sanaldan arkadaş yapmak istiyorum ama onlarda da sürekli konuşmak istiyorum. Öyle olunca da insanlar sıkılıyo ve beni bırakıyorlar

Romantik İlişkiler

Kız arkadaşımın bana saygısızlık yaptığını düşünüyorum?

Kız arkadaşıma duygularımı ifade etmeye çalışınca bana ağır sözler söylüyor, örneğin: nazlanma, prenses misin, ben sana çok değer vermişim, sen sürekli problem çıkarıyorsun, ben senle olmakla yanlış karar almışım. ., bunları öfkeliyken söylüyor, ben de bir erkek olarak kırmızı çizgim kendime olan saygımdır, bunları söylediği için özür diledi ama yine de ben unutamıyorum yani güvendiğim bu kızın bana böyle şeyler söylemesi?, bu yüzden konuyu bir daha açtım ve çözüm odaklı konuşmaya çalıştım, sonunda yine de bana sen alıngansın ve benzeri, sonra dedi ki sen ne sanıyorsun ben istesem başka erkek bulamaz mıyım, bana her gün erkekler yürüyor? Ben bu cümleyi sindiremiyorum, neden böyle bir şey dedin sorduğumda bu kadar erkek varken ben seni seçtim demek için söylemiş, ama yine de bu bana çok büyük saygısızlık yani gerçekten ayıp, sizce nasıl davranmalıyım hem onunla hem kendim ile bu konuda.

Psikoloji

Hayatımın 5 yıl sonrasında neredeyim?

Hayatımın beş yıl sonrasını değil bir gün sonrasını bile kestiremiyorum. Kafamda hiçbir şey canlanmıyor. Nasıl hissettiğimi de bilmiyorum. Bu durum günlük hayatımı kötü etkiliyor. Her şey için tüm duygumu o an tüketip bitiriyorum. Sanki her şey herkes karşımda ya da herkes benden uzakta. Hani tansiyonunuz düşer bayılacak gibi olursunuz da tüm sesler uğultu gibi gelir, işte öyle bir yerdeyim. Mutlu olmak istiyor muyum bilmiyorum. Aslında mutlu olmak değil huzurlu olmak istiyorum, hiçbir şey için kaygılanmamak istiyorum. Kalbim çarpmasın ellerim, bacaklarım titremesin istiyorum. Kısaca hiçbir şey düşünmek istemiyorum.

Kaygı

Ölüm korkusunu nasıl yenebilirim

Yaşadığım tehlikelerden dolayı her şey korkuyorum yoldan evden insanlardan arabada yolculuk yapmaktan bunların tek sebebi ölüm her şey tehlikeli geliyor içimde hep kötü his oluyor asla aşamıyorum nefesim daralıyor sürekli bir şey olacak gibi ölüm korkusu yaşıyorum trafik kazası geçirdiğim için dağlı yollar ve şarampollü yollardan çok korkuyorum asansörden bir yere gitmeden kaygılanıyorum ve bu asla bitmek bilmiyor ve beni zorluyor

3. Kişileri takmayı bırakıp evliliğime nasıl odaklanabilirim ?

1. 5 yıllık evliyim 23 günlük bebeğim var ve düğün günümden beri eşimin ailesinden istenmediğime dair sözler laf sokmalar alıyorum saygısızlıklar görüyorum eşim ağzını açamıyor onlara bana sadece çok görüşmezsin istemiyorsan diyor sevmek zorunda değilsin diyor ama biz şekilde görüşmek zorunda kalıyoruz ve bu artık evliliğimi zedeliyor çünkü onların yaptıklarının sinirini eşimden çıkarıyorum onlara olan artık nefret boyutuna geldi ve bana zarar veriyor artık kimseye değil ben mutsuzum ben huzursuzum kendi evime onlar isteyince geliyor ben isteyince değil bir şekilde hep onların istedikleri oluyor ve bu ciddi anlamda eşimden uzaklaştıracak beni diye korkuyorum ki çoğu zaman artık onlar yüzünden ondan uzaklaşıyorum ne yapacağımı bilmiyorum

Romantik İlişkiler

Aşık olduğum her gün gördüğüm birini nasıl unuturum

yanlış aşık olduğum kişiyi unutmak İstiyorum. ama her gün onu görüyorum haftanın 5 günü gouyorum unutmak soğumak istiyorum ondan ama olmuyor her gördüğümde ona tekrardan aşık oluyorum ama bir yandanda unutmak her yerden silmek onu görünce bile bir şeyler hissetmemek istiyorum benden çok yaşça büyük birine aşık olmak bana sucmus gibi geliyor nolur bir çözüm bulun bana nasıl unuturum ben onu yaşça çok yaş var aramızda ama vazgeçemiyorum hiç bir şekilde

Eşimle aramızdaki aşılamayan mesafe

Eşimle 10 yıldır tanışıyoruz 5 yıllık evliyiz çeşitli sorunlardan dolayı ayrılma aşamasına geldik ama her seferinde tekrar denemeye karar verdik. biz severek evlendik evlenmeden once hersey cok guzeldi ama Artık beni hiç istemediğini hissediyorum sürekli p*rno izliyo tlf arama gecmisinden görüyorum ve sorduğum zaman inkar ediyor beni suçluyor bi konuda icimi dökmek istesem şuna kırıldım desem sen bunu hak ettin sen yeterli misin gibi gibi sozler söylüyor bana artik bana dokunmak dahi istemiyor bi güzel söze hasret kaldım esim beni aldattığı için mi böyle davranıyordur ne yapacagimi bilmiyorum

Psikoloji

Bilinçaltımın sürekli beni uyarması

Merhabalar öncelikle ben uyumayi çok seven biriyim ama son zamanlarda uyumaktan çok bilinçaltıma yerleşen şeylerin filmini izliyor gibiyim yanii gündelik hayatta en ufak detayı bile düşünmüşsem illa ki rüyamda görürüm onu kafamda plandigim hayal ettiğim şekilde ama acaba daha farklı olsa nasıl olurdu diye düşündüğümde daha farklı şekilde rüyamda görebiliyorum onu ve tabii ki daha yorgun uyanıyorum çünkü gün içerisinde kafa yorup düşündüğüm hersey birde uyurken karşıma çıkıyor ve hiç uyumamış dinlenememis oluyorum bu psikolojide ne demek oluyor

evlilikle ilgili sorunlarımı artık çözmek istiyorum

Merhaba ne anlatayım nasıl başlayayım bilmiyorum ama çok yoruldum ruhen bedenen çok yoruldum uyumakla geçen bir yorgunluk değil bu ben 20 yaşındayım ve 9 aylık bir oğlum var 18 yaşında kendi irademle kaçarak evlendim şimdi sorsanız pişman mısın diye bilmiyorum derim eskiden hiç pişman değildim ama şimdi düşünüyorum eşimle evlenmeseydim nasıl bir hayatım olurdu diye . Eşimle çok büyük bir tartışma yaşadık daha önce psikologa gittim ben sorunun hep kendimde olduğunu düşündüm çünkü sürekli bir kavga sürekli bir tartışma çok yorulmuştum ama psikologum bana sorun sende değil dedi ben sadece seninle konuşarak bir şey çözemem eşinle de konuşulması gerek dedi ve aile danışmanlığına yönlendirdi ama eşim de dedi ki beni dinlemeyen karım danışmanı dinelyecekse burada zaten bir hata var . Evet yaklaşık 5 gün önce yine tartıştık ve hala devam ediyor ben tartışmada yaşananları hemen unutabilirm ama eşim öyle değil sürekli hatırlar zaten çok uzun bir gelecek görmüyorum sadece oğlum için devam eden bir evlilik bu ama yıpranan hep ben oluyorum