Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Sürekli ağlamak istiyorum
Merhaba. Öncellikle şimdiden dikkatle dinleyip cevap vereceğiniz için teşekkür ederim. Mesafe ilişkisi yaşıyorum. Sevgilimin yanına gittim kardeşi ve ailesiyle tanıştım. Fakat şöyle bi durum var. Uzun süredir sosyalleşmiyordum. Evin içine tıkılmıştım. Arabada şarkı açıp eğlenirlerken dahil olmakta çok zorlandım. Ama onların o halleri benim içime kapanmadan önceki hallerimdi. Onlara katılmadığima mi yanayım,o hallerimin ölmesine mi bilmiyorum. Hayat erkek arkadaşımın yanındayken daha guzel daha kolay. O yanımda olsa her şey ne kadar farklı olur ne kadar mutlu olurum diyede çok düşündüm. Bi turda ona üzüldüm. Kendimi tutamayıp o gün agladim. Eve geldim hala agliyorum. 1 gün geçti hala ağlamak istiyorum. Bunun nrdeni nedir?Nasil cikarim icinden. Onsuz bu şehrin nefesini almak zor geliyor. Bosluga düşüyor gibi oluyorum. O gidince hayatim iğrenç bi hale geliyor
bebeğimi kaybettim karnımda
Bebeğimi kaybettim karnımda ne yapacağım bilmiyorum kafayı yemek istiyorum Eşimle çok kavga ediyorum. Çok kötü hissediyorum gelen giden çok oluyor ama cenaze evi gibiyim kendimi yanlız ve mutsuz hissediyorum kimsem yok gibi hissediyorum annem hep bana destek eşimde öyle ama eşime çok kötü davranıyorum ne yaptığımı bilmiyorum çok daralıyorum ne yapacağım bilmiyorum çok üzülüyorum çok kötüyüm ben evin içi bana dar geliyor
Ne hissettiğimi bilmiyorum nasıl anlarım
Sevgilimle üniversitede tanıştık 3 yıldır sevgiliyiz. 1 sene normal 2 sene uzak mesafe ilişkisi şeklinde oldu. İlk başlarda onu çok seviyordum çok aşıktım. Yanyanayken cok mutlu huzurlu neseli oluyordum. İfak tefek tartismalarimiz olsa da ayrılığı hiç düşünmüyordum. Uzaklaşınca da bir süre bu sevgi hâli devam etti. sürekli hayaller kurar bir araya gelmeyi çokk isterdim. Yanyana olamasak da her seyimizi birbirimize anlatir sürekli iletişim hâlinde olurduk. Ama yaklaşık 1 senedir ona karşı sabrım tahammülüm azaldı. Eskisi kadar konuşmak istemiyorum sıkılıyorum, zaman zaman ona çok ofkeleniyorum bazen basit bir sebep bazen sebepsiz yere çok tartışıyoruz. Artık hayal kurmuyorum ve sevmiyor gibi hissediyorum. Uzaktayken değiştik ve ben onu tanımıyor gibi hissetmeye başladım. Eski zamanlarımızı özlesem de şuanki "bizi" kabullenemiyorum ve ayrılmak istiyorum. Onu artık gerçekten sevip sevmediğimden emin değilim. Sevdigimden/sevmediğimden nasıl emin olabilirim? Uzaktayken birbirimizi kırdık incittik. Bir araya gelmemiz de zaman zaman zor oldu. Şu an ona karşı yabancılaşmış hissediyorum. Sanki benim sevdiğim ve aşık olduğum insan başka, mesajlastigim insan baskaymis gibi hissediyorum. Onu artık sevmiyor olabilir miyim?
Sorumluluklardan kaçan birisi değilim ama artık baş edemiyorum
Her şeye yetişmek zorundayım. Kendime bile yetişememişken her şeyi düşünmek zorundayım. Baktığım kedileri, üniversite hayatımı, geleceğimi, evi, ailemi, ilişkimi artık altında eziliyorum. O kadar ümitsiz kaygılıyım ki yemek yemekten dahi zevk almıyorum. En ufak şey bile nasıl benim hayatımda bir yüke dönüşebilir? Kafam karışık ev darmadağın ve bu daha da kafamı karıştırıyor yataktan dahi çıkmak istemiyorum bir yerden başlamak zorunda olduğumu biliyorum. Peki ya buna gücüm var mı? İlişkinin de çok iyi olduğu söylenemez. Aile hayatımında herkesi mutlu etmek zorunda mıyım? Ben ne yapacağım. Sorumluluk enkazından nasıl kalkacağım?
Geçmişte yaşadığım travma sonucu panik atağımı nasıl hafifletirim?
1 ay önce kalbimde bi çarpıntı yasadım ve beni çok etkiledi duzensız beslenmemden ve tuz sekerı fazla tukettıgım ıcın anlık bı durum oldu vucudum en son dısardan yedıgım yemegı sındıremedı sureklı acıle goturtturdum babamı ve cıgerımde enfeksıyon cıkmıstı onu antıboytık ve balgam sokucu ıle gecırdık kalp ıcınde antıboyotık yazmıstı ama o gecmedı ıkı defa kardıyolojıye gıttım doktorum bisey olmadıgını soyledı benım en yuksek nabzım 140 olmustu o ılk carpıntıda sonrakı günlerde nabzım 125lerdeydı yanı gun ıcınde hıc dusmuyordu 3 hafta once falan nabzım duzeldı kardıyolojıdede bırsey cıkmamıstı sonra nefes darlıgım devam ettı ıste tekrar acıle gıdınce cıgerımde enfeksıyon ıcın ılac verdı o da gectı nefesım acıldı sonra ıkı gun once tekrar kadıyolojıye gıttık doktora anlattım doktorum gercek kalo carpıntısında nabız 180 ustune cıktıgını soyledı senınkı maxımum 140 olmus dedı kontrol ıcın kan tahlılı verdım troıdlerıme bakıldı ekg cektırıldı bısey cıkmayınca troıdlerdede bısey cıkmayınca doktorum bız bunun psıkolojık oldugunu yazdık dedı kafeın ve cıkolata da tuketme dedı zaten ben kafeın tuketmıyorumda ama huzursuzlugumu bırakamıyorum nefes darlıgı yasıyorum arada ve boynum kasılıyor bogazımdan boynuma dogru kasılma yasıyorum boynumda bogazımda kalp atısımı hıssedıyorum guclu sekılde bu da psıkolojık panık ataktan olabılıyormus ben o zaman yasadıgım durumdan oturu baya korktum kucukkende mesela ısık olmadan uyuyamazdım ısık olmayınca karnıma agrı gırerdı babamı sureklı acıle goturturdum ve bısey cıkmazdı yıne suanda ısıkla yatıyorum yanı bununda onunla aynı oldugunu dusunuyorum fakat ben stres yapmadığımdada bazen huzursuzluk yaşıyorum kalbıme sankı ınek oturmus gıbı oluyo bogazım dugumlenır gıbı oluyo nabzımı ölçüyorum normal cıkıyor ama en cok kasılma oluyor sırtım omzum boynum kasılıyor yıne eskısınden ıyıyım ama korkuyorum yanı gun ıcındede evde tek oluyorum annem babam calısıyor oglen 4-5e kadar tek oluyorum hanı bısey olsa kımseye soyleyemem gıbı de oluyor ama yalnızlıktanda korkmuyorum yanı mesela uyurken rahatsız olmuyorum uyurken rahatım ya da uykumdan uyanmıyorum bu durumdan uyurken boyle rahatım yatagıma gecınce uykuya dalarken ıyı oluyorum sabah kalkıyorum acaba nefesım nasıl nabzım nasıl dıye kalktıgım zamanlar oluyor boynum kasılıyo haftasonları annem babam oluyor haftaıclerı tek oluyorum bu yuzden dusunuyorum yanı arada yuruyus falan yaoıyorum gun ıcınde evde daralıyorum mesela cok kalınca duvarlar ustume gelır gıbı oluyor o sekılde yanı asamadım daha dogru duzgun en ufak bıseyde hemen bısey mı var acaba oluyor yanı vucudum tetıkte gıbı oluyo en ufak seyde uyarır gıbı oluyor benı
Kendimi kötü ruh halinden nasıl çıkartabilirim?
Merhaba, benim çok sevdiğim bir arkadaşım var. Kendisini çok fazla seviyorum. Bir buçuk ay önce saçma bir sebepten tartıştık ben o gün başka şeylere de sinirli olduğum için bir tık ağır konuştum kalbini kırdım o da bana küstü. 3-4 ayda bir kavga ederdik zaten ama maksimum bir iki güne barışırdık. Bu arada karşı cins ve çevremdeki insanlar bazen arkadaş gibi bazen abi kardeş gibi davrandığımızı bazen de karı koca gibi davrandığımızı söylüyorlar neyse. Ben bu arkadaşın kalbini kırdıktan sonra bu çok sinirlendi 8 yıldır tanırım ilk kez bu kadar sinirli gördüm. Gönlünü almak için çok uğraştım yapmadığım şey kalmadı ama barışmadı benimle. Beni sildiğini söylüyor ama ilk küstüğümüz zamanlar ortak bir arkadaşa ‘onun daha bir iki haftası var biraz böyle davranır sonra barışırım’ demiş ama bunun üzerinden bile bir ay geçti ve bu süreçte bazen başkası vasıtası ile bana laf sokuyor ya da sinirli sinirli davranıyor. Çok değer verdiğim bir insan gönlünü almak istiyorum ama bir türlü başaramadım. Bu durum ruh halimi gerçekten çok kötü etkilemeye başladı. Önceden sadece akşam yatmadan önce ağlama isteği geliyordu. Şimdi ise gün boyunca ansızın ağlamaya başlıyorum hiçbir şey olmadan. Sık sık göğsüm sıkışmaya başladı. Hareketlerini söylediklerini her şeyi kafaya takmaya başladım. Ufak bir hareketini bile neden yaptığını uzun uzun düşünüyorum. Bu durum geceleri uyumamı engellemeye başladı düşünmekten geceleri uyuyamıyorum. Yorgun düşüp uyuyakalsam bile rüyamda onu görüyorum gecenin bir yarısı rüyadan uyanıp saatlerce oturuyorum geri uyuyamıyorum. Kafamı dağıtmak kendimi toparlamak için bol bol kitap okumaya başladım. Sık sık yürüyüşler yapıyorum ama hiçbirinin bir faydasını göremedim. Benim iki sorum olacak; 1) bu kişiye karşı gönlünü alabilmek için nasıl bir davranış sergilemeliyim? 2) kendimi bu ruh halinden nasıl kurtarabilirim.
Stres ile akla gelen geçmiş kötü anılar
Baskı ve stres altında, aklıma sürekli geçmişte yaşadığım ama içinde bulunduğum on an ya da olayla hiçbir alakası olmayan olumsuz anılarım geliyor. Örnek olarak yabancı dil çalışırken aklıma eskiden bana yapılan ve hoşuma gitmeyen bazı anıların gelmesi. Bu durum yabancı dil çalışırken odaklanmamı azaltıyor ve öfkemi arttırıyor. Dahası, bu örnekler iş hayatında da maalesef mevcut. Toplantılarda, özellikle stresli anlarımda, bu anılar aklıma geliyor ve beni sinirlendiriyor. Ben bunun biraz çocuklukla alakalı olduğunu düşünüyorum. Çocukluğum çokta iyi değildi. İsteklerim koşulsuz ve sevgiyle karşılanmadı. Özellikle, bir şeye ihtiyacım olunca, ailem sürekli belirli şartlar ile ihtiyaçlarımı karşılardı ya da daha çok ihtiyacım bir şekilde karşılanır ama ailem sanki bunu karşılamaktan ve ya benim böyle bir ihtiyacımın olmasından çokta memnun değilmiş gibi davranırdı. Bunun nedeni nedir ve ayrıca nasıl bir çözüm önerirsiniz? Teşekkürler.
Kendimi her konuda eksik hissediyorum bununla nasıl baş edebilirim?
Kendimi her konuda yetersiz hissediyorum bununla nasıl baş edebilirim? beynim gün içerisinde asla susmuyor her zaman kendimi yetersiz ve zayıf birisi olarak hissediyorum ve ailemin her zaman ablamı daha fazla sevdiğini ve beni hiç sevmediğini düşünüyorum bu konuyu ailemle konuştuğumda beni sevdiklerini ve saçmaladığımı düşünüyorlar ama onların bana karşı davranışlarının ve ablama karşı davranışlarını aynı bulmuyorum kafamı nasıl susturabilirim kendimi bir çıkmazda gibi hissediyorum kimsenin beni anlamadığını düşünerek etrafıma öfke kusuyorum resmen insanlarla tartışıyorum
Komşumun kızı kocama aşık
Merhaba komşunun kızı eşime kafayı takmış durumda ne yapacağımı bilmiyorum aşırı rahatsız oluyorum ama ispatım yok eşimde telefonunda farklı kadın numarası vardı eşime aldatmalarından dolayı güvenmiyorum ne yapacağımı bilmiyorum delirmek üzereyim duvarlar sesi çok iyi geçiyor banyoda sesleri geliyor annesiyle kızının kızını anneside teşvik ediyor eşimde banyoda şarkı söylüyor laf atıyor banyodan onlarda duyuyor bunu gülüyor ne yapsam ne etsem bilemiyorum
Hayatımı yoluna sokmak
Benim güzel giden bir hayatım var fakat bir tek romantik ilişkiler sadece beni çok etkiliyordu son belirsiz ilişkim ve bunun dışında hayat sorumlulukları eklenince bir düşüş yaşadım dengim olmayan ortamlarda insanlarla oldum değerimi düşürdüğümü düşünmezdim normalde her ortamda korurdum ama hem sürekli yakınlık ve o dönem yaşadığım şeyler enerjimi düşürmüştü bu durum hayatımda bir çok durumu etkiledi beni,aile ilişkilerimi,rutinlerimi vs her şeyi çok fazla düşündüm ve düzenledim (bazen değiştiğimi sanmak kötü hissettirdi öünkü kendi karakterimi çok seviyordum ama tekrar tamamen kendim olmak istiyorum) bunun dışında farkındalığım arttı aldığım dersleri çıkarttım ve hayatımı düzene soktum fakat bazen olan nadir olaylardan bahsetmek istiyorum tamamen çözmek için o durumdan kaynaklı yetersiz ve özgüvensiz hissettim eskiye göre daha duygusal ve hassas bu yüzden sürekli bir şey yaptım kişisel gelişimle alakalı ve mükemmeliyetçilikten dolayı yetmedi olumsuz yorum aldığımda ya da olumsuz söz davranış yaşayınca titreme kötü hissetme vs gibi durumlar oldu bu durum da yavaş yavaş geçti fakat sabahları eskiden daha stresli uyanır titreme hissederdim geçmiş olduğu halde bazı günler nedensiz bir şekilde yaşıyorum bu durumu nasıl çözebilirim,birde motivasyonsuz olduğumu düşünüyorum çünkü eskiden hırslı ve başarılı biriydim hedeflerimi yapardım dikkat dağınıklığım arttığı için odaklanma sorunu yaşıyorum derslerime yansıyor veya iş vs gibi durumlar bana çok zor geliyor çalışmaya başlamak isterdim ama son gittiğimde oraya ait olmadığımı hissettim eskiden kendi evime çıkmak hayatımı kurmak işe girmek benim hayalimdi güzel geliyordu şimdi kendi evimi seviyorum ve çalışma konusunda da eskisi gibi bakamıyorum ama bir yerden başlamam gerekiyor bunu nasıl çözebilirim,bu anlattığım durumlar herhangi bir psikolojik sorun değildir değil mi? Ben bunu hissetmiyorum olduğunu fakat birazcık anksiyete mi gibi düşündüm veya stres kaynaklı da olabilir bu konuda da aydınlanmak isterim teşekkürler.